Björn Valur á biðilsbuxum - Þjóðarvá!!!

Það verður nú að segja Birni Vali til hróss að hann getur nú bara verið ansi fyndinn þegar hann lætur af þeim ósið að vera óforskammaður og dónalegur.

Enda ekki hægt að segja annað en að svokallaðir félagshyggjuflokkar hafi sýnt tillögum Framsóknar í skuldamálum heimilanna einhvern áhuga á síðasta kjörtímabili.  Enda voru "almennar aðgerðir" líkt og tillögur Framsóknar ganga út á eitur í þeirra beinum á síðasta kjörtímabili.

Þess í stað var farið í nokkra leiðangra með sértækar aðgerðir með óteljandi flækjustigum.  Aðgerðir sem að mestu voru fjármagnaðar með skattahækkunum sem flestar ef ekki allar runnu beint út í verðlagið og hækkaði jafnóðum höfuðstól þeirra lána sem aðgerðir stjórnvalda átti að ná til.

Á endanum varð það svo niðurstaðan sú að þrátt fyrir það að aðgerðir stjórnvalda hefðu átt að hafa lækkað höfuðstól verðtryggðra  um 50 milljarða, þá hækkaði höfuðstóllinn um 70 milljarða.  Vegna aðgerða stjórnvalda í skattamálum á kjörtímabilinu.

Eina raunverulega lækkun á lánum  heimilanna kom í kjölfar gengislánadómsins.  Sem hafði ekkert með aðgerðir stjórnvalda að gera.  Enda hunsuðu þau þrenn lögfræðiálit um ólögmæti þeirra um það leyti sem þau afhentu kröfuhöfunum bankanna.  

Stjórnvöld gerðu þó sitt til þess að eyðinleggja þann ávinning heimilanna með setningu Árna Páls-laganna.  Sem þau urðu svo gerð afturreka með að hluta til með Hæstaréttardómi.

Að auki ætti það að vera hverjum manni ljóst að áframhaldandi vinstri stjórn, þó Framsóknarflokkurinn leiddi þá stjórn, yrði ekkert annað en ríkisstjórn hærri ríkisútgjalda, hærri skatta, lakