Álit smálit- Úrbætur skúrbætur..........

Það er alveg morgunljóst að álit ríkislögmanns getur ekki orðið annað, en að lagt verði að forsætisráðherra að fá úrskurð Kærunefndar jafnréttismála, hnekkt fyrir dómi eða þá að ríkislögmaður mælir með því að leitað verði sátta.  Álit um aðra hluti eru þessu máli óviðkomandi.

 Telji ríkislögmaður rétt að fá  úrskurðinum hnekkt fyrir dómi, þá telur ríkislögmaður meiri líkur en minni á því að heimilt sé að sniðganga jafnréttislöggjöfina, með hlutlægu mati á hæfni þeirra er sækja um störf hjá hinu opinbera.  Slíkur úrskurður myndi gelda jafnréttislöggjöfina, því þá er það  í raun galopið að sniðganga hana að vild, með því að láta huglægt mat á hæfni umsækjenda vega þyngra en lögboðið mat. 

Hugsun forsætisráðherra að baki  skipun þriggja manna nefndar til þess að leita úrbóta á ráðningarferlum hins opinbera,  hlýtur bara að vera á einn hátt.  Að gera samkvæmt lögum, huglægt mat á hæfni umsækjenda hjá hinu opinbera, jafn rétthátt hinu lögformlega mati er Kærunefnd jafnréttismála byggir á. Forsætisráðherra væri þá í rauninni að þynna út þá jafnréttislöggjöf er hún sjálf barðist fyrir breytingum á, með kjafti og klóm fyrir þremur til fjórum árum síðan, er hún sat í stóli félagsmálaráðherra.  Til þess eins að breiða yfir brot sitt og starfsmanna sinna á þessari sömu jafnréttislöggjöf.

 Réttustu úrbæturnar í þessu máli, væru því á hugarfari forsætisráðherra, að forsætisráðherra viðurkenndi yfirsjón sína og undirmanna, sem hún reyndar ber fulla ábyrgð á og semji við Önnu Kristínu um bætur, vegna lögbrotsins. 

Engin tillaga um lausn

Athugasemdir

[Axel Jóhann Axelsson, 30.3.2011 kl. 20:38]

Er þetta einhver vorbjartsýni hjá þér, að forsætisráðherrann fari að viðurkenna eigin mistök?

Ertu búinn að gleyma þrjóskunni?

[Kristinn Karl Brynjarsson, 30.3.2011 kl. 20:54]

Ég veit svosem ekki hvað er hlaupið í mig Axel minn.  En það breytir því samt ekki að úrskurði kærunefndarinnar verður ekki breytt nema með dómi. 

 Það sem gerir þetta mál kannski ljótara, er að þarna rekast á jafnréttislöggjöf Jóhönnu og hennar eigin starfsreglur við ráðningar á opinberum starfsmönnum.  Þrátt fyrir að Jóhanna hafi, að eigin sögn, lagt á það ríka áherlsu og margtuggið það ofan í fólkið sitt í ráðuneytinu, að fara í einu og öllu að jafnréttislöggjöfinni.

[Anna Sigríður Guðmundsdóttir, 31.3.2011 kl. 00:54]

 Jæja já! Ég gæti líklega sótt um hásetastarf þótt ég sé ekki hæf til að starfa við það? Ef ég fengi ekki starfið og meirihluti hásetanna væru karlmenn gæti ég kært ráðninguna og fengið skaðabætur? Góð fjáröflunarleið eins og svo margar aðrar fjáröflunarleiðir nú til dags,  lögleg og siðlaus? Var það ekki annars siðblind græðgi sem kom okkur í þessa stöðu hér á Íslandi? Bara smá hugleiðing  

Annars hef ég ekkert vit á þessum svokölluðu jafnréttismálum, en er dálítið upptekin af réttlætismálum, því þau eiga að ná yfir alla flokka, gerðir og stærðir af fólki.

M.b.kv.

[Kristinn Karl Brynjarsson, 31.3.2011 kl. 19:14]

Jafnréttislöggjöfin gengur fyrst og fremst út á það, að jafna hlutföll kynjana í stjórnunarstöðum hjá hinu opinbera.   Þar er kveðið á um að sé menntun og starfsreynsla tveggja umsækjenda, af sitthvoru kyninu, sambærileg og í þá veru sem óskað er eftir í auglýsingu, þá skuli umsækjandinn af því kyni er hallar á í þessari jöfnun á hlutfalli kynjana hljóta starfið. 

 Því breytir ekkert faglegt mat mannauðsfræðings.  

 Eina ,,löglega" tilfellið, sem hægt er því að nota faglegt mat, sem þetta, er þegar tveir umsækjendur, af sama kyni, standa jafnir að loknu mati á menntun og starfsferli. 

 Þetta er eiginlega það augljóst, að allar tafir á afgreiðslu málsins, fum og fát eru bara til þess að drepa því á dreif.