Ófagleg og pólitísk afsögn Runólfs, eða pólitísk björgun Árna Páls?

Nú hafa bæði ráðuneytisstjóri Félags og tryggingamálaráðuneytis og ráðherrann lýst því yfir að ráðning Runólfs stæði, hvað sem á dynur.  Skipað hafi verið í stöðuna á faglegum forsendum eingöngu og hafi ekkert með pólitík að gera, þó svo einkennilega hafi hist á að Runólfur sé í flokki félagsmálaráðherra.

Í morgun hringir Árni Páll Árnason í Runólf og biður hann um að losa um pólitískan þrýsting á sig, vegna "þessarar" faglegu ráðningar.  Semsagt meint "fagleg" vinnubrögð við ráðningu Runólfs, stóðust ekki pólitíska skoðun að mati Árna Páls.  Jafnframt sendi Árni Páll Runólfi bréf, þar sem að hann biður hann um upplýsingar um öll sín fjármálaumsvif og fyrirtækjarekstur frá árinu 2003.  

 Það að bæði senda Runólfi bréfið í því skyni að geta jafnvel notað upplýsingar sem í kjölfarið kæmu frá Runólfi til þess að réttlæta ráðninguna og hringja svo í Runólf og biðja hann um að stíga til hliðar, til að bjarga pólitískri tilveru sinni, bendir til þess taugatitrings ráðherrans vegna málsins.

 Fagmennska þess er stenst ekki pólitíksa skoðun, getur vart hátt risið.  

Runólfur kaus síðan að gengisfella drengskap ráðherra, með því að segja að sér finnist ekki mikill mannsbragur af því símtali í morgun, sem síðan leiddi til afsagnar Runólfs.  Spurning hvort Runólfur hafi þá áhuga að sitja í fleiri embættum, sem að ráðherrann með "auma" mannsbraginn hefur veitt honum. En Runólfur var eins og kunnugt er skipaður stjórnarformaður Vinnumálastofnunnar, fyrir ca. ári af Félagsmálaráðherra.

Einnig kaus Runólfur að minnast á upplýsingar, úr leka þeim er lak úr stjórnsýlunni um fjölda mála sem umboðsmanns skuldara bíði úrlausnar á.  Nefndi hann þá tölu sem bent hefur verið á að tæplega standist, eða eitthvað á níunda hundrað mál, sem að varla stenst miðað við það að aðeins voru samkvæmt fréttum 1. júlí sl. um 500 óleyst mál hjá Ráðgjafastofu heimilana, sem embætti umboðsmanns skuldara tók við af. Málunum hefði því fjölgað um rúmlega 300 á einum mánuði eða yfir 60%.

 Síðan verður eflaust fróðlegt að fylgjast með því, hvort sambýliskona Runólfs, sem gegnir formennsku í stjórn Íslandsstofu, láti ódrengilega framkomu Árna Páls í garð Runólfs, hafa áhrif á sig og skipi ekki Þórólf Árnason, bróðir Árna Páls í starf forstjóra Íslandsstofu, eða leyfi Þórólfi að njóta vafans, vegna rétts flokksskírteinis.

Umboðsmaður skuldara hættur

Réttlætingarspuni vegna ráðningar Runólfs.

Lekið hefur verið út úr stjórnsýslunni, upplýsingum um að vanhæfi Ástu Sigrúnar Helgadóttur í embætti umboðsmanns skuldara, stafi fyrst og frems af fjölda óleystra mála hjá Ráðgjafastofu um fjármál heimilana.  Samkvæmt upplýsingum úr stjórnsýslunni eru þessi óleystu mál nú orðin 820.  Sú tala hljómar afar furðulega, enda komu fréttir frá þessari sömu stjórnsýslu, þann 1. júlí, eða fyrir mánuði síðan, þar sem fjöldi óleystra mála hjá Ráðgjafastofu um fjármál heimilana væri 500.  Mun það vera aukning um 60% á einum mánuði sem að hlýtur að teljast stórmerkileg.  

 Það hlýtur einnig að vera stórmerkilegt í ljósi þessarar aukningu óleystra mála í júlímánuði einum að ekki hafi verið fleiri óleyst mál, hjá Ráðgjafastofuum fjármál heimilana en 500 mánuði fyrr.  Reikna má með því að allt fra hruni hafi málum þar fjölgað jafnt og þétt, þá 22 mánuði sem liðnir eru frá hruni.  Þó að aðeins væri miðað við 100 ný mál á mánuði að meðaltali, þá hafa borist alls 2200 ný mál til Ráðgjafaþjónustu heimilana og er það eflaust ekki afleitur árangur, miðað við þær forsendur að stofnunin hafi klárað 1700 mál, þessa 22 mánuði.  

Einnig ber að hafa í huga varðandi þessa aukningu, að undanfarnar vikur hafa verið að falla úr gildi, hundruðir ef ekki þúsundir frystingar lána, sem ekki voru endurnýjaðar,  vegna þess að í október næstkomandi, fellur úr gildi heimild til þess að fresta uppboðum á fasteignum einstaklinga og fjölskyldna vegna greiðsluerfiðleika þeirra.

 Síðuritari vill þó taka fram, að hann hefur aldrei þurft að nýta sér þjónustu Ráðgjafastofu um fjármál heimilana, en hann hefur þó bæði heyrt og lesið gagnrýni um hægagang þar á bæ.   Hafa ber þó í huga að hraði á afgreiðslu mála frá stofnuninni, hlýtur að mestu leyti, að vera í beinu sambandi við þær fjárheimildir, sem stofnunin hefur aðgang að, sem og þau lagalegu úrræði sem stofnunin býr yfir.

 Af yfirlýsingum Runólfs Ágústssonar, nýskipaðs umboðsmann skuldara, sem að mati flestra annara en stjórnvalda, er talinn vanhæfari en Ásta Sigrún, nema auðvitað að "rétt" pólitísk tengsl séu ofar allri faglegri hæfni.  Ætlar umboðsmaður skuldara að leysa öll þessi 820 mál, á þessum tveimur mánuðum, sem eru þangað til að að "uppboðsbannið" fellur úr gildi.  Það gerir þá heil 410 mál á mánuði, sem að hlýtur að ganga næst "kraftaverki" og vera nálægt 20 málum, hvern virkan dag á þessum tveimur mánuðum. 

Ekki verður af fyrri störfum Runólfs séð, að þar fari slíkur "kraftaverkamaður" er gæti komið slíkum "kraftaverkum í framkvæmd.  Hins vegar má sjá af fyrri störfum Runólfs að hann hafi verið dyggur þjónn, Samfylkingarinnar, flokks félagsmálaráðherra sem skipaði í embættið. 

Fyrri störf Ástu Sigrúnar benda hins vegar til áralangrar reynslu af vinnu við lausnir á fjárhagserfiðleikum fjölskyldna og einstaklinga.  Hins vegar, virðist það vera Ástu Sigrúnu helst til vansa, við hæfismatið að vera ekki rétt pólitískt tengd, enda er hún hvergi skráð í stjórnmálaflokk.

 

"Ásættanlegur fórnarkosntaður" Norrænnar velferðarstjórnar?

Þegar einkavæðingu "hinni síðari" á bönkunum lauk síðasta sumar, þá tilkynnti Steingrímur J. Sigfússon, fjármálaráðherra það hróðugur, að samningar hefðu tekist við kröfuhafa föllnu bankana, með mun minna framlagi ríkisins, en fyrstu áætlanir hafi gert ráð fyrir.  Talaði Steingrímur þar um upphæð allt að 250 milljörðum. 

Það getur varla talist "tilviljun" að sú upphæð, sé svo nærri þeirri upphæð, sem rætt hefur verið um að ríkið þurfi að leggja til, staðfesti Hæstiréttur ekki dóm Héraðsdóms vegna vaxta í enduruppgjöri ólöglegra gengislána. Reyndar hefur hæsta talan í þessu sambandi verið sögð 350 milljarðar, en þá eru tekin með öll gengistryggð lán, sem bankarnir veittu.  Gera má ráð fyrir því að einhver þessara lána standist lög, sér í lagi, lán til fyrirtækja sem veitt voru vegna  viðskipta þeirra erlendis og því greidd út í erlendum gjaldmiðli.

 Á meðan samningaviðræður stjórnvalda við kröfuhafa, um yfirtöku þeirra síðarnefndu á bönkunum, voru uppi háværar raddir um ólögmæti gengistryggðra lána, meðal annars frá Hagsmunasamtökum heimilana auk þess sem þónokkrir lögfræðingar tóku undir þá skoðun um ólögmæti gengistryggðu lánana.  Kröfuhafarnir, þó svo að erlendir séu velflestir, voru hér ekki eingöngu með erlent starfslið í þessari samningagerð, heldur höfðu þeir íslenska aðstoðarmenn, eins og lögfræðinga og viðskiptamenntaða menn. Kröfuhöfunum var því alveg ljós, þessi vafi um lögmæti gengistryggðu lánana, er þeir gengu til samninga, við stjórnvöld.

 Samningaviðræður þær sem hér er um talað, fólu meðal annars það í sér, að samið var um flutning lánasafna föllnu bankana yfir í ný einkavæddu banka kröfuhafana.  Samið var um færslu þessara lánasafna, með mismundandi afföllum.  Útreikningur affallana hefur verið þar reiknaður út frá hugsanlegu útlánatapi, hvers lánasafns fyrir sig, þ.e. hversu mikið yrði á endanum endurheimt af því fé sem lánað var. 

 Af þeim sökum var þá einnig samið um afföll á gengistryggðum lánum.  Eins verður að telja það nær öruggt að lögmæti gengistryggðra lána og hugsanleg áföll, vegna dóms er staðfesti ólögmætið hafi verið rædd. Miðað við viðbrögð stjórnvalda vegna dóms Hæstaréttar þann 16. júní, tilmæla FME og SÍ vegna endurgreiðsluvaxta ólögmætra gengistryggra lána, viðbragða stjórnvalda vegna dóms Héraðsdóms, vegna endurgreiðsluvaxta ólögmætra gengistryggðra lána og þeirrar einlægu vonar stjórnvalda að Hæstiréttur fari nú ekkert að "krukka" í dómi Héraðsdóms, er líklegast að stjórnvöld hafi gengið í ábyrgð, vegna gengistryggðu lánana.  

 Það þýðir að stjórnvöld hafi þar í heimildarleysi, lofað ríkisábyrgð á endurheimtur gengistryggðu lánana, ef til þess kæmi að Hæstiréttur, dæmdi þó ólögmæt.  Með öðrum orðum, stjórnvöld lofuðu kröfuhöfum, fullum endurheimtum á gengistryggðum lánum, að frádregnum afföllum.  Slík loforð er að sjálfsögðu bannað að veita, án þess að fyrst sé lagt fram frumvarp um ríkisábyrgð, vegna málsins, sem að fær svo efnislega meðferð Alþingis og samþykki þess.

 Allt ofangreint skýrir vel viljaleysi stjórnenda nýju bankana til samninga við stjórnvöld, um gengistryggðu lánin, sem að stjórnvöld hafa, að eigin sögn, staðið í allan síðastliðin vetur. Enda væri það í það í raun "fáranlegt" og varla í þökk kröfuhafana að stjórnendur bankana, semdu af sér, ríkisábyrgðartryggðar kröfur, vegna gengistryggðu lánana.

 Hún er því löngu orðin ljós, þörfin á því að þetta einkavæðingarferli, Steingríms og félaga á bönkunum verði rannsakað og menn dregnir til ábyrgðar, komi í ljós afbrot þeirra í starfi, er við þetta einkavæðingarferli unnu og komu að ákvörðunartöku vegna þess.

 Hugtakið í fyrirsögn bloggsins,  "ásættanlegur fórnarkostnaður" , er fengið lánað úr frasasafni Vinstri grænna og er yfir það sem, Vinstri grænir kalla ótalmörg kjaftshögg, sem á þeim hefur dunið frá samstarfsflokki þeirra í ríkisstjórn, Samfylkingunni.  Þjóðin hefur hins vegar takmarkaðan áhuga á þessum "ásættanlega fornarkostnaði" og finnst hann í raun með öllu óásættanlegur.

Styðja ekki björgun bankanna

Steingrímur & co. forherðast í Bretavinnunni, við hverja raun.

Allar götur frá því að "Svavarssamningurinn" var kynntur til sögunnar, hafa hlaðist upp, allra handa lagaleg rök gegn greiðsluskyldu Íslendinga vegna Icesave.  Hafa flest ef ekki öll rök gegn greiðsluskyldunni, bent á það að engin ríkisábyrgð hafi verið á Icesavereikningunum.   Reyndar er það svo, samkvæmt regluverkinu að ríkisábyrgð, á einkabanka er bönnuð, vegna samkeppnissjónarmiða.

Helstu rök þeirra, er vilja borga ólögvarðar kröfur Breta og Hollendinga, hafa hins vegar hangið í neyðarlögum þeim, er sett voru hér í bankahruninu.  Talað er um að vegna þess að "allar" innistæður Íslendinga hafi verið tryggðar með setningu neyðarlagana, hafi breskum og hollenskum sparifjáreigendum, verið mismunað. 

 Því fer hins vegar fjarri, að allar innistæður Íslendinga í íslenskum bönkum hafi verið tryggðar, heldur voru eingöngu innistæður debetkortareikningum og  almennum sparisjóðsbókum.  Innistæður Íslendinga á svokölluðum "hávaxtareikningum", eins og Icesavereikningarnir voru, voru hins vegar ekki tryggðar.  Eigendur þeirra reikninga fengu eingöngu greitt til baka, það sem kom útúr uppgjöri þeirra sjóða, sem að baki þeirra reikninga stóð.  Töpuðu þannig ungir sem aldnir ævisparnaði sínum að stórum hluta.  Voru meira að segja, starfandi samtök fólks, sem átt höfðu fé á þessum reikningum, sem höfðu það að markmiði, að ná sem mest til baka af því fé, sem fólk hafði lagt í þá sjóði.

