Þessi leikþáttur svipar mjög til.....................

....undanfara þess að ca. 10 þúsund manns mætti á Austurvöll og mótmælti á meðan forsætisráðherra, flutti stefnuræðu sína.

 Þá var þolinmæði margra á þrotum, eftir rúmlega árs bið á einhverjum lausnum til handa skuldsettum heimilum í landinu.  

 Lætin lognuðust svo útaf, þegar leikritið,  um stóra samráðið til lausnar skuldavanda heimilana hófst. Leikritið var í nokkuð mörgum þáttum, en óhætt er að segja að endirinn hafi valdið vonbrigðum hjá mörgum. 

Hin vinnandi stétt, hefur nú beðið í tvö ár, eftir þvi að eitthvað gerist.  Á þeim tíma hefur það helsta gerst að stjórnvöld hafa flutt sömu tillöguna, nánast, um stóraukna atvinnuuppbyggingu og meira að segja gerst svo djörf að bæta fyrra boð í hvert skipti, sem ,,ný" tillaga kemur fram. 

Í öllum tilfellum, hefur þó lítið farið fyrir fjölgun starfa, nema að teknir séu með, hinir fjölmörgu rýni og starfshópar stjórnvalda. Rýni og starfshópar sem eru skipaðir vildarvinum stjórnvalda ofan úr háskóla, ásamt öðrum meðhlaupurum stjórnvalda. 

 Rýni þessara hópa allra á ástandinu og starf starfshópanna, hefur þó ekki fætt neitt meira af sér, en tillögur ,,á næstu dögum", eða ,,eftir helgi".

 Hvort að þolinmæði fólks og langlundargeð sé komið að þolmörkum eður ei, skal ósagt látið.  

 En við hljótum þó að koma til greina sem þolinmóðasta þjóð í heimi, ef þetta heldur áfram svona lengi enn.  Svona í sárabætur, fyrir það að vera ekki lengur sú bjartsýnasta. 

Láta reyna á breytingar

Það var ekki laust við...........

..... að það hafi farið um mann megn hrollur, þegar í ljós kom að, hjá lögfræðistofu þeirri er annast mál útlendingana hér á landi, starfa fyrrum starfsmenn Glitnis og FL-Group, ásamt fyrrverandi forstjóra OR.  Ekki laust við það að upp af þessu stígi megn ,,REI-fnykur".

 Það var svo ekki til þess að róa undirritaðan að sjá og heyra Sturlu Sighvatsson framkvæmdastjóra Northern Lights Energy, tala um málið, líkt og hér væri enn árið 2007 og hvert ,,too good to be true" tilboðið væri hér á hverju strái. 

Og varla róaðist undirritaður við að sjá og heyra Róbert Marshall, formann allsherjarnefndar Alþingis og fyrrum Baugsliða,  tala um málið, eins og það væri bara nóg að ná pólitískri sátt um málið.

Vilja ríkisborgararétt

Álit smálit- Úrbætur skúrbætur..........

Það er alveg morgunljóst að álit ríkislögmanns getur ekki orðið annað, en að lagt verði að forsætisráðherra að fá úrskurð Kærunefndar jafnréttismála, hnekkt fyrir dómi eða þá að ríkislögmaður mælir með því að leitað verði sátta.  Álit um aðra hluti eru þessu máli óviðkomandi.

 Telji ríkislögmaður rétt að fá  úrskurðinum hnekkt fyrir dómi, þá telur ríkislögmaður meiri líkur en minni á því að heimilt sé að sniðganga jafnréttislöggjöfina, með hlutlægu mati á hæfni þeirra er sækja um störf hjá hinu opinbera.  Slíkur úrskurður myndi gelda jafnréttislöggjöfina, því þá er það  í raun galopið að sniðganga hana að vild, með því að láta huglægt mat á hæfni umsækjenda vega þyngra en lögboðið mat. 

