Umræður um Magma-málið, næstu skref og gengin skref í Kastljósi kvöldsins.

Í þessum fyrsta Kastljós þætti, eftir sumarfrí, kom ekki á óvart að "Magma-málið" var þar á dagskrá.

 Það kom líka ekki á óvart, að bæði Katrín Jakobsdóttir, varaformaður Vinstri grænna og Mörður Árnason, gerðu meira úr viðskiptum sem orðin voru staðreynd, áður en flokkar þeirra, komu að þeirri ríkisstjórn, er nú er við völd.  

 Með þeim, Katrínu og Merði, sat svo Ólöf Nordal, varaformaður Sjálfstæðisflokksins fyrir svörum. Vera Ólafar í þættinum, var að mínu mati "óþörf", enda Sjálfstæðisflokkurinn, ekki við völd, þegar stærstu ákvarðanir gagnvart Magma, hafa verið teknar, þær ákvarðanir sem verulega skipta máli.

 Þegar núverandi ríkisstjórn settist að völdum, þá hafði ríkið árið 2007, selt GGE 15% hlut sinn í HS-Orku og Magma keypt þann hlut, ef ég man þetta rétt.  

Síðan seldi OR, þriðjungshlut sinn í HS-Orku til Magma. Þá var eignarhlutur Magma í HS-Orku kominn í tæp 46%. Á þeim tíma var einnig hlutur GGE í HS-Orku kominn í 52%.  

 Þegar Magma átti orðið 46% hlut í HS-Orku og ljóst varð að fyrirtækið ætlaði sér einnig 52% hlut GGE í HS-Orku, var Vinstri grænum nóg boðið, eða hluta þingflokksins og var boðað til neyðarfundar í þingflokknum.  Á þeim fundi var ályktað gegn þessum áformum Magma og formanni flokksins, falið að stuðla að því í ríkisstjórninni, að sett yrðu lög til þess að koma í veg fyrir það að Magma, eignaðist HS-Orku alla. Um þá "atburðarás" hefur Árni Þór Sigurðsson þingmaður Vg, vitnað um í viðtali við fréttamann RÚV.  Þar sagði Árni, í stuttu máli, að formaður flokksins hefði tekið málið upp í ríkisstjórn, en ekki fengið nægar undirtektir samstarfsflokksins, Samfylkingar, til þess að farið yrði í lagasetningar þær er þurft hefðu til þess að stöðva kaup Magma á þessum 52% hlut GGE í HS-Orku.  Undir þennan vitnisburð Árna,  hafa svo fleiri þingmenn Vg, eins og Lilja Mósesdóttir tekið undir.

 Það sem feitletrað er hér að ofan, er í rauninni, það sem helst skiptir máli. Það er að tryggja það með einhverjum ráðum að Magma eignaðist ekki meirihluta í HS-Orku.  Það fannst einnig þingflokki VG sl. sumar.  Annars hefði formanni flokksins varla verið falið það verkefni, á vettvangi ríkisstjórnar, að koma í veg fyrir áform Magma. Möguleikarnir utan lagasetningar, voru kaup ríkisins á þessum hlutum, en í ljósi þess að Ríkissjóður er tómur, þá kom sú leið aldrei til greina og því bara lagabreytingarleiðin eftir.

 Frammistaða þeirra þriggja í Kastljósi kvöldsins, var svo sem bara á pari við það sem við var að búast.  En í ljósi þess hverjir eiga RÚV (þjóðin), þá hlýtur falleinkunn vera það eina sem fellur í skaut, þess kastljóssstarfsmanns, er var í hlutverki spyrils í kvöld.  Spyrillinn (Helgi Seljan), lét hjá líða að spyrja þeirra spurninga, sem í rauninni skipta máli í dag.  Þar á ég við spurningar, eins og:  Var málið rætt í ríkisstjórn með þeim hætti, sem lýst er hér að ofan, sl. sumar eða haust? Ef svo var gert, hver var ástæða þess að ekki var aðhafst frekar?  Afhverju fylgdu ráðherrar VG, málinu ekki harðar eftir í ríkisstjórn?  Ef ekki var hægt þá að setja lög eða breyta lögum um erlent eignarhald orkufyrirtækja, hver var þá ástæðan fyrir því?

Rannsókn á einkavæðingu hugsanleg

En voru "nöfnin" Verne-Holding og Björgólfur Thor í stjórnarsáttmálanum?

Í Eyjubloggi sínu, gerir Mörður Árnason, þingmaður Samfylkingar, lítið úr því sem hann kallar upphrópanir og upphlaup, þeirra þingmanna Vg, er segjast ekki styðja ríkisstjórnina áfram, verði Magma-málið, látið hafa "sinn gang", þ.e ekkert aðhafst í því.

 Mörður lítur svo á að þetta séu bara "stöðluð" viðbrögð röðum Vinstri grænna, sem ekki ber að taka alvarlega.  Þessar raddir þagni með tímanu.

 Mörður "klikkir svo út", með því að segja að "nafnið" Magma sé ekki í stjórnarsáttmálanum og því sé þetta bara bull og vitleysa í þingmönnum Vg.

 Síðuritari man nú ekki til þess að "nöfnin" Verne-Holding og Björgólfur Thor, hafi heldur sloppið inn í stjórnarsáttmálann.  Síðuritara, er samt í fersku minni, það að Samfylkingin, kom í gegnum þingið sl. vetur "sérlögum" í þágu Verne-Holding, vegna gagnaversins í Reykjanesbæ.  Sérlögin voru sett, vegna þess að Fjármálaráðuneytið, hafði tekið sér full langan tíma, að mati Samfylkingarinnar,  til þess að "stúdera" lög um ívilnanir vegna erlendra fjárfestinga.   Var því þessum "sérlögum", sem sagt er að séu samhljóma þeim "ívilnanalögum" þvælt í gegnum þingið.

 Nauðsyn "sérlagana", hefur kannski fyrst og fremst, endurspeglast í því að viðskiptafélagi Björgólfs í þessu Verne-Holdingdæmi heitir Vilhjálmur Þorsteinsson. Vilhjálmur er auk þess að vera varaþingmaður Samfylkingar í Reykjavík, formaður stýrihóps iðnaðarráðherra um orkunýtingu.

 En sjálfsagt þurfa ekki "höfðingjar" eins og Björgólfur Thor og Vilhjálmur Þorsteinsson, að vera nafngreindir í stjórnarsáttmála, til þess að "liðkað" sé um fyrir þeim, með þökk fyrir samstarfið á liðnum árum.

Þingflokkur VG á fundi

Á meðan engin tekur "öndunarvélina úr sambandi er engin hætta, nema þá fyrir þjóðina.