 Einnig má geta þess að Bretar neituðu að greiða reikningseigendum á eyjunum Mön og Jersey, við fall breskra banka á þessum eyjum. Rök Breta við þeirri ákvörðun sinni voru þau, að íbúar þessarra eyja, greiddu ekki skatta og skyldur til  Bretlands, frekar en að breskir og hollenskir sparifjáreigendur greiddu skatta og skyldur til Íslands.

 Eins ber að hafa í huga að setning Breta á hryðjuverkalögunum gegn Íslandi og í raun, ákvörðun breskra og hollenskra stjórnvalda, að greiða Icesavereikningshöfunum út lágmarkstrygginguna, án samráðs við einn eða neinn, hafa bæði tafið og flækt það ferli, sem í gang hefði átt að fara í málinu, við fall bankana hér.  

 Ferlið sem að hér hefði átt að fara í gang, er að breskir og hollenskir Icesavereikningshafar, hefðu átt að fá greitt, eða loforð um greiðslu, af þeirri upphæð sem komið hefði út úr uppgjöri á þrotabúi, gamla Landsbankans, líkt og eigendur íslenskra hávaxtareikninga hér á landi, fengu greitt, hluta sinna innistæða, að loknu uppgjöri á þeim sjóðum er þar stóðu að baki.

 Allt ofangreint í bloggi þessu, er það sem snýr að lagalegri hlið og lausn málsins.

 Hins vegar hafa stjórnvöld gert allt sem í þeirra valdi stendur til þess að hrekja öll lagaleg rök í þágu Íslands í deilunni og viljað leysa hana á pólitískan hátt. 

 Pólitískar lausnir byggja alltaf á þeirri "pólitík" sem rekin er hverju sinni.  Hér á landi reka stjórnvöld pólitík fyrir ESB-aðild. 

Þrátt fyrir að stjórnvöld hafi nánast frá upphafi máls, afneitað tengslum Icesave og ESBaðildarviðræðna, þá hefur almenningur vitað betur, í það minnsta þeir sem kært sig hafa um að vita betur.  Á fyrri stigum málsins, þá beittu Bretar og Hollendingar, sér innan ESB og fengu ESB, sér til fulltingis, til þrýsting á AGS og þær ESB-Norðurlandaþjóðir, er samþykkt höfðu að lána okkur fé, í kjölfar hrunsins.   Eins hefur það komið skýrt fram oftar en einu sinni og oftar en tvisvar, að greiðsla þessara ólögvörðu krafna Breta og Hollendinga, er einn af aðgöngumiðunum í ESB.

 Forherðing Steingríms og félaga í Bretavinnunni, mun því bara eflast við hverja raun, er Bretavinnugengið verður fyrir, í hvert það skipti, sem ólögmæti krafna Breta og Hollendinga, verður skýrara og skýrara.  

 Það er því deginum ljósara að íslenskum stjórnvöldum, varðar ekkert um réttlæti þjóðar sinnar, vinni það réttlæti, gegn ESB-draumsýn Samfylkingarinnar.

Staða Íslands í Icesave-deilu hefur styrkst

Hvað dvelur skipun í Magmanefnd ríkisstjórnarinnar?

Þriðjudaginn þann 27. júlí síðastliðinn, var haldinn í Stjórnarráðinu, blaðamannafundur vegna þeirrar krísu, sem komið hafði upp í ríkisstjórninni, vegna Magmamálsins.

 Á þeim fundi var skýrt frá stofnun nefndar, er skildi fara ofan í Magmasöluferlið og skera úr um lögmæti þess, stjórnvöldum til leiðbeiningar.  Skal nefndin skila af  sér, eigi síðar en 15. ágúst nk.

Frá 27. júlí til 15 ágúst eru eins og fólk veit flest aðeins 19 dagar, en líklega verður hægt að teygja þetta til 16. ágúst, þar sem að 15. ágúst ber upp á sunnudag.

 Í ljósi þess hversu viðamikil sú rannsókn og vinna, varðandi það að nefndin skili af sér "vitrænni" og trúverðugri niðurstöðu, hlýtur það að vera með ólíkindum, að enginn þeirra þriggja daga, fram að þessari helgi, hafi verið notaður í skipun nefndar sem þessarar, með öll þessi fyrirliggjandi verkefni sín. Þessi hægagangur við skipun nefndarinnar, styttir í raun áæatlaðan starfstíma hennar um heila viku, verði nefndin skipuð, ekki seinna en á þriðjudag nk.  Tíminn styttist svo  eðlilega mun meira, ef slugsið við nefndarskipunina, stendur lengur yfir en fram á þriðjudag.

Sé það virkilega vilji stjórnvalda að rannsaka söluferlið og fá velunna og ábyggilega úttekt á því, þá veit það, hver viti borinn maður, að þeir 12- 13 sem að nefndin mun hafa til umráða, verði enn haldið sig við dagsetninguna 15.-16. ágúst, jafnvel þó aðeins verði skoðaður þáttur stjórnvalda í ferlinu og gjörðir þeirra sveitarfélaga sem í hlut eiga verði látnar liggja milli hluta.   Það er því engu líkara að þessi nefnd, sé í rauninni ekkert nema, leikrit, sem að handrit þess hefur nú þegar verið skrifað.