Hugsun forsætisráðherra að baki  skipun þriggja manna nefndar til þess að leita úrbóta á ráðningarferlum hins opinbera,  hlýtur bara að vera á einn hátt.  Að gera samkvæmt lögum, huglægt mat á hæfni umsækjenda hjá hinu opinbera, jafn rétthátt hinu lögformlega mati er Kærunefnd jafnréttismála byggir á. Forsætisráðherra væri þá í rauninni að þynna út þá jafnréttislöggjöf er hún sjálf barðist fyrir breytingum á, með kjafti og klóm fyrir þremur til fjórum árum síðan, er hún sat í stóli félagsmálaráðherra.  Til þess eins að breiða yfir brot sitt og starfsmanna sinna á þessari sömu jafnréttislöggjöf.

 Réttustu úrbæturnar í þessu máli, væru því á hugarfari forsætisráðherra, að forsætisráðherra viðurkenndi yfirsjón sína og undirmanna, sem hún reyndar ber fulla ábyrgð á og semji við Önnu Kristínu um bætur, vegna lögbrotsins. 

Engin tillaga um lausn

Siðlaus forstöðumaður Siðfræðistofnunar?

Salvör hlýtur að stefna að því að verða , fyrrverandi forstöðumaður Siðfræðistofnunuar Háskólans. Salvör segir í bréfinu að stjórnvöld hafi ekki dregið rétta lærdóma af rannsóknarskýrslu Alþingis, sem að hún reyndar tók þátt í að gera, að hluta til.

 

Í þeim kafla er Salvör kom að, siðfræðikafla rannsóknarskýrslu Alþingis, gott ef að hún hafi ekki haft yfirumjón með þeim kafla, fellur þungur dómur á stjórnsýsluna og hún beinlínis sögð hafa verið, nánast drepsýkt af siðleysi.

 

Í siðfræðikafla rannsóknarskýrslu Alþingis,  er talað um það að lög og lagatúlkanir hafi verið teygð, nánast út í hin ystu  mörk að framkvæmd laga og túlkun þeirra gætu talist lögleg.  Þegar lög og lagatúlkanir fá slíka umsögn, er talað um að eitthvað sé löglegt en siðlaust.

 

 Eftir slíka fullyrðingu, um lærdómsleysi Alþingis af rannsóknarskýrslu Alþingis og þá væntanlega þá helst að þeim kafla er hún kom sjálf að,  hefði maður nú búist við því að kona í hennar stöðu svaraði boði um setu í stjórnlagaráði með orðunum: ,,Takk, en nei takk."

 

Allsherjarnefnd Alþingis, reyndi eftir því sem henni gafst tími til, í mikilli tímapressu stjórnvalda, að útiloka þann möguleika að stjórnlagaráðið, eða stofnun þess bryti í bága við lög.

 

Hver einasti lögmaður sem að allsherjarnefnd Alþingis kallaði til, sagði þessa málsmeðferð, að vísu löglega, en á frekar veikum grunni þrátt fyrir það, lögin væru teygð, að ystu mörkum þess að málsmeðferð Alþingis gæti talist lögleg.

ERGO: Hver einasti lögmaður, er kom fyrir allsherjarnefnd,  sagði að málsmeðferð Alþingis að skipun stjórnlagaráðs, löglega en siðlausa.

 

Veikt umboð stjórnlagaráðs

Þá vitum við það!!

Hvort sem Vinstri grænum líkar það betur eða verr, þá eru ráðherrar flokksins samábyrgir ákvörðun utanríkisráðherra um stuðning Íslands við NATO og aðgerðir bandalagsins í Líbýu. 

Formaður flokksins getur ekki skýlt sér bak við Færeyjarferð sína.  Það þýðir líka ekkert hjá formanni utanríkismálanefndar, að skýla sér bakvið þögn fulltrúa Íslands á NATOfundinum, þar sem ákvörðunin var tekin. 

Fulltrúinn hefur neitunnarvald á fundum sem þessum og beitir því eða á að beita því, fari utanríkisráðherra, fyrir hönd ríkisstjórnarinnar, fram á slíkt.

 Ráðherrar Vg. og þingmenn flokksins er hafna því alfarið að hálf ríkisstjórnin, þ.e. ráðherrar flokksins,  hafi verið fylgjandi ákvörðun utanríkisráðherra, hljóta því að íhuga alvarlega vantrauststillögu á utanríkisráðherra, eða þá úrsögn sína úr ríkisstjórn. 

Varla líða þeir það, að utanríkisráðherra, geti uppá sitt einsdæmi tekið ákvörðun fyrir ríkisstjórnina alla, nema auðvitað að hann hafi umboð ríkisstjórnarinnar til þess. 

Össur talar fyrir hönd ríkisstjórnarinnar um Líbíu og Nato

200- 250 milljóna króna, glórulaus skilyrði Eiríks.

  Á ruv.is er eftirfarandi frétt:

,,Eiríkur Bergmann Einarsson, einn þeirra fulltrúa sem hefur verið boðið sæti í stjórnlagaráði, safnar saman upplýsingum frá þingmönnum um hvort þeir styðji að tillögur ráðsins verði settar í þjóðaratkvæðagreiðslu áður en þær koma til meðferðar Alþingis. Hann segir ákvörðun sína um hvort hann taki sæti ráðast af afstöðu þingmanna til þessa. Fimm fulltrúar eiga enn eftir að gefa upp hvort þeir þiggi sæti í Stjórnlagaráði. Frestur þeirra til að svara rennur út í dag.

Nítján hafa þegar þegið sæti í stjórnlagaráði, einn hefur afþakkað en fimm fulltrúar hafa ekki gefið upp afstöðu sína. Eiríkur Bergmann segir það öllu máli skipta að ráðið fái endurnýjaðan lýðræðislegan bakstuðning eftir úrskurð Hæstaréttar um ógildingu kosninganna. Hann segist hafa staldrað við þá leið að stjórnlagaráðið fái að leggja niðurstöður sínar í þjóðaratkvæðagreiðslu áður en tillögurnar komi til meðferðar á Alþingi. Undirtektir þingmanna við fyrirspurn sinni hafi verið jákvæðar."

 Fyrstu viðbrögð síðuritara voru þau að velta því fyrir sér, hvort að Eiríkur Bergmann, hafi yfirhöfuð lesið þá stjórnarskrá, er hann vill koma að endurskoðun  á.  Eða þá hvort að hann skilji þá stjórnarskrá sem hann vill koma að endurskoðun á.

  Einnig hljóta þeir þingmenn sem tekið hafa jákvætt í þátttökuskilyrði Eiríks, að hafa takmarkaðan skilning á núgildandi stjórnarskrá.  Stjórnarskrá sem þeir allir hafa þó undirritað drengskaparheit að.  Reyndar væri það fróðlegt að vita hvaða þingmenn þetta eru, sem virðast vera svo illa lesnir í þeirri stjórnarskrá er þeir undirrituðu drengskaparheit sitt að. 

 Í núgildandi stjórnarskrá stendur, meðal annars:

,,47. gr. Sérhver nýr þingmaður skal vinna ... 1) drengskaparheit að stjórnarskránni, þegar er kosning hans hefur verið tekin gild. 1)L. 56/1991, 16. gr. 48. gr. Alþingismenn eru eingöngu bundnir við sannfæringu sína og eigi við neinar reglur frá kjósendum sínum. ... 1) 1)L. 56/1991, 17. gr."

 Það þarf engan stjórnlagafræðing til þess að átta sig á því að alþingismönnum, er beinlínis bannað að hafa til hliðsjónar eða að leiðarljósi úrslit ráðgefandi þjóðaratkvæðis um niðurstöður stjórnlagaráðsins, er þeir hefja efnislega meðferð á þeim í þinginu.  Það ætti einnig stjórnmálafræðingur og kennari í þeim fræðum við Háskólann að Bifröst, að vita.  

 Einnig ættu þeir alþingismenn, er gætu hugsað sér að hafa niðurstöður slíks þjóðaratkvæði að leiðarljósi, að íhuga stöðu sína alvarlega. Enda vart hægt að taka drengskaparheit þeirra að stjórnarskránni alvarlega, ef skilningur og/eða virðing á stjórnarskránni er ekki meiri en svo að til greina komi í þeirra huga að brjóta hana, meðvitað eða ómeðvitað. 

 Í ljósi þess, að talið er að eitt stk. þjóðaratkvæðagreiðsla kosti ca. 200- 250 milljónir kr. er það alveg morgunljóst, að þeirri upphæð væri hent út um gluggann, ef meirihluti Alþingi samþykkti slíka fásinnu, enda niðurstaða þeirrar þjóðaratkvæðagreiðslu, gagnslaus með öllu.  

Eða er það kannski bara í lagi að brjóta stjórnarskránna, af því að það á að fara að endurskoða hana?

 

 

Verður neyðarlögunum íslensku, hnekkt fyrir breskum dómstólum?

Hvort sem samningurinn verður samþykktur eða ekki, þá er það nær öruggt að þeir sem ekki fengu greiddar sínar innistæður upp í topp úr bresku og hollensku tryggingarsjóðunum, svokallaðir ofur-innistæðueigendur  muni sækja sinn rétt fyrir dómstólum.

 Verði samningurinn samþykktur, þá munu lyktir mála ofur-innistæðueigendana, gegn íslenska ríkinu,  fara fram fyrir  breskum dómstólum, en ekki íslenskum.

 Máli sínu til stuðnings munu þeir veifa áminningarbréfi ESA, um mismunun íslenskra stjórnvalda.  Til að styðja við áminningarbréfið munu þeir láta þess getið að íslensk stjórnvöld hafa ekki svarað bréfinu efnislega, með gagnrökum og hljóta því að vera sammála efni þess.  Einnig hafi þau í þrígang samþykkt að fara fram á ríkisábyrgð vegna Icesave.

 Verði samningurinn samþykktur þá virkjast eftirfarandi atriði:

"Grein 10.9 Lög sem gilda. SAMNINGUR ÞESSI OG MÁL, KRÖFUR EÐA ÁGREININGUR SEM RÍS VEGNA HANS EÐA Í TENGSLUM VIÐ HANN, HVORT HELDUR ER INNAN EÐA UTAN SAMNINGA (e. CONTRACTUAL OR NON-CONTRACTUAL), SKULU LÚTA   ENSKUM LÖGUM OG TÚLKAST SKV. ÞEIM.“

 Í stuttu máli, þá verður skorið úr um lögmæti neyðarlaganna íslensku, fyrir breskum dómstólum, skv. breskum lögum, fari svo að samningurinn verði samþykktur í þjóðaratkvæðagreiðslunni 9. Apríl.  

Að samþykkja lögsögu dómstóla erlends ríkis til þess að túlka og dæma um lögmæti íslenskra laga, heitir á góðri íslensku, fullveldisafsal.

Siðlaus rök um siðferðisskyldu þjóðar!!!

Á meðan íslenska þjóðin stendur frammi fyrir þeirri ákvörðun að samþykkja eða hafna Icesave III samningana, þá stendur yfir  sakamálarannsókn í Bretlandi, sem tengist þessum sömu Icesavereikningum. Í þeirri rannsókn er verið að rannsaka hvort að innistæður Icesavereikninga, hafi horfið á glæpsamlegan hátt.  Á mannamáli: ,,Hvort að þeim fjármunum sem á Icesavereikningunum voru, hafi verið stolið."

 Þrátt fyrir það, eru það ein af stóru rökum já-sinna, við samþykkt Icesave, að íslensku þjóðinni, beri siðferðileg skylda, til þess að samþykkja samninginn og ábyrgjast þar með endurgreiðslu á þýfinu.
Á hvers lags siðfræði, byggja þau ,,siðferðilegu" rök, að íslensku þjóðin beri siðferðilega ábyrgð á stórfelldum þjófnaði á fjármunum þeim er á Icesavereikningunum voru?

