Sannleikurinn kaupir sér ekki vini.

Lars Christiansen sem í sagði íslensku bankanna gjaldþrota árið 2006, er þarna í rauninni að verja mat Moody´s um hið gagnstæða, tveimur árum síðar.

Er það satt, eins og reyndar hefur verið haldið fram, að matsfyrirtækin hagi sínu mati, eftir pöntunum og vinarþeli þeirra er á matinu hagnast?   Má af þeim sökum ekki eigna matsfyrirtækjunum það sem þau eiga?

 Er kannski það kannski svo að ,,rétt" lausn Icesavedeilunnar, hefði tryggt Íslendingum gott mat, byggt á einhverju öðru en efnahagslegum forsendum? 

Gagnrýndi forsetann

Súrealísk staða....

Þó að þjóðaratkvæðið um Icesave III, hafi ekki sem slíkt verið kosning um ríkisstjórnina, heldur bara um málið sjálft, þá má  eflaust  deila um hvort að úrslitin, hafi ekki verið eitt af síðustu kornunum er fylla mælinn.  Engu að síður er komin upp súrealísk staða. 

 Steingrímur segist hafa látið sína menn útbúa svar við áminningarbréfi ESA og sé sú vinna á lokastigi.  Árni Páll segir hins vegar, að nú þurfi hann og hans fólk að fara að einhenda sér í það að svara bréfinu og taka til varna fyrir Ísland.  Það skildi þó ekki vera að þeir sendu báðir ESA bréf.

Staðan verður svo enn súrealískari, þegar hugsað er til þess sem gerist, þegar stjórnvöld koma sér saman um hver eigi að senda bréfið.  Þau stjórnvöld sem taka varna, eru sömu stjórnvöldin og hafa í þrígang verið gerð afturreka, einu sinni af Alþingi og tvisvar af þjóðinni, með samning, þar sem þau hafa afsalað rétti Íslendinga til þess, sem þau ætla nú að krefjast fyrir ESA og væntanlega svo EFTAdómstólnum.

Svo er það spurningin, hvort súrealisminn verði ekki tekinn alla leið og t.d. Lárus Blöndal og Jóhannes Karl Sveinsson verði ráðnir, til þess að verja málstað Íslendinga fyrir EFTAdómstólnum.  Enda voru þeir manna iðnastir við að hræða þjóðina frá ,,nei-inu" með yfirlýsingum um tapað mál fyrir EFTAdómstólnum.

Ferill máls fyrir EFTA-dómstóli tekur langan tíma

Réttast væri nú að...........

..félagi Svavar og Indriði, yfirskatttæknir Steingríms afsöluðu sér eftirlaunum sínum, rétt á meðan málareksturinn stendur yfir.  Þá peninga sem að þar urðu til, mætti nota til þess að greiða málsvarnarlaun fyrir EFTAdómstólnum. 

 Svo væri eflaust hægt að ná fram sparnaði í ferða og uppihaldskostnaði, vegna málsvarnarinnar, með því að Jóhanna og Steingrímur, afsöluðu sér launum sínum, rétt á meðan málið er fyrir EFTAdómstólnum og leggðu launin sín í ferða og upphaldssjóð málsvarnarinnar.

Vinni án launa

Gjaldeyrishöft og neyðarlög.

Í umræðuþætti RÚV á fimmtudagskvöldið, kom það fram, að verði gjaldeyrishöftunum hnekkt fyrir dómi EFTA, þá myndu bætast við í Icesaveklafann 450 milljarðir í einni hendingu.  Annað eins myndi svo bætast við, yrði neyðarlögunum einnig fyrir dómi.

Það vakti athygli mína og í rauninni pirraði mig, svör já-sinna við þeirri fullyrðingu.  Þau svör voru öll á þá leið, að þá færi hvort eð er allt í tómt fokk, hvort sem Icesave væri leyst eða ekki.

Undir eðlilegum kringumstæðum, mætti ætla að þetta sama fólk myndi segja að, auðvitað yrði málstaður Íslands varinn fyrir dómnum og ákvörðunin um gjaldeyrishöftin, sem í raun eru samningsbrot líkt og neyðarlögin, skv. áliti ESA, varin á þann hátt að fordæmislausar aðstæður hér á landi hefðu knúið stjórnvöld til þess að setja á gjaldeyrishöftin.   Hvort að EFTA dómstóllinn, tæki svo tillit til þeirrar varnar eða ekki, skal ósagt látið.  

 Hitt er aftur á móti, alveg morgunljóst, að hefðu jásinnarnir bent á þessa vörn, þá hefðu þeir tæplegast unnið málstað sínum fyrir jáinu fylgi. 

 Það er nefnilega svo, að endi Icesavedeilan fyrir dómstólum, þá hljóta rök Íslendinga fyrir dómnum að verða sú, að hér voru uppi fordæmislausar aðstæður, sem kölluðu á setningu neyðarlaganna, til þess að hér væri hægt að halda uppi, nánast eðlilegu ástandi, þrátt fyrir fall þriggja aðalbanka þjóðarinnar. 

Auk þess sem að í neyðarlögunum, væri jú gert ráð fyrir því að þrotabú þess banka er stofnaði til Icesavereikninganna, gengi upp í þær kröfur sem að  á íslenska tryggingarsjóðinn, kynnu að skapast.

Nú jæja........ þá er manni örugglega óhætt að segja NEI á laugardaginn!!!

Því ber auðvitað að fagna, að heimtur í þrotabú Landsbankans virðast ganga betur en bjartsýnustu menn þorðu að vona.  Bretar og Hollendingar hljóta einnig að fylgjast spenntir með enda hlýtur það að svíða  sárt að neyðast til þess að svíða útúr ,,vinaþjóð" sinni norðri þessa ríkisábyrgð á heimtur úr þrotabúinu. 

Eins hlýtur ESA að fylgjast með fréttum héðan og hugsa sinn gang varðandi áminningarbréfið og jafnvel sjá að það var bölvuð fljótfærni að hóta smáríkinu í norðri málsókn.  Enda er ekki annað að sjá að eignir fjármálafyrirtækisins, er fór á hausinn og skildi sparifjáreigendur í UK og NL á brókinni, dugi fyrir innistæðutryggingarupphæðinni og vel það.

ESA fer því varla að eyða dýrmætum tíma sínum í svona ,,smámál", sem leysist svona fallega ,,af sjálfu sér".  Enda hljóta að vera næg önnur verkefni hjá ESA, sem betra væri að eyða kröftum í. 

 Það var reyndar orðið ljóst að vegna neyðarlaganna, þá fengju UK og NL 1150- 1175 milljarða, þó svo að þjóðin segði nei.  Þessar fréttir renna styrkari stoðum undir það og hækka frekar upphæðina, heldur en hitt.

Bresk og Hollensk stjórnvöld hljóta nú að naga á sér neglurnar og vona að samningurinn verði felldur, svo þeim gefist tækifæri til að bæta fyrir mistök samningamefnda sinna.  En samninganefdirnar höfnuðu 47 milljarða eingreiðslu, ásamt heimtum úr þrotabúinu skv. neyðarlögunum, gegn afnámi ríkisábyrgðar. 

Samningurinn sem þessar þjóðir þröngvuðu upp á ,,vinaþjóð" sína í norðri, var víst ekki betri en það að þær tapa 15 milljörðum í það minnsta.   Nei-ið gæfi þeim því tækifæri til þess að taka þessu kostaboði íslensku samningarnefndarinnar og græða smá pening að auki. 

 En þetta er víst allt saman háð því að heimtuhorfur  úr þrotabúinu, séu ekki nefndar með orðunum ,,sennilega" og ,,hugsanlega" á undan.  Heldur verði orðið ,,örugglega" alls ráðandi.  Auk þess auðvitað, að neyðarlögunum, sem eru í raun forsenda greiðslu krafnanna en ekki samningurinn, verði hnekkt.