 Úr því sem komið, þá er það eingöngu dómstóla að skera úr um ólögmæti Magma-fjárfesingana, svo sá úrskurður yrði bindandi.  Ný lögfræðiálít (jafnvel pöntuð) breyta engu þar um. 

 Það væri þá væntanlega stjórnvalda, að kæra sinn eigin úrskurð um lögmæti Magma-fjárfestingana, hversu asnalega sem að það hljómar nú.   Samkvæmt lögum, þá er nefnd um erlenda fjárfestingu, eina stjórnvaldið, eða stjórnvaldshópurinn sem getur úrskurðað um lögmæti , fjárfestingar, líkt og Magma stendur hér í.  Eftir að nefndin hefur úrskurðað, hefur Efnahags og viðskiptaráðherra, átta vikur til þess að, annað hvort staðfesta úrskurðinn, eða gera við hann athugasemdir og leita úrskurðar með öðrum leiðum.  Nú eru þær átta vikur löngu liðnar án athugasemdar ráðherra og þar með litið svo á, samkvæmt lögum að löglega hafi verið staðið að Magma-fjárfestingunum.

 Hins vegar væri þessari rannsóknarnefnd eða einhverjum blaðamanninum, réttast að spyrja þingmenn og ráðherra Vinstri grænna, afhverju í ósköpunum, að vakt þeirra í þessu máli, hafi verið nánast mannlaus og rænulaus, það ár sem að þetta mál hefur verið í ferli?

Magma og aflandskrónurnar.

Eins og fram hefur komið í fréttum, þá er stór hluti kaupa Magma Energy Sweden A.B. (MES), á HS-Orku, fjármagnaður með svokölluðum aflandskrónum.   Samkvæmt lögum um gjaldeyrishöft er íslenskum fyrirtækjum bannað að nota aflandskrónur til viðskipta eða fjármögnunar.  Reyndar var gerð ein undanþága frá þeim lögum, með setningu sérlaga, fyrir gagnaver þeirra Björgólfs Thors og Vilhjálms Þorsteinssonar, varaþingmanns Samfylkingar, er rísa á  í Reykjanesbæ.

Fram hefur komið í fréttum að fulltrúar Magma, hittu í apríl 2009 starfsmenn Iðnaðarráðuneytisins, til þess að fá "leiðbeiningar" varðandi það, hvernig best væri að snúa sér í fjárfestingum Magma hér á landi.  Telja má það nær öruggt að strax þá hafi menn rætt stærð þeirrar fjárfestingar, auk þess sem að starfsmenn ráðuneytisins hafa spurt, fulltrúa Magma um það á hvaða hátt fjárfestingin, verði fjármögnuð. Þá hefur komið fram í máli fulltrúa Magma, að stór hluti þeirra fjármögnunar verði í íslenskum aflandskrónum, sem fyrirtækið hafi í fórum sínum.

Einnig hefur komið fram í fréttum af fundum þeirra Magma-manna í Iðnaðarráðuneytinu, að þeir hjá Magma, hefðu helst viljað stofna íslenskt fyrirtæki um fjárfestinguna í HS-Orku, frekar en að fara í "skúffuæfingarnar" í Svíþjóð. Mun þegar hér var komið sögu, hafi Magmamönnum verið ráðlagt frá stofnun íslensks fyrirtækis um fjárfestinguna og þeim tilkynnt að slík fyrirtækisstofnun væri bönnuð samkvæmt lögum.  Nú er svo að hvergi er að finna það í lögum, að bannað sé hér að stofna íslensk fjárfestingarfyrirtæki, þó svo að eigandi þess eða hluthafi þess sé af erlendu bergi brotinn. 

Hitt stendur hins vegar skýrum stöfum í lögum um gjaldeyrishöftin, að flutningur íslenskra fyrirtækja á aflandskrónum, hingað til lands sé með öllu bannaður.  Þá benda líkur til þess, að Magmamönnum hafi verið bent á, af starfsmönnum Iðnaðarráðuneytisins á  "skúffuaðferðina", til þess að komast hjá þessu árans veseni með aflandskrónurnar og Magma Energy Sweden A.B., orðið til.

Hvað vita Gylfi og Már, sem Moody´s veit ekki?

Núna hafa bæði Gylfi Magnússon, efnahags og viðskiptaráðherra og Már Guðmundsson, seðlabankastjóri, mótmælt nýju mati Moody´s á lánshæfi íslenska ríkisins.

Ekki ætlar síðuritari að fara í einhverjar "kúnstir" með að gera lítið úr, eða upphefja þetta mat Moody´s. Heldur mun síðuritari, hér að neðan, leggja nokkur orð inn í umræðuna.