SFO rannsakar Landsbankann

Verðlaunablaðamaður túlkar jafnréttislöggjöfina, með sínu pólitíska rétttrúnaðarnefi.

Verðlaunablaðamaðurinn Jóhann Hauksson, sá hinn sami og féll á eftirminnilegan hátt í beinni útsendingu sjónvarps í munnlegu prófi í túlkun á stjórnarskrá lyðveldisins.  Setur aftur á sig, ,,gleraugu" hins óskeikula lagatúlkanda.  Nú er það túlkun á jafnréttislöggjöfinni í tilefni  dóms eða úrskurðar, Kærunefndar jafnréttismála, í skrifstofustjóramálinu.  Í bloggi Jóhanns á dv.is, stendur meðal annars: 

,,Arnar Þór Másson var metinn hæfastur samkvæmt ráðningarferli sem er örugglega nákvæmara og leitar uppi verðleika umsækjenda með kerfisbundnari hætti en þegar geðþóttinn og stjórnmálatengslin réðu ferðinni.

Kærandinn Anna Kristín Ólafsdóttir hafnaði í 5 sæti úrvalshópsins sem eftir var þegar “kerfið” var búið að sigta 36 keppinauta frá.

Í úrskurði hæstaréttarlögmannanna í kærunefndinni, þeirra, Björns L. Bergssonar, Erlu S. Árnadóttur og Þóreyjar S. Þórðardóttur stendur orðrétt:

“Kærandi fékk 32 stig af 40 í fyrra viðtali en sá sem skipaður var í embættið fékk 35 stig. Í seinna viðtalinu fékk kærandi 4,5 stig af 17 en sá sem skipaður var fékk 13 stig af 17.”

Og síðar segir:

“Þegar höfð er til hliðsjónar sérhæfðari menntun kæranda, fjölþættari reynsla, meðal annars í stjórnsýslustörfum, og það að hlutrænt sýnist hæfni kæranda í þeim hæfnisþáttum sem sérstaklega var óskað eftir vera meiri en þess sem embættið hlaut, verður stigagjöf sem byggist á svo ógagnsærri greiningu sem raun ber hér vitni ekki lögð til grundvallar andstætt lögbundnum grundvelli mats kærunefndar jafnréttismála.”

Það sem kærunefndin gerir – að athuguðu máli – er að umturna matinu sem lagt var til grundvallar. Kærandinn fær “aukastig” hjá kærunefndinni og kemst upp að hlið Arnars."

 Jóhanni tekst, líkt og öllum þeim sem tekið hafa til varnar fyrir forsætisráðherra, að skauta fram hjá því, sem fyrt og fremst á að liggja til grundvallar, samkvæmt lögum,þegar ráðið er í opinberar stöður. (Undirstrikaði textinn hér að ofan) 

Umframmælingar, hversu ,,faglegar" sem þær eru og hversu virtur sá aðili sem að þeim stendur er, hafa ekkert lögformlegt gildi.  Heldur eru aðeins til hliðsjónar og ættu af þeim sökum, ekki að hafa neitt gildi í endanlegu mati á umsækjendum, sem  standa jafnfætis að loknu lögformlega matinu og eru af sitt hvoru kyninu.

Hins vegar gætu þessar umframmælingar, verið fullkomnlega eðlilegar, þegar staða umsækjenda af sama kyni er jöfn eða svipuð, eftir að lögformlegt hæfnismat hefur farið fram.

 Það er nánast óhugsandi, í ljósi þeirrar yfirlýsingar forsætisráðherra, að þung áhersla hafi verið lögð á það að fylgja jafnréttislöggjöfinni í einu og öllu í ráðningarferlinu,  að ráðherranum og starfliði ráðuneytisins, hafi yfirsést, ómeðvitað, vægi lögbundinna matsskilyrða, umfram vægi ,,faglegra" matsatriða í jafnréttislöggjöfinni. 