Enn eina ferðina stendur "hugsjónamaðurinn" úr Þistilfirðinum, frammi fyrir því að "þurfa" að bakka með háleitar hugsjónir sínar, til þess eins að framlengja líf "dauðvona" ríkisstjórnar.  Eins stefnir flest í það að Vinstri grænir, þurfi að færa til bókar, enn einn kostnaðaraukann, við þennan svokallaða "ásættanlega kostnað" við stjórnarsamstarfið sitt með Samfylkingunni.

Allt frá árinu 2007, hafa hinar ýmsu stofanir, eða deildir (sellur) innan Vg, samið og birt ályktanir, gegn því ferli, sem að nú hefur veitt okkur þetta svokallaða Magma-mál.  

 þegar þeim lögum, sem sagt er að heimili "Magma-dílinn", var breytt á Alþingi, þá höfðu þingmenn Vg, þá í stjórnarandstöðu og þar með talið Steingrímur sjálfur, uppi staðlaðar "efasemdir" um þá breytingu á lögunum, sem þá var til efnislegrar meðferðar á Alþingi.  Flokkurinn lét það hins vegar, hjá líða að taka afstöðu til málsins, er til atkvæðagreiðslu kom og sátu allir þingmenn hjá við atkvæðagreiðsluna.

 Eins og fólk kannski man, þá var ástæða, eða öllu heldur afsökun stjórnvalda, við því að aðhafast lítið sem ekkert er OR seldi sinn hlut í HS-Orku, var sú að þessi viðskipti hefðu farið fram í anda þeirra laga sem Framsóknar og Sjálfstæðisflokkur, hafi á sínum tíma komið í gegnum þingið.  Vel má vera að svo hafi verið.

En það breytir því samt ekki, að sú staðreynd að Magma er við það að eignast HS-orku á meðan Samfylkingin og Vg eru við völd og með þann þingmeirihluta, sem til þarf til þess að breyta lögum á þann hátt, að áform Magma verði ekki að veruleika.

 Eftir neyðarfund í Stjórnarráðinu í dag, vegna málsins sagði Steingrímur:

"Ég tel að þessu hafi miðað vel. Þetta er margþætt mál, þannig að við erum að skoða bæði það sérstaklega en líka heildarsamhengið. Lagaumhverfið hér á sviði orkumála og hvernig við tryggjum opinbert eignarhald og almannahagsmuni í þessum málum almennt. Það er viðfangsefni þessarar ríkisstjórnar og hefur verið frá byrjun, eins og lesa má um í stjórnarsáttmálanum. Við ætlum engan afslátt að veita af því. Við ætlum að reyna að lenda þessu máli, sem og öðrum, þannig að við tryggjum forræði okkar sjálfra í þessum mikilvæga málaflokki og almannahagsmuni," segir Steingrímur.  

 Síðuritari hefði með "glöðu" geði skrifað undir þessi orð Steingríms, hefði hann látið hafa þetta eftir sér, fyrir tæpu ári, er kaup Magma á hlut OR í HS-Orku voru í hámæli.  Núna tæpu ári eftir þau viðskipti , eru þessi ummæli Steingríms, að öllum líkindum, því miður of seint á ferð og verður að líta þá staðreynd, þeim augum, að Vg hafi, ekki bara brugðist eigin stefnu í málinu, heldur brugðist, þjóðinni, í þeirri hagsmunagæslu fyrir þjóðina, sem flokkurinn var kosinn til þess að gegna.

 Síðuritari, hefur áður skrifað um neyðarfundinn í þingflokki VG, þar sem Steingrími var falið að vinna að endurskoðun, þess lagaumhverfis, sem þetta Magma-mál varðar.  Sá fundur var bara fyrir tæpu ári og því að öllum líkindum of seint að grípa nú til varna í málinu, nema með því að eiga yfir höfði sér milljarða skaðabótakröfu, sem að nota bene, þarf að færa sönnur á.  Hinn kostur Vg í málinu, er hins vegar að láta þetta mál yfir sig ganga, eins og önnur þau mál, sem Samfylkingin hefur sett á oddinn í óþökk óbreyttra flokksmanna VG (grasrótarinnar).  

 Taki einhver þessa "öndunarvél" ríkisstjórnarinnar úr sambandi, þá mætti vel líkja þeim "gjörningi við "líknarmorð".  Nú er síðuritari, ekki endilega fylgjandi "líknarmorðum", en síðuritari lítur samt svo á að það "líknarmorð", sem veitt gæti þjóðinni "líkn" frá því skelfingarástandi sem núverandi stjórnvöld, eru á góðri leið með að koma þjóðinni í, með ófyrirsjánlegum afleiðingum, sé ekki bara "leyfilegt", heldur "lífsnauðsynlegt".

Samstarfið ekki í hættu

Ríkisstjórnin í öndunarvél.

Ef skoðuð eru ummæli Guðfríðar Lilju Grétarsdóttur, þingflokksformanns Vinstri grænna í sjónvarpsfréttum RÚV í gær og svo ummæli Þuríðar Bachman, þingmanns Vinstri grænna á Eyjunni í dag, þá er vart annað hægt en að "undrast" á yfirlýsingum Katrínar, í frétt þeirri er "blogg" þetta hangir við.  Yfirlýsingar Katrínar, hljóma eins og yfirlýsingar annarar ríkisstjórnar, en þeirrar sem nú er við völd.

 Eins má leiða að því líkum, að þingmennirnir, Ögmundur Jónasson, Lilja Mósesdóttir og Atli Gíslason, séu sammála þeim Guðfríði Lilju og Þuríði og jafnvel líka Svandís Svavarsdóttir, umhverfisráðherra.

Séu ummæli þeirra þriggja, Guðfríðar Lilju, Katrínar og Þuríðar skoðuð, þá er það alveg ljóst að ríkisstjórninnni, er nú um stundir haldið lifandi með hjálp "öndunarvélar".  Ríkisstjórninni má því líkja við sjúkling sem haldið er lifandi í öndunnarvél og á enga möguleika á lífi án "öndunarvélarinnar", nema til komi áhættusöm og kostnaðarsöm aðgerð, sem tryggir þó ekki lífslíkur "sjúklingsins". 

Þar á ég við þá aðgerð að rifta Magmasamningnum, þá væntanlega með nýjum lögum, ef núgildandi lög megna ekki að fella samninginn úr gildi.  Komi til slíkrar aðgerðar, þá er nokkuð ljóst, að Magma muni þá fara í skaðabótamál við íslenska ríkið, sem kostað gæti Ríkissjóð milljarða tugi, ef ekki hundruðir.  Auk þess má alveg gefa sér það, að sökum taktleysis stjórnarflokkana í þeim málum flestum sem eru á döfinni, nú um stundir, þá gerði aðgerðin lítið annað en að framlengja líf "dauðvona" ríkisstjórnar, fram að næsta deilumáli.

 Það er samt alls ekki svo að, þó Vinstri grænir ákveði að sprengja ríkisstjórnina vegna Magmamálsins að flokkurinn, firri sig með því ábyrgð á málinu.  Flokkurinn á alveg sína ábyrgð skuldlaust með setu sinni í þeirri ríkisstjórn, er hafði tök á því að breyta lögum um erlenda fjárfestingu, síðastliðið haust er kaup Magma á hlut OR í HS-Orku, voru kunngjörð. Einnig sem Vinstri grænir, myndu með því að fella ríkisstjórnina, að öllum líkindum, festa samning Magma og GGE í sessi. 

Það má því segja, að trúverðugleiki og sá "hreinleiki", sem Vinstri grænir, kunna að hafa búið yfir við bankahrunið hér á landi haustið 2008, hafi gjörsamlega yfirgefið flokkinn á þessu rúma ári sem flokkurinn hefur starfað með Samfylkingu í ríkisstjórn.  

 Þegar viðskipti OR og Magma, voru um garð gengin, þá var haldinn neyðarfundur í þingflokki Vinstri grænna. Á þeim fundi var formanni flokksins, Steingrími J. Sigfússyni,falið það verkefni að sjá til þess að sett yrðu bráðabrigðalög sem bönnuðu þessi kaup Magma á hlut OR og/eða sett yrðu lög sem takmörkuðu erlent eignarhald í íslenskum orkufyrirtækjum, líkt og gildir með íslensku sjávarútvegsfyrirtækin.

 Slík lagasetning, hefði þó þýtt það að, sækja hefði þurft um undanþágu frá EES-samningnum. Er það alveg ljóst að slík undanþáguumsókn, hefði sett ESBumsókn Samfylkingarinnar í algjört uppnám og því alveg ljós ástæðan fyrir því að Samfylkingin, vildi ekki ganga í takt með þingflokki samstarfsflokksins í ríkisstjórn í þessu máli.

Það er alveg ljóst í dag, miðað við hvernig þessi mál standa, að ekki hefur viðleitni Steingríms, við því að hlýða beiðni eigin þingflokks, skilað miklu á grundvelli ríkisstjórarinnar.  Samt er ekki hægt að saka Steingrím einan um það, að hafa ekki fylgt málinu "nægjanlega" eftir.  Á þeim tíma sem Steingímur á að hafa rætt ályktun þingflokks Vg, voru tveir af áður upptöldum andstæðingum samningsins, einnig í stjórninni.  Ögmundur hætti ekki í ríkisstjórninni, fyrr en rúmlega mánuði eftir að, Steingrímur á að hafa lagt ályktun þingflokksins fram, auk þess sem Svandís var þá og er enn í ríkisstjórninni.

 Það er því alveg ljóst að ákvörðunin um að setja annars "dauðvona" ríkisstjórn í "öndunarvél", var í raun tekin af þingflokki Vinstri grænna síðastliðið haust.  Ætla má að þingflokkurinn hafi "ákveðið" að trúa því, þó svo að áætlun Magma um að eignast HS-Orku alla, hafi verið ljós, er öndunarvélin var tengd, að málið myndi "gufa upp" og hverfa af yrfirborði jarðar.  

 Vinstri grænir, hafa því flekkað annar nokkuð "hreint mannorð" eigin flokks óafmáanlegum auri, með þátttöku sinni í "norrænu velferðarstjórninni", með Samfylkingunni, hvort sem "öndunarvélin" fær að vera í gangi eitthvað lengur eða ekki.

Draugasögur um afarkosti

Borgarstjórnarflokkur Samfylkingar að fela spillingarslóð sinna flokksmanna í R-Lista-samstarfinu.

Síðuritari, las rétt í þessu, frétt á pressan.is, þar sem segir frá því að Þorleifur Gunnlaugsson, varaborgarfulltrúi Vinstri grænna, sé farinn að bíða óþreyjufullur, eftir því að nýr borgarstjórnarmeirihluti, hleypi af stokkunum, þriggja manna rannsóknarnefnd á stjórnsýslu borgarinnar árin 2000- 2007. Skipun þessarar nefndar var ákveðin á fundi borgarráðs 6. maí sl., að tillögu Þorleifs.

Þorleifur segir mjög áríðandi að gengið verði sem fyrst í gerð skýrslunnar. Hann segir að milli áranna 2000 og 2007 hafi verktakar og auðmenn í raun haft völdin í borginni. Segir hann ítök þeirra hafa verið mjög mikil og að brýnt sé að ráðast í rannsóknarskýrsluna.

"Mér sýnist bara að kerfið sé farið að passa upp á sjálft sig, mig grunar að tefja eigi málið eins lengi og mögulega er hægt."

Samkvæmt tillögu Þorleifs á nefndin að starfa samkvæmt þeirri forskrift, sem feitletruð er hér að neðan: 

 

1 - Að kanna stjórnsýslu borgarinnar og aðkomu stjórnmálamanna að fjárhagslegum ákvörðunum á undanförnum árum með tilliti til þess hvort gætt hafi verið eðlilegrar hlutlægni og heiðarleika í þeim afskiptum.

2 - Að kanna hvort einstakir aðilar eins og verktakar, bankar og fyrirtækjasamsteypur hafi fengið óeðlilega fyrirgreiðslu.

3 - Að kanna hvort fjársterkir aðilar hafa beint eða óbeint haft áhrif á pólitískar ákvarðanir og stjórnsýslu borgarinnar.

4 -Að kanna hvort fjársterkir aðilar hafi hagnast á tengslum við borgina og einstaka embættismenn eða borgarfulltrúa.

5 - Að kanna hvort einstakir embættismenn, borgarfulltrúar eða frambjóðendur til borgarstjórnar hafi hagnýtt sér persónulega eða í þágu síns flokks tengsl við fjársterka aðila sem hafa átt í viðskiptum við borgina.

-  Að koma með ábendingar og tillögur að breytingum á reglum, vinnubrögðum og skipulagi stjórnsýslu borgarinnar eða eftir atvikum að koma fram með ábendingar um breytingar á þeim lagaramma sem sveitarfélögin starfa eftir.  

 Sex ár af sjö, sem rannsóknin skal taka til, samkvæmt tillögu Þorleifs, var borgarstjóri R-Listans úr röðum Samfylkingar.  Fyrstu þrjú árin, sat þar Ingibjörg Sólrún Gísladóttir. Hún steig upp úr borgarstjórastólnum veturinn 2003, til þess að gerast "forsætisráðherraefni" Samfylkingar, í þeim þingkosningum, sem þá voru í vændum og var þá náð í samfylkingarmanninn Þórólf Árnason, útfyrir borgarstjórnarflokk R-Listans.  Þórólfur hrökklaðist svo úr stól borgarstjóra, þegar þáttaka hans í "Olíusamráðinu" komst í hámæli og tók þá Steinunn Valdís Óskarsdóttir við embætti borgarstjóra og var í því embætti til vorsins 2006. Við þetta má svo bæta, að formaður skiplagsráðs borgarinnar, var Dagur B. Eggertsson, núverandi formaður Borgarráðs og oddviti Samfylkingar í borgarstjórn.

  Eins og stendur í skýrslunni, frá Rannsóknarnefnd Alþingis, þá hófust eftir að Björgólfsfeðgar náðu yfirráðum Landsbankanum og Ásgeir Friðgeirsson afþakkaði nýfengið þingsæti eftir þingkosningar 2003, til þess að gerast, talsmaður þeirra feðga, gríðarlegir peningaflutningar inná hinar mörgu "kennitölur" Samfylkingarinnar, samkvæmt orðum Sigurjóns Árnasonar, fyrrv. bankastjóra Landsbankans.  

 Á þeim tíma hófust einnig gríðarleg umsvif Björgólfsfeðga í kaupum á fasteignum í borginni, með niðurrif og nýbyggingu á lóðum, nýrifnu húsanna.  Umsvif sem aldrei hefðu þrifist, nema með "góðu" samstarfi við skipulagsyfirvöld borgarinnar. Borgarinnar sem að Samfylkingin var í forsvari fyrir.

 Segja má að toppnum í "velvild" Samfylkingarinnar, Björgólfsfeðgum til handa, hafi náð hámarki með Listaháskólanum á horni Frakkastígs og Laugarvegar ( sem reyndar varð góðu heilli ekki af)og úthlutun lóðar fyrir tónlistar og ráðstefnuhúss (Harpan), hótels og fleira á sömu lóð. Náði lóðin frá þeim stað sem Harpan rís núna og alveg að Tollhúsinu og Bæjarins Bestu. Var það fyrirtæki í eigu Björgólfsfeðga, sem ætlaði að reisa öll herlegheitin. En svo skemmtilega vill til að sá sem hannaði það stílbrot í miðborgarskipulagið, sem að Listaháskólinn hefði orðið, er núverandi formaður skipulagsráðs borgarinnar, fyrir Besta flokkinn.

 Halda ber einnig til haga þeim "Framsóknarfnyk" af umsvifum verktakafyrirtækisins Eyktar á tímabilinu, en Framsókn var einmitt, hluti af R-Listasamstarfinu á þessum tíma ásamt Vinstri grænum sem samþykktu þá væntanlega einnig áætlanir Björgólfana í þeirra umsvifum.

 Einnig er ekki hægt að ljúka skrifum þessum án þess að minnast á "Framsóknarfnykinn" af sölu mæla Orkuveitunnar, til Frumherja, fyrirtækis í eigu Finns Ingólfssonar.  Einnig ber að geta glórulausar fjárfestingarstefnu Orkuveitunnar og botnlausum lántökum í formannstíð Alfreðs Þorsteinssonar, allt samþykkt og ákveðið með vitund og vilja Samfylkingar og Vinstri grænna.

Er það því ekki nokkuð "skiljanlegt" af öllu ofanrituðu að núverandi borgarstjórnarmeirihluti Besta flokksins og Samfylkingar, er ekki uppfullur af áhuga við að koma þessari rannsóknarnefnd á laggirnar?

Magmamálið, Icesavedeilan og ESB-umsóknin.

Allt frá því að aðildarumsókn Íslands að ESB var lögð fram, hafa stjórnvöld, af og til, talað um að umsóknin og Icesavedeilan séu tveir óskildir hlutir.  Mönnum er að sjálfsögðu frjálst að halda slíku fram, en hafa ber þó í huga, að sé slíku haldið fram, þá neita menn sér sýn á samhengi hlutana.

 Tilurð Icesavereikningana má rekja til þess, að hér voru teknar upp tilskipanir ESB um reikninga af því tagi, sem Icesavereíkningarnir eru (voru), í gegnum EES-samninginn.  Íslenskir bankamenn, eigendur og stjórnendur, Landsbankans "fallna", hafa lesið þessa tilskipun og jafnvel séð í henni einhverjar "glufur" sem hægt væri að nýta sér. Reikningarnir voru í það minnsta stofnaðir í Hollandi og Englandi, með vitund og samþykki stjórnvalda þeirra landa. Starfssemi Landsbankans í kringum þessa reikninga í þessum löndum, var einnig samkvæmt lögum og regluverki ESB.

 Lausn deilunnar, á þann hátt sem öðrum en starfsmönnum "Bretavinnunnar" þóknast, er hins vegar á þann hátt, að ábyrgðin á því að Icesavereikningarnir fóru þann veg er þeir fóru, mun falla að mestu á regluverk ESB, eða þann hluta þess sem fjallar um fjármálastofnanir. 

 Eins og fólk veit, þá hefur bankakerfið í ESBlöndunum verið brothætt, frá bankahruninu, haustið 2008, þó svo að kannski hafi ekki komið verulegar sprungur í það, fyrr en hrunið varð í Grikklandi og fréttir bárust af yfirvofandi samskonar hruni í öðrum ESBlöndum.  Réttlát og sanngjörn lausn Icesavedeilunnar, fyrir okkur Íslendinga, myndi því stórauka vandræði fjármálakerfis ESB.  Við slíkar aðstæður, væri vart aðildarsamningur í boði. Ef aðildarviðræður enda án þess að samningur liggi á borðinu, þá er betra heima setið því sá tími og þeir fjármunir sem fara í viðræðurnar, verða bara tapaður peningur og tími, sem að hægt væri að nýta í eitthvað uppbyggilegt hér á landi.

Hvað Magmamálið varðar, þá snýst deilan fyrst og fremst um túlkun á þeim kafla laga um erlenda fjárfestingu, sem að snýr að fjárfestingu fyrirtækja frá EESlöndum í íslenskum orkufyrirtækjum.  Líklegt er að skúffuna í Svíþjóð, sé hægt að túlka sem löglegt fyrirtæki á EESsvæðinu, þó að eingöngu sé um skúffu á sænskri lögfræðistofu að ræða.  Sú staðreynd að eingöngu sé um skúffu að ræða, er alls ekki ný, þó að íslenskur bloggari búsettur í Svíþjóð, hafi afhjúpað þá staðreynd nýlega.  Slíkt hefur verið vitað frá upphafi máls, er OR seldi Magma Energy Sweden A.B, sinn hlut í HS-Orku.

 Þegar OR seldi sinn hlut í HS-Orku, var haldinn "neyðarfundur" í þingflokki Vinstri grænna.  Niðurstaða þess fundar var sú, að formanni flokksins Steingrími J. Sigfússyni, var falið að koma því á í ríkisstjórn, að annað hvort yrðu sett bráðabrigðalög á sölu OR, eða þá að unnið yrði að lagabreytingu, sem að takmarkaði eignarhlut erlendra aðila í íslenskum orkufyrirtækjum. Báðum þessum tillögum, var hins vegar, hafnað hið snarasta af Samfylkingunni. Hvor leiðin sem farin hefði verið, hefði kallað á það, að sækja hefði þurft um undanþágu frá EES-samningnum í miðju ESBumsóknarferli.  Það þarf engan Evrópufræðing, til þess að sjá það, að umsóknir um undanþágur frá EESsamningnum, frá Íslendingum í miðju umsóknarferli að ESBaðild, yrði alls ekki til þess að liðka um fyrir aðildarumsókninni, frekar en sanngjörn og réttlát lausn Icesavedeilunnar, fyrir Íslendinga. 

Það er því alveg ljóst að þó svo að ESBumsóknin, sé nógu umdeild ein sér, þá eru hin tvö deilumálin, sem valdið hafa hvað mestum deilum í þjóðfélaginu, undanfarið ár, eða öllu heldur lausn þeirra í anda þjóðarvilja, jafntengd ESBumsókninni og dagur og nótt tengjast órjúfanlegum böndum.

 

Samfylkingin að gera upp "gamlan greiða"?

Skildi Samfylkingin, með skipun Runólfs vera að launa honum þann greiða, að taka við Bryndísi Hlöðversdóttur, sem kennara á Bifröst? 

 Eftir þingkosningar 2003, þar sem Samfylkingin ætlaði að brjótast til valda í "boði" Baugs, með Ingibjörgu Sólrúnu í fararbroddi, sem forsætisráðherraefni flokksins.  Árangur Samfylkingarinnar og Ingibjargar í þeim kosningum, varð svo ekki meiri en svo, að það baráttusæti, sem "forætisráðherraefnið " tók, skilaði ekki "forsætisráðherraefninu" þingsæti.  Því "þurfti" Bryndís að víkja.  Það gefur enginn íslenskur pólitískus, eftir þingsæti, baráttulaust, nema eitthvað "gott" bjóðist í staðinn.

 Ef að síðuritara bregst ekki minnið, þá man hann ekki betur, en að Runólfur hafi hröklast úr embætti rektors á Bifröst, vegna hneykslismáls, tengdu fjármálum.  Svo má eflaust eigna honum að töluverðu leiti þann fjárhagsvanda, er Háskólinn á Bifröst er að berjast við, í dag.

  En sjálfsagt, gildir það sama um þetta og annað hjá Samfylkingunni, að það sé sama hvaðan "gott" kemur.

Nýr umboðsmaður skuldara

Er það nokkuð furða, þó margir telji ríkisstjórnarsamstarfið dautt?

Maí 2009, fyrsta „hreina" vinstri stjórnin tekur við völdum á Íslandi.

Júní 2009.  Fjármálaráðherra og forsætisráðherra, gangast kröfum Breta og Hollendinga Icesavedeilunni og heimila undirskrift samnings. Undirskrift samnings sem fól í sér ríkisábyrgð heimiluð, þrátt fyrir það að ljóst var að ekki væri þingmeirihluti fyrir ríkisábyrgðinni. Fjórir þingmenn Vinstri grænna andvígir samningnum. Aðrir  stjórnarþingmenn fylgjandi samningnum.

Júlí 2009. Samfylkingin þvingar í gegnum þingið samþykkt þess efnis, að sótt skuli um ESB-aðild.  Málið reyndar í stjórnarsáttmála, en þingflokkur Vg féllst á að „málið" væri þar, gegn því að þingmenn flokksins, gætu fylgt stjórnarskrárbundinni skyldu sinni og greitt atkvæði í málinu, samkvæmt sinni sannfæringu.  Málið engu að síður þvingað í gegnum þingið, með hótunum sem þekkjast vart í lýðræðislega kjörnum þjóðþingum, í hinum siðmenntaða heimi.

Ágúst 2009.  Fyrirvarar við Icesavesamning samþykktir, eftir mikla vinnu allra flokka á þingi.  Við þá samþykkt talar forsætisráðherra, líkt og það sé nánast bara „formsatriði" að fá þá fyrirvara samþykkta hjá viðsemjendum okkar.  Eins og skilja má af orðum forsætisráðherra, enda má ætla að þeir ráðherrar ríkisstjórnarinnar, sem málið varða, hafi verið í sambandi við viðsemjendur okkar, kynnt þeim þá fyrirvara, sem voru í „vinnslu" og fengið viðbrögð frá viðsemjendum okkar, vegna  þeirra.  En forsætisráðherra, sagði eftirfarandi, er gengið var til atkvæða um málið:

„Virðulegi forseti. Ég hef áður sagt og ítrekað að þessir fyrirvarar eru í stórum dráttum þess eðlis að hvert þjóðþing mundi telja sér fært að setja sambærileg öryggisákvæði til að leggja áherslu á að ekki megi skerða fullveldi þjóðar sinnar og tiltekna grundvallarhagsmuni eins og framtíðarefnahag þjóðarinnar. Þess vegna leyfi ég mér að vera vongóð um að Bretar og Hollendingar sýni málinu í þeim búningi sem það fer nú fulla sanngirni og skilning. Það er það sem við förum fram á við þessar þjóðir nú í kjölfar samþykktar þessara laga.

Það er alþekkt úr sögu evrópskrar samvinnu að þjóðþing eða dómstólar setji fyrirvara þegar verið er að afgreiða mikilvæga milliríkjasamninga. Eins og áður segir er verkefnið nú að sannfæra viðsemjendur okkar um að við séum ekki að hlaupast undan ábyrgð heldur þvert á móti að axla ábyrgð en með þeim hætti að við fáum örugglega undir henni risið."

September 2009. Magmamálið. „Taka eitt".  Þegar OR selur Magma Energy, sinn hluta í HS-Orku, er fjármálaráðherra, falið af þingflokki Vg að leita leiða, til þess að annað hvort setja „bráðabrigðalög", sem hindra söluna, eða breyta lögum um erlenda fjárfestingu á þann hátt, að Magma geti ekki eignast HS-Orku alla.  Að sögn Árna Þórs Sigurðssonar, þingmanns Vg, var málið tekið upp í ríkisstjórn, en hlaut ekki brautargengi, vegna andstöðu ráðherra Samfylkingarinnar.

 Október 2009.  Fer að hylla undir „nýjan Icesavesamning", þar sem viðsemjendur okkar samþykktu engan vegin, þá fyrirvara sem Alþingi setti við fyrri samninginn, þrátt fyrir orð forsætisráðherra, um að gengi líklegast eftir.  Ögmundur Jónasson, þáverandi heilbrigðisráðherra, hrökklast úr ríkisstjórninni, þegar ljóst verður þar, á hvaða nótum „nýi samningurinn" verður.  En Ögmundur var og er einn þeirra þingmanna Vg sem voru andvígir fyrri samningnum.  Nokkrum dögum síðar, er tilkynnt um „nýjan, glæsilegan samning". Samning sem felur í sér verulega útþynningu á þeim fyrirvörum, er Alþingi hafði sett við fyrri samninginn.  Hefjast í kjölfarið umræður á Alþingi um „nýja samninginn", sem standa með hléum í um það bil tvo mánuði, með hléum.