 Sagt er að lækkað lánshæfismat, sé fyrst og fremst vegna dóms Hæstaréttar, vegna gengistryggðu lánana.   Þegar sá dómur var kveðinn upp þá var strax dregin upp dökk mynd af áföllum Ríkissjóðs, vegna dómsins.  Voru tölur allt að 350 milljarðar nefndar í því efni.  Þar af 100 milljarðar vegna Landsbankans. 

Nýfallinn dómur Héraðsdóms, þar sem samningsvextir gengistryggðra lána voru, dæmdir ógildir og úrskurðað að vextir Seðlabankans skildu gilda í staðinn.   Staðfesti Hæstiréttur þann dóm, mun hins vegar skellurinn lækka niður 100-130 milljarða, samkvæmt mati Fjármálaeftirlitsins.  Snúi hins vegar Hæstiréttur, dómi Héraðsdóms mun áðurnefnd upphæð 350 milljarðar falla á ríkissjóð.  

Fyrir rúmu ári þegar samningaviðræðum við kröfuhafa föllnu bankana lauk, um færslu lánasafna föllnu bankana yfir í ný einkavædda banka kröfuhafana, þá var glæsileiki þeirrar niðurstöðu, fyrst og fremst vegsamaður með því, að þessi einkavæðing, hefði kostað 250 milljörðum minna, en upphaflega var gert ráð fyrir.  

 Í ljósi þess að þessi upphæð muni ganga til baka, verði dómi Héraðsdóms um vextina, snúið í Hæstarétti. Bendir til þess að, þrátt fyrir háværar raddir um ólögmæti gengistryggðu lánana, hafi stjórnvöld, látið þær raddir, sem vind um eyru þjóta.  Stjórnvöld hafa þá með öðrum orðum, lofað kröfuhöfunum því að, annað hvort myndi íslenska ríkið, bera kostnaðinn af því yrðu gengislánin, dæmd ólögleg, eða þá með nýrri lagasetningu grípa inn í ferlið og draga þannig úr skaðanum sem skapaðist við ólögmæti lánana. Hvaða áhrif sem slík lagasetning, myndi svo hafa á margmisnotað langlundargeð, gagnvart stjórnvöldum.

 Er mat Moody´s, því ekki einfaldlega byggt á því að fyrirtækið, veit ekki af B-plani ríkisstjórnarinnar, fari allt hér á versta veg, vegna gengislánana?

 

Ekki hætta á greiðsluþroti

MUNIÐ FLOKKSSKÍRTEININ.

Óopinberi rökstuðningurinn fyrir ráðningu Runólfs gæti hljómað eitthvað á þessa leið:

Á þeim tíma sem að Ásta Sigrún Helgadóttir, var að hefja störf sem forstöðumaður Ráðgjafarstofu heimilana, eftir að hafa starfað við fjölskyldu deild Félagsþjónustunnar í Reykjavík ásamt störfum fyrir Félagsmálaráðuneytið,  og þar með að sækja sér þá reynslu sem að maður skildi ætla að óskað væri, ásamt viðeigandi menntunar, fyrir Umboðsmann skuldara, var Runólfur  Ágústsson rektor Háskólans á Bifröst.  Háskólans sem honum tókst næstum því að gera gjaldþrota, er hann hrökklaðist frá embætti rektors, vegna spillingarmála, þar sem fjármunir komu við sögu.  Í krafti rektorsembættis síns, gat hann hins vegar, stofnað að því sagt er, "óþarfa" deildarforsetastöðu, til þess að rýma til í þinglið Samfylkingarinnar og hleypa þar með "vonarstjörnu" flokksins inn á Alþingi.

Í undanfara þingkosninga árið 2003, datt Samfylkingunni, það snilldarbragð, að bjóða fram forsætisráðherraefni, til höfðus Davíðs Oddssyni, sem að þá hafði verið forsætisráðherra í 12 ár. Var af því tilefni, náð í  Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur,  úr stól Borgarstjóra og hún dubbuð upp í verkefnið.  Svo mikil var sigurvissa Samfylkingarinnar, vegna forsætisráðherraefnisins, að því var komið í "baráttusæti" annars framboðslistans í Reykjavík.  Kjósendum í Reykjavík, fannst hins vegar, hugmyndin með forsætisráðherraefnið, fráleitt eins og góð og Samfylkingunni fannst.  Náði Ingibjörg ekki kjöri, sem þingmaður og endaði sem varaþingmaður.