Í stuttu máli, má því segja að jafnréttisbaráttukonan, Jóhanna Sigurðardóttir og hennar starfsfólk, hafi yfirsést sú augljósa staðreynd að umsækjendurnir, voru ekki af sama kyni. 

,,Ábyrgir" viðskiptamenn og meðhlauparar útrásarvíkinga og ESBumsóknar Samfó, heimta já!!!!!

Sá kostnaður sem að jásinnar nefna gjarnan er ,,bara" 30 milljarðar.  Gott og vel. En það eru 30 milljarðar út úr ríkissjóði, til ársins 2016, ef ég man rétt.  Það þarf því, að fjármagna þá upphæð, á einn eða annan hátt, þó hún sé ,,bara" 30 milljarðar.  Hvort sem það sé gert með skattahækkunum, strax, eða lántökum, þá þarf jú að borga þau lán og það verður ríkissjóður sem að það gerir.

Lántökur fresta því bara skattahækkunum og munu að öllum líkindum auka á þær skattahækkanir sem þyrfti að fara í til þess að borga af láninu.  Enda er það þannig að sá sem fær lánað fé, borgar hærri upphæð til baka, en hann fær lánaða, þar sem lán eru veitt með vöxtum.

 Jásinnar taka þann kostinn að horfa bara á ,,dómstólaáhættu", vegna synjunar á samningnum.  Samt er það svo að samþykkt samningsins, bætir ekki að fullu fyrir þá meintu ,,saknæmu mismunun" sem áminningarbréf  það frá ESA er stjórnvöld hafa slag í slag fengið frest á að taka til varna og svara, kveður á um.  

 Samþykkt samningisins og frestun á svari á áminningarbréfi ESA, felur í sér ákveðna játningu á þeirri sök, er ESA ,,gerir" okkur upp.   Þrátt fyrir játninguna, er þó ekki tjón allra bætt.  

Það er því beinlínis kjánaskapur að ganga út frá því, að sá hópur innistæðueigenda Icesavereikninga, ofur-innistæðueigendurnir, muni ekki reyna að krefjast þess fyrir dómi, að fá sitt tjón bætt að fullu. 

 Vinni innistæðueigendurnir málið, sem varla telst ólíklegt, í ljósi ,,játningar" stjórnvalda með samningnum og  ,,hunsunnar" á ámenningarbréfi ESA, bætist á ríkissjóð greiðsla innistæða umfram þessar 20.000 evrur rúmar, sem tryggingarsjóðnum var ætlað að bæta.   

 Vinni hins vegar íslenska ríkið málið, þá falla engu að síður milljarða tugir á ríkissjóð, í formi aukinna vaxtagreiðslna, þar sem dómsmálið mun tefja greiðslur úr þrotabúi Landsbankans.  Samkvæmt samningnum þýða tafir á útgreiðslum úr búinu hærri vaxtagreiðslur ríkissjóðs.  

Einnig er það ákvæði í samningnum, að allur réttarágreiningur vegna hans, skuli leystur fyrir breskum dómstólum, ekki íslenskum.  Sú staðreynd, ein og sér ýtir ekki endilega undir sigurlíkur íslenskra stjórnvalda.

 Það er því með ólíkindum að jásinnahópurinn, með öfugmælanafninu ,,Áfram", skuli láta sér detta sú vitleysa í hug, að byggja sinn málflutning á því að, það sé nær ,,öruggt" að ,,bara" 30 milljarðar falli á ríkissjóð. 

Það sem gerir þessa vitleysu jásinna kannski enn alvarlegri, er að þetta er hópur manna og kvenna og sem vilja ýmist láta taka sig alvarlega sem viðskiptamenn eða  forsvarsmenn fyrir hagsmunum launþega (skattgreiðenda) í landinu.  En það segir kannski sína sögu að  flestir hverjir teljast þessir aðilar til meðhlaupara útrásarinnar og ESB-umsóknar Samfylkingarinnar.

42,6% styðja Icesave en tæpur fjórðungur er óákveðinn