Desember 2009. Umræðum um „nýja samninginn" lýkur með atkvæðagreiðslu á Alþingi.  Enn eru sömu fjórir þingmenn Vg andvígir samningnum og hefði hann að öllu óbreyttu verið felldur í atkvæðagreiðslunni.  Tillaga Sjálfstæðisflokksins þess efnis að samningurinn, færi í þjóðaratkvæðagreiðslu, gáfu þessum fjórum þingmönnum, „ákveðna" útgönguleið.  Útgönguleiðin fólst í því að þessir fjórir þingmenn Vg, skiptu sér á milli í fylgni við þjóðaratkvæðagreiðsluna eða samninginn, samt þannig að þeir þingmenn sem andvígir voru samningnum, voru andvígir þjóðaratkvæðagreiðslunni og svo öfugt.  Skiptu þessir fjórir þingmenn Vg í þessar tvær fylkingar, tveir og tveir og komu þar með í veg fyrir stjórnarslit.

 Janúar 2010. Forseti Íslands, synjar lögum nr.1/2010 staðfestirngar (lögin um Icesavesamninginn).  Forsætis og fjármálaráðherra, halda blaðamannafund sem fulltrúar heimspressunnar sækja og lýsa í raun yfir alherjar „heimsendi" fyrir Ísland og Íslendinga, hafni þjóðin Icesavesamningunum í þjóðaratkvæðagreiðslu.  Nokkrum dögum síðan, kemur þing saman, eingöngu til þess að afgreiða ný lög, er varða þjóðaratkvæðagreiðsluna.  Fljótlega hefjast einnig viðræður stjórnar og stjórnarandstöðu, um ný samningsmarkmið og viðræður við Breta og Hollendinga, með það fyrir augum að ná samningum fyrir þjóðaratkvæðagreiðsluna, sem halda átti og haldin var 6. mars 2010.  Aðkoma stjórnarandstöðunar, var skilyrði sem Bretar og Hollendingar, settu fyrir frekari viðræðum um samninginn, enda ríkisstjórninni mistekist í tvígang á rúmlega hálfu að leiða málið til lykta.

Febrúar 2010.  Ný samninganefnd með þátttöku fulltrúa stjórnar og stjórnarandstöðu, er sett fyrir samningsmarkmið og heldur til Lundúna, til viðræðna við viðsemjendur okkar.  Fljótlega verður hins vegar ljóst, að viðsemjendur okkar, hafna alfarið tillögum okkar að lausn deilunnar og leggja fram það sem kallað var „betra tilboð". Þetta svokallaða „betra tilboð", var í rauninni, samningurinn, sem forsetinn hafði synjað, með þeim smávægilegu breytingum að vextir voru lægri og einhver vaxtalaus ár voru í boði. Annað í gamla samningnum stóð, eins og viðurkennd af stjórnvöldum, að ábyrgðin væri öll Íslendinga á því, hvernig fór fyrir Icesavereikningunum.  Varð þetta „betra tilboð" til þess að forsætis og fjármálaráðherra, vildu víkja frá samningsmarkmiðum Íslendinga. Gengu þessir tveir ráðherrar, sem þó höfðu árum saman lýst sig „lýðræðiselskandi" og stæka fylgismenn þjóðaratkvæðslna, svo langt að lýsa því yfir að þjóðaratkvæðagreiðslan væri „marklaus skrípaleikur", enda lægi „betra tilboð" á borðinu. Hvorugt þeirra var þó tilbúið til þess að beita sér fyrir því, að eina löglega leiðin til þess að koma í veg fyrir þjóðaratkvæðagreiðsluna, yrði farin, þ.e. að leggja það fyrir Alþingi að lög nr.1/2010 yrðu felld úr gildi. Þess í stað var settur í gang „spuni" sem átti að leiða til þess að sem fæstir tækju þátt í þjóðaratkvæðagreiðslunni, enda var hún að þeirra mati „marklaus skrípaleikur". 

 Mars 2010. Þjóðaratkvæðagreiðslan fer fram.  Rúmlega helmingur atkvæðisbærra manna taka þátt, þrátt fyrir fortölur forsætis og fjármálaráðherra og nokkurra stjórnarþingmanna.  Séu atkvæði þeirra, sem tóku afstöðu, með og á móti samningnum talin, þá voru 98,2% andvíg samningnum, en eingöngu 1,8% fylgjandi. En sé fjöldi þeirra sem andvígir voru, borinn saman við fjölda atkvæðabærra manna, þá var þrátt fyrir lélega kjörsókn meirihluti kosningabærra manna, andvígur samningnum. Það gerðist, þrátt fyrir að ráðherranir, nokkrir stjórnarþingmenn, ásamt fylgismönnum stjórnarflokkanna úr stétt háskólamanna og blaðamanna, hafi nær án áfláts, birt hverja „heimsendaspánna" á fætur annari, ásamt spádómum um stjórnarslit.  Jóhanna Sigurðardóttir, forsætisráðherra flytur fræga „kattasmölunnarræðu" sína á flokksráðsfundi Samfylkingar og skaut þar föstum skotum á samstarfsflokk sinn í ríkisstjórn, eins og frægt er orðið.

Apríl 2010. Skýrsla Rannsóknarnefndar Alþingis kemur út. Það væri reyndar efni í mörg blogg eða í það minnsta annað blogg að ræða viðbrögð vegna hennar og ætla ég því að sleppa því að mestu.  Ég get samt ekki stilt mig um að geta þess, að í ljósi þess, að á Alþingi var að fara í hönd umræða um frumvarp forsætisráðherra um stjórnlagaþing, að forsætisráðherra, lét hafa það eftir sér; að stjórnlagaþingið þyrfti að taka til endurskoðunnar 26. grein stjórnarnarskrárnar, sem kveður á um rétt forsetans, til þess að synja lögum staðfestinar og vísa þeim til þjóðarinnar. Vildi forsætisráðherra, að stjórnlagaþingið, sem átti og á að vera storfnun, eða stjórnvald óháð Alþingi og framkvæmdavaldinu, endurskoðaði ákvæðið með það fyrir augum að nema það úr gildi í nýrri stjórnarskrá.  Svo mikil er lýðræðisást forsætisráðherra orðin, eftir ár í embætti forsætisráðherra.

Maí 2010. Sérlög iðnaðarráðherra vegna gagnavers í Reykjanesbæ samþykkt frá Alþingi við lítinn fögnuð þingmanna Vg. Ýmis stór mál keyrð í gegnum þingið með „afbrigðum", mismikið rædd og ígrunduð og stefnt að þinglokum um miðjan júní.  Einnig hefst Magma-málið, „Taka tvö", þar sem greint er frá samningum GGE og Magma Energy Sweden um kaup Magma á hlut GGE í HS-Orku.