Nálægt þeirri áhættu vilja hvorki bresk né hollensk stjórnvöld koma nálægt og krefjast því þess að ,,vinaríkið" í norðri beri alla áhættuna. 

 

Icesave gæti horfið með sölu á Iceland

(Ó)Öryggi innistæða á EES-svæðinu!!!

Hafi öll ríkin á EES-svæðinu tekið upp tilskipunina um innistæðutryggingar á svipuðum tíma og slíkt var gert hér á landi, þá hefðu ca. 12-15% af innistæðuupphæð hvers árs þurft að renna í tryggingarsjóðinn.  Svo allar innistæður í öllum bönkum á EES-svæðinu, hefðu verið tryggðar, þegar bankahrunið varð, haustið 2008.

Í mars 2008, var upphæðinn í breska sjóðnum, innan við. 10% af öllum innistæðum í breskum bönkum. Varla ástæða til að ætla að ástandið hafi verið mikið betra annars staðar.

Icesave  hefði aldrei verið leyft í UK eða NL, nema  innistæðutryggingar  hefðu verðið keyptar  í þeim löndum.  Annað hefði verið brot EU-regluverkinu.

 Það er óhugsandi annað en að tryggingin hafi verið notuð til að greiða út innistæðurnar, þegar Icesave hrundi, með Landsbankanum. Hins vegar má einnig ætla, að aðrir innistæðueigendur, hefðu áttað sig á því að lítið sem ekkert væri eftir í tryggingarsjóðnum til þess að tryggja þeirra innistæður. Hefði það farið hátt að tryggingarsjóðurinn hefði greitt út alla þessa upphæð.

 Nú á að gera innistæðutryggingar á EES svæðinu, ennþá ,,öruggari" með því að hækka upphæðina í 100.000 evrur. Frumvarp þess efnis er til meðferðar Alþingis  núna. Verði það að lögum, þá getur tryggingarsjóðurinn staðið undir falli eins banka á hundrað ára fresti.  Gamla tryggingin hefði staðið undir falli eins banka á ca. 20 ára ferli.

Greinir á um lögmæti Icesave

Verklag ráðuneyta og ,,kurteisi" ráðherra, á svig við landslög.

Í þessu máli þá vísa starfsmenn Fjármálaráðuneytisins í verklag ráðuneytisins og fara því nær örugglega á svig við landslög (upplýsingalöggjöfina).  Steingrímur Sigfússon, fjármálaráðherra, segir það hins vegar ,,almenna kurteisi" að gera slíkt hið sama.

Í Forsætisráðuneytinu brjóta menn einnig lög.  Þar þrætt fyrir og brot á jafnréttislöggjöfinni, með því að vísa í verklag ráðuneytisins við mannaráðningar. 

Verður kannski verklag í stjórnsýslunni, vandað og faglegt, nema það brjóti í bága við, í það minnsta eina löggjöf?

Vill skýringar fjármálaráðuneytis

Íslensk alþýða fífluð og henni hótað innan úr Karphúsi.

Á meðan Margrét Kristmundsóttir, formaður Samtaka verslunar og þjónustu, situr ekki inn í Karphúsi og berst gegn því að starfsmenn skjólstæðinga sinna, þokist hænufet í átt að mannsæmandi launum, þá berst Margrét með kjafti og klóm fyrir því að íslenskir launamenn, taki á sig Icesaveklafann og aukna skattbyrði, enda á það að tryggja skjólstæðingum hennar svo hagstæð lán.  

ERGO: Umhyggja hennar fyrir íslensku þjóðarinnar spannar ekki stærra svið, en að sá hluti þjóðarinnar sem getur ekki keypt  í matinn, fyrir sig og börnin sín,  án þess að velta fyrir sér hverri krónu, getur étið það sem úti frýs.  Þessi hópur er þó, að hennar mati, alveg nógu góður,  til þess að niðurgreiða vaxtakjör skjólstæðinga hennar með hærri skattbyrði.