Voru þá góð ráð dýr í Samfylkingunni.  Hvernig í veröldinni gat flokkurinn komið "vonarstjörnu" sinni á þing?  Ætla má að ný tilkomin deildarforsetastaða í skóla Runólfs, hafi komið sem himnasending til Samfylkingarinnar, því að þangað var þá hægt að koma, Bryndísi Hlöðversdóttur sem hlotið hafði kosningu til Alþingis og leyst þannig, vandann með "vonarstjörnuna"

 Runólfur hafði einnig getið sér góðs orðs hjá Jóhönnu Sigurðardóttur, formanni Samfylkingarinnar, með setu á lista Þjóðvaka Jóhönnu, er hún stofnaði fyrir þingkosningar 1995, í fýlukasti eftir ósigur í uppgjöri innan Alþýðuflokksins, við Jón Baldvin.  Auk starfa sinna fyrir Keili skólasamfélagið á Keflavíkurflugvelli, hafði Runólfur svo afrekað það að selja á "réttum" tíma fyrir hrun eignarhaldsfélag sitt, sem á hvíldi 500 milljóna kúlulánaskuld, við Sparisjóð Keflavíkur.

Af þessari upptalningu má sjá, að hæfni fólks og bakgrunnur til starfa er ráðherrar Samfylkingarinnar, hefur ekkert að segja, sé fólk ekki með "rétta" flokksskírteinið í vasanum.  ( Ekki það að það sé einhver breyting, frá því sem áður var. En þetta er ekki í anda þess nýja Íslands, sem Samfylkingin boðaði í undanfara kosninga 2009.)

 Tilmæli síðuritara, til þeirra sem hyggjast sækja um störf hjá hinni "óspilltu" Norrænu velferðarstjórn, er einföld:  "Munið flokksskírteinin."

Ætlar að krefjast rökstuðnings

Afstöðuleysi til mannréttinda, smánarblettur á þjóðinni, í boði stjórnvalda.

Af einhverjum óskiljanlegum ástæðum, tók fulltrúi Íslands hjá S.Þ. þá ákvörðun að sitja hjá við afgeiðslu tillögu allsherjarþings S.Þ., þess efnis að, aðgangur á hreinu vatni, teljist til mannréttinda.

Tillagan var ekki bindandi, heldur meira til leiðbeiningar og hafði því engar skuldbindingar í för með sér. Tillagan er því öllu fremur yfirlýsing þess efnis, að aðgangur að hreinu drykkjarvatni, séu sjálfsögð mannréttindi, eins og að hafa einhvern mat að borða og sem skaðlausast andrúmsloft til að anda að sér.  Ákvörðun um hjásetu, má því alveg túlka á þann hátt, að íslenskum stjórnvöldum, sé slétt sama, hvort að fólk hafi eðlilegan aðgang að drykkjarhæfu vatni.  Eins tjáir hjásetan heimsbyggðinni það, að íslenskum stjórnvöldum, er slétt sama um það að 1,5 milljón barna deyji árlega, sökum skorts á drykkjarvatni og vatni til hreinlætis.

  Ætlar síðuritari að leyfa sér að halda því fram, að þessi ákvörðun íslenskra stjórnvalda var ekki í boði íslensku þjóðarinnar.

Síðuritari hefur rekið augun í það hér í "bloggheimum" að yfirlýstir stuðningsmenn ríkisstjórnarinnar, bendi á að svokallaðar "vinaþjóðir okkar eins og Danir og Svíar, hafi einnig setið hjá.  Eigi slík rök að standast og að réttlæta afstöðu stjórnvalda, er veriið að gefa í skyn, eða hreinlega lýsa því yfir að hjáseta, íslenskra stjórnvalda, sé hluti af einhvers konar "plotti" um önnur mál.

Það er skoðun síðuritara og vonandi þjóðarinnar allrar, að afstaða eða öllu heldur afstöðuleysi, til mannréttindamála, má aldrei  og á  aldrei að vera, notað sem "skiptimynt" til kaupa á hagfeldri afstöðu í öðrum málum. 

Virðingu íslensku þjóðarinnar, gagnvart mannréttindum, er þarna gersamlega misboðið, í boði íslenskra stjórnvalda, sem að með hjásetu sinni, láta sér  léttu rúmi liggja, skort á mannréttindum 884 milljóna manna.

Ísland sat hjá á þingi SÞ

Magmamálið og "andi lagana".

Í fljótu bragði virðist stofnun "skúffufyrirtækisins" Magma Energy Sweden A.B. (MES) vegna kaupa á HS-Orku, standist lög.  Fyrirtækið, þó að í "skúffu" sé, virðist uppfylla allar þær skyldur sem settar eru á það, samkvæmt lögum.

 Síðan hafa sprottið upp deilur, þar sem efast er um lögmæti þessa "skúffugjörnings".  Efasemdir þær, byggjast að mestu leyti, eða gerðu það alla vega, til að byrja með, á því að "gjörningurinn, þótti ekki vera í "anda lagana".

Að mati síðuritara, þá er "andi lagana", þessara sem og annarra laga, ekki endilega byggður á lögfræðilegum rökum, heldur pólitískum. Með öðrum orðum, þá eru lögin túlkuð, eftir þeirri pólitík sem er í gangi hverju sinni.  Nefnd Efnahags og viðskiptaráðherra um erlenda fjárfestingu, hefur í þrígang, úrskurðað "skúffugjörninginn" löglegan.

Sá úrskurður, þarf ekki endilega að vera "löglegur", en hann er í sæmræmi, við pólitík þeirra flokka, sem standa að meirihlutanum.  Semsagt pólitísk stefna Framsóknarflokks, Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar. Með öðrum orðum pólitísk stefna þessara þriggja flokka, túlkar "anda lagana" á þann hátt, að sænska "skúffan" rúmist innan hans.

Gylfi Magnússon,  það sem kallað er "fagráðherra" og  ber ekki pólitíska ábyrgð á því sem hann segir og gerir.  Sú ábyrgð hvílir hins vegar á forsætisráðherra Samfylkingarinnar. Það segir okkur það að það sem gerist í Efnahags og viðskiptaráðuneytinu, er í raun bara "birtingarmynd", þeirrar pólitíkur, er Samfylkingin, rekur hverju sinni, á meðan ríkisstjórn landsins, er samsett eins og hún er núna.

 Í þau þrjú skipti sem nefnd um erlenda fjárfestingu úrskurðaði um lögmæti "skúffugjörningsins", var sá úrskurður unninn, samkvæmt áliti þeirra lögfræðinga, sem Efnahags og viðskiptaráðuneyti, undir pólitískri ábyrgð Samfylkingar, "skaffaði" nefndinni.

 Það má því "nánast" ganga út frá því sem vísu, að þeir lögfræðingar, sem ráðuneytið "skaffaði", hafi haft þá pólitísku skoðun, sem tryggði "réttan" anda lagana.

 Þau rök sem ég set fram því til stuðnings, að ´pólitíska sýn Samfylkingarinnar, hafi kallað fram þann "anda lagana" sem "gúdderar", sæansku "skúffuna", eru meðal annars þau að, Samfylkingin var á móti því síðast liðið haust, að farið væri í þá lagasetningu, sem yfirlýsing ríkisstjórnarinnar, kvað á um gær.  

 Hafa ber í huga, að yrfirlýsing ríkisstjórnarinnar, frá því í gær, er svar hennar við þrýstingi, sem upptök sín á hjá öðrum stjórnarflokknum, Vinstri grænum.  Vinstri grænir, eða í það minnsta "grasrót" þess flokks rekur, allt aðra pólitík, heldur en Samfylkingin. Samkvæmt pólitík Vinstri grænna, blæs "andi lagana" á þann hátt, að "skúffugjörninginn", beri að túlka sem ólögmætan. Andstætt þeim "anda" er pólitík Samfylkingar býður upp á.

 Yfirlýsing ríkisstjórnarinnar, frá því í gær, sem runnin er undan "rifjum" þess þrýstings, sem þeir þingmenn Vinstri grænna, sem heyra í grasrót flokksins,kveður á um að "fengið" skuli fram lögfræðiálit, sem kveðið gæti upp þann úrskurð, að "skúffugjörningurinn, standist ekki lög.  Í framhaldi af því á svo að setja í gang vinnu við þær lagabreytingar, sem Samfylkingin neitaði Vinstri grænum um, síðastliðið haust.  Lagabreytingu, sem hefði nær örugglega, komið í veg fyrir þann hnút, sem málið er í dag. Lagabreytingu, sem að fyrir ári, hentaði EKKI, þeirri pólitík sem Samfylkingin rekur. Í dag "hentar" lagabreytingin, eða öllu heldur loforð um að ráðast í hana, þeirri pólitík, er Samfylkingin rekur. Því án þeirrar "lausnar sem boðuð var í gær, hverjar sem lyktir málsins síðan verða, hefði ríkisstjórnarsamstarfið nær örugglega sprungið. 

Hins vegar má leiða að því líkum, að breytingar á lögum, sem beintengd, eru EES-samningnum, henti ekki ESB-vegferð Samfylkingarinnar og setji því umsóknarferlið að ESB í uppnám.  Þær lagabreytingar, sem um er rætt, kalla nefnilega á undanþágur frá EES-samningnum. Telja má það því alveg víst umsóknir um  undanþágur frá EES-samningnum, henta ekki umsókn Samfylkingar um undanþágulausa aðild að ESB.

 Yfirlýsingar og boðaðar aðgerðir ríkisstjórnarinnar, frá því í gær, eru því nær því að sprengja stjórnarsamstarfið, frekar en að vera upphafið af endaferli Magma-málsins.   Enda atburðir gærdagsins ekki lausn, heldur biðleikur og frestun á því óumflyjanlega.

SA - kaupin á HS orku lögmæt