 Júni 2010. Dómur Hæstaréttar fellur í Gengislánamálinu, lántakandi í vil. Gengistrygging, dæmd ólögmæt, en lánasamningarnir að öðru leyti taldir standa. Viðbrögð stjórnvalda voru þau að þau ætluðu að afhafast ekkert.  Þrýstingur frá fjármálafyrirtækjum, ásamt „spuna" um einhverja „ óvissu" vegna dómsins, leiddi hins vegar til fjölda funda með fulltrúum fjármálafyrirtækjana.  Afrakstur þeirra funda varð svo ljós, er tilmæli FME og SÍ voru kunngjörð.  Á aukastarfsdegi þingsins, viku eftir dóm Hæstaréttar, stóð reyndar Alþingi til boða að taka til afgreiðslu frumvarp þingmanna Sjálfstæðisflokksins, um flýtimeðferð Hæstaréttar og hópmálsóknir, sem hægt hefði verið að afgreiða frá Alþingi samdægurs.  Leiðtogar stjórnarflokkanna, stóðu hins vegar í vegi fyrir því, þó svo að ætla megi að samþykkt frumvvarpsins og störf Hæstaréttar í framhaldinu, hefðu eytt, meintri „óvissu" vegna dóms Hæstaréttar.
 Þingmenn úr öllum flokkum, nema Samfylkingu, standa að og leggja fram þingsályktunnartillögu þess efnis að umsókn um ESB-aðild verði dregin til baka.
17. júní á þjóðhátíðardegi Íslendinga, samþykkir Framkvæmdastjórn ESB aðildarumsókn Íslands, við lítinn fögnuð Íslendinga, utan Samfylkigarfólks og einstaka manna og kvenna úr öðrum flokkum.

Júlí 2010. Nefnd um erlenda fjárfestingu klofnar í afstöðu sinnar til sölu GGE á hlut sínum í HS-Orku til Magma og eru fulltrúar stjórnarflokkanna í sitthvorri fylkingunni. Hefjast þá væringar og ásakanir ráðherra á milli, sem engan endi sér á.  Nýjasta af því máli að frétta er að helmingur ráðherra ríkisstjórnarinnar, hefur myndað hóp sem ætlað er að leita sátta í málinu innan ríkisstjórnarinnar.

 Þó þessi upptalning, teljist löng, þá er hún engan vegin „tæmandi", enda mörgum málum sleppt sem valdið hafa „skjálfta" á stjórnarheimilinu. Nægir þar að nefna, að fjölmörg frumvörp stjórnarþingmanna, eins og Lilju Mósesdóttur, um skuldaleiðréttingu heimilana, hafa ekki hlotið náð ríkisstjórnarinnar, til þess að þau fái efnislega meðferð og afgreiðslu sem lög frá Alþingi.  Margar misheppnaðar tilraunir félagsmálaráðherra að semja við fjármálafyrirtækin, vegna gengislána. Misheppnaðar tilraunir ríkisstjórnarinnar, til þess að leysa skuldavanda heimila og fyrirtækja. Ráðherrafrumvarp forsætisráðherra, sem gerir ráð fyrir fækkun ráðuneyta. Andstaða og „fyrirþvælingur" þingmanna og ráðherra Vg, við erlendum fjárfestingum til atvinnuuppbyggingar. Andstaða þingmanna Vg, við meint „útrásardekur" Samfylkingarinnar. Mismunandi áherslur í ríkisfjármálum ............... svo lengi mætti telja................

 Er þá nokkuð furða, þó eitthvað hrikti í stoðum „Hinnar norrænu velferðarstjórnar".

Gengislánahnúturinn

Í frétt á Eyjunni í dag, segir Þór Saari hagfræðingur og þingmaður Hreyfingarinnar, að ríkistjórnin, verði að höggva á þann hnút sem gengislánin eru komin í, með lagasetningu. Segir Þór ennfremur að fjármálafyrirtækin, flest hver, gætu tæpast staðið undir því, ef að samningsvextir yrðu látnir gilda.

 Hnútinn er varla að finna í dómi Hæstaréttar.  Dómur Hæstaréttar dæmdi lánin sem slík lögleg, en kvað upp þann úrskurð að gengistrygging höfuðstóls þeirra væri ólögmæt.  Hæstiréttur tók ekki afstöðu til samningsvaxtana, því að Hæstiréttur taldi þá standast lög.   Þessir svokölluðu "samningsvextir", eru þeir vextir sem reiknaðir eru af höfuðstól lánsins, hverju sinni, eða við hverja afborgun af láninu.

 Það er líka alveg ljóst, að þessi gengislán, hefðu aldrei staðið til boða, nema fjármálafyrirtækin væru örugg um hagnað vegna þeirra, þ.e. að krónan myndi veikjast.  Ekkert fjármálafyrirtæki er rekið með það að takmarki að tapa á lánastarfssemi sinni.  Reyndar eru uppi ásakanir þess efnis, að fjármálafyrirtækin hafi mörg hver, tekið stöðu gegn krónunni, til þess að "græða" meira á gengislánunum.

Fjármálafyrirtækin fóru líka út í þessa lánastarfssemi, þrátt fyrir efasemdir, framkvæmdastjóra eigin samtaka, um lögmæti þeirra.  Ekki er til þess vitað, að þessi sami framkvæmdastjóri, hafi síðan varað fyrirtækin, við því að "hugsanlega" væru fyrirtækin að brjóta lög með því að veita þessi lán.

 Þessi svokallaði "hnútur" sem gengislánin eru sögð vera í, hefur að öllum líkindum, verið hnýttur þegar lánasöfn "föllnu" bankanna, voru færð yfir í þau nýju.

  Meðan vinnan við að færa lánasöfnin yfir með samningum við kröfuhafa föllnu bankanna stóð yfir, voru uppi háværar raddir um ólögmæti gengislánanna. Auk þeirra efasemda, voru uppi áform um að dómstólar yrðu látnir skera úr um lögmæti þeirra. 

Allt þetta hlýtur að hafa borist til eyrna kröfuhafanna og verið tekið upp á fundum með stjórnvöldum, þegar vinnan við færslu lánasafnanna stóð yfir.  

 Sé allt ofangreint tekið til skoðunnar, með hliðsjón af yfirlýsingum fjármálaráðherra, um að einkavæðing bankanna, hafi kostað Ríkissjóð, heilum 250 milljörðum, minna en áætlað var í fyrstu og þeir 250 milljarðar "mátaðir" við þá 300 milljarða, sem sagt er að sé sá kostnaður sem falli á Ríkissjóð, má"nánast" ganga frá því sem vísu, að stjórnvöld hafi ábyrgst "lögmæti" gengislánanna og heitið því að skaðinn yrði bættur, ef að gengislánin, færu þann veg sem Hæstiréttur dæmdi. Auk þess benda hótanir kröfuhafa um skaðabótamál á hendur íslenska ríkinu, verði dómur Hæstaréttar látinn standa, til þess að einhver "loforð" stjórnvalda um bættan skaða kröfuhafa, eða að stjórnvöld hafi sannfært kröfuhafana um, að "lögmæti" gengislánanna yrði tryggt.  