Andspænis Margréti í Karphúsinu, situr svo Guðmundur Gunnarsson, einn af gagnaðilum hennar í þeirri kjaradeilu, er unnið er að lausn á í Karphúsinu.  Guðmundur og Margrét, eiga þó sameiginlegt það baráttumál, að skella Icesaveklafanum, með aukinni skattbyrði á íslenskt launafólk.  Enda bárust eftirfarandi skilaboð frá Guðmundi:

"Er ákaflega vel inni í efnahagsforsendum og að ef Nei verður ofaná þá verður samningaviðræðum slitið í Karphúsinu vegna forsendubrests það gildir um báða aðila. Guðm Gunnarss"

 ERGO:Ef íslenskir launþegar kjósa ekki ,,rétt" í kosningu, um pólitískt deiluefni, þá verða ekki nýir kjarasamningar gerðir.

 Þó svo að það komi kjarabaráttu íslenskra launþega og Icesave, í sjálfu sér ekkert við, þá má geta þess að þessi sami Guðmundur sest á morgun í nýskipað stjórnlagaráð og tekur til við að skrifa nýja stjórnarskrá fyrir íslensku þjóðina.  Þar hittir Guðmundur fyrir, annan vopnabróðir sinn í baráttunni fyrir því að íslenskir launamenn axli Icesavebyrðarnar.  Sá heitir Vilhjálmur Þorsteinsson, viðskiptafélagi Björgólfs Thors, einn helsti tengiliður Björgólfs við Samfylkinguna og einn helsti Icesavetrúboði Samfylkingarinnar. 

 

Er þetta framtíðarstefið í gegnsæismúsíkinni..........

........ að stjórnarliðar rjúki til og api eftir spurningum fjölmiðla og sendi sendi ráðherrum skriflega fyrirspurn um málið, ef fjölmiðlum dettur í hug að spyrja óþæginlegra spurninga?

Ef svo er, er þá ekki lágmarks kurteisi við þing og þjóð, að ráðherra sé ekki að drolla með svarið, lengur en þennan 10 daga frest, sem ráðherrar hafa samkvæmt þingsköpum, til þess að svara skriflegum fyrirspurnum þingmanna?

Ráðuneyti svari fyrst í þinginu

Framsalið flækir málið meira en nokkur gat ímyndað sér að það gerði....

 

Það þarf að vinda ofan af bullinu sem að framsalið hefur orsakað. Það eru nokkur atriði sem að menn hafa annað hvort ekki séð fyrir eða ekki viljað sjá fyrir, þegar framsalið var leyft.

1. Það sem þú mátt framselja öðrum (kvóta) það ,,áttu". (eða bátur/útgerð)
2. Það sem þú kaupir (kvóta) , ,,eignastu". (eða bátur/útgerð)
3. Þar sem kvóti skráist sem ,,eign" báts, þá verður báturinn verðmætari. Þar sem ,,eignin" gefur af sér arð. Alltso báturinn hefur ,,rétt" til þess að veiða x mikið og skapa x mikinn arð.
4. Þegar bátur eykur við ,,eign" sína (kvóta), verður báturinn verðmætari, og þar með skapast veðrými á bátinn. Frekari lán tekin með veði í bát, vegna verðmæta sem felast ekki í bátnum sem slíkum, heldur í þeim framtíðartekjum sem báturinn skapar.

Gallinn við þetta allt saman er, að þó svo að fiskurinn í hafinu hér í kring sé þjóðareign, þá er með lögum, búið að gera veiðiréttinn á honum að ,,eign". Það stangast reyndar á úrskurð Mannréttindadómstóls SÞ.

En ætli menn að vinda sér í það að fylgja úrskurði Mannréttindadómstóls SÞ, þá reka þeir sig á eignarréttarákvæði stjórnarskrárinnar.
Löggjafinn (Alþingi) hefur í rauninni, fest sig í þessum vef, einn og óstuddur.

Pattstaða í augnablikinu