 Árangurslausar samningaviðræður stjórnvalda, við fjármálafyrirtækin, vegna gengislánanna, benda einnig til þess, að fjármálafyrirtækjunum, hafi ekki þótt ástæða til samninga, þar sem ríkið (íslenskir skattgreiðendur) yrðu látnir bera skaðann, yrði gengistryggingin dæmd ólögmæt.

 Ef að hoggið yrði á "hnútinn" með lagasetningu, væri í rauninni verið að "krafsa yfir" klúður stjórnvalda við einkavæðingu bankanna, í stað þess að taka á því klúðri, t.d. með rannsókn á þeim vinnubrögðum sem viðhöfð voru við færslu lánasafnanna, yfir í "nýju bankana". Þar fengjust eflaust svör við því, hví þessi einkavæðing bankanna, varð svo miklu "ódýrari" en áætlað var í upphafi?  Svör við því, hvort að upphafleg áætlun, hafi gert ráð fyrir ólögmæti gengislánanna, ef að svo hafi verið, þá svara leitað, afhverju hafi verið frá því fallið? 

 

"Magma-málið" í stærra samhengi.

Í fréttinni sem tengist þessum pistli, talar Árni Þór Sigurðsson, þingmaður Vinstri grænna, um að rannsaka þurfi aðdragandann að sölunni á HS Orku til Magma. Rannsaka eigi lögmæti sölunnar og hvort að "skúffan" í Svíþjóð, sé bara til "málamynda" eða ekki.  Flestir sem eitthvað hafa fylgst með þessu máli, vita auðvitað, að "skúffan" í Svíþjóð, var bara sett upp til "málamynda".  Flest bendir einnig til þess að sá gjörningur, hafi verið löglegur, þó til "málamynda" sé, enda "skúffan" í Svíþjóð, löglega stofnað fyrirtæki þar í landi, þó svo það búi "bara" í skúffu.

Árni segir ennfremur, frá þeim orðrómi, að öðrum fyrirtækjum, sem að "sannarlega" starfi á evrópska efnahagssvæðinu, hafi verið "stuggað frá" í söluferlinu og bendi það til þess að salan hafi verið ákveðin löngu áður en "skúffan" í Svíþjóð var sett upp.

Þessi orð Árna, hljóta að benda til þess að Árna og félögum í VG, hefði ekki þótt það "mjög óæskilegt", hefði "rótgróið" evrópskt fyrirtæki, eignast HS Orku.  Það hlýtur að skoðast sem hrikalegt ósamræmi, við stefnu Vinstri grænna í auðlindamálum.  Vinstri grænir vilja að auðlindir Íslendinga þ.m.t. orkuauðlindirnar eigi að vera í eigu og umsjón íslensku þjóðarinnar.  En Árni og VG telja að nýtingarréttur í svo langan tíma, sem Magma hefur hér á landi jafngilda framsali á orkuauðlindinni.

Árni sagði í viðtali við fréttamann RúV í vor, að síðasta haust hafi þingflokkur VG, falið formanni flokksins Steingrími J. Sigfússyni, það verkefni að hlutast til um það, í kjölfar sölu OR á hlut sínum í HS Orku til Magma, að sett yrðu bráðabrigðalög á frekari umsvif Magma á Íslandi, eða lögum um erlenda fjárfestingu breytt á þann hátt að, áform Magma um að eignast HS Orku alla, yrðu ekki að veruleika. Sagði Árni að örlög þeirrar málaleitanar Steingríms í ríkisstjórninni, hafi verið ráðin, þegar Samfylkingin, neitaði að verða við beiðni Steingríms.

 Spyrja má, hvað hafi valdið andstöðu Samfylkingarinnar, við setningu bráðabrigðalaga, eða lagabreytinga?  Svarið hlýtur að liggja nokkuð ljóst fyrir.  Hvor leiðin sem farin hefði verið, hefði kallað á undanþágu frá EES-samningnum.  Slík undanþágubeiðni, hefði sjálfsagt ekki verið í "takt" við ESB-vegferð Samfylkingarinnar, sem studd er af Vinstri grænum. Má þá í því sambandi, spyrja hversu hart Steingrímur, gekk á eftir málinu í ríkisstjórn? Enda hefði það eflaust ýtt undir stjórnarslit, hefði verið við ESB-áformum "stuggað".

 Að lokum má svo "velta" því upp, verði skipuð rannsóknarnefnd, líkt og Rannsóknarnefnd Alþingis vegna bankahrunsins.  Komist nefndin t.d. að þeirri niðurstöðu, að rangt hafi verið staðið að málum, varðandi "söluferlið".  Hver verður þá ábyrgð ráðherra í ríkisstjórninni?  Verður sá ráðherra, sem að á að fara með málaflokkinn, látinn sæta ábyrgð?  Eða verður það ráðherra þess ráðuneytis, sem sagt er að hafi aðstoðað Magma í söluferlinu? 

 Eins og flestir vita, þá er þetta mál á forræði Efnahags og viðskiptaráðherra.  Flestir vita einnig, eins og fram hefur komið í fréttum, að fulltrúar Magma leituðu á náðir Iðnaðarráðuneytis, eftir leiðbeiningum, hvernig hægt væri að "leyfa" kanadísku fyrirtæki að kaupa hlut í HS Orku.

 Flestir muna eflaust, að í "skýrslunni", í þeim kafla er lítur að vanrækslu ráðherra, þá er Björgvini G. Sigurðssyni, gefið að sök að hafa sýnt vanrækslu í starfi efnahags og viðskiptaráðherra, þó svo að klárlega komi fram, að aðrir ráðherrar í "hrunstjórninni", samráðherrar og samflokksmenn, þau Ingibjörg Sólrún og Össur Skarphéðinsson, hafi kerfisbundið, haldið leyndum fyrir honum upplýsingum um stöðu mála.  Flest bendir til í "Magma-málinu" að Iðnaðarráðuneytið, hafi haldið því leyndu fyrir Efnahags og viðskiptaráðuneytinu, hver áform Magma væru, þangað til að kom að þætti viðskiptaráðuneytis við úrskurð og ákvörðunartöku í málinu.

 Þegar Magma leitaði á náðir Iðnaðarráðuneytis, þá var Össur Skarphéðinsson iðnaðarráðherra.  Því má spyrja: "Sleppur Össur "tæknilega" undan ábyrgð í málinu, þar sem að hann hlutaðist til um mál sem að er ekki á hans forræði?

Rannsaka þarf aðdragandann að sölu HS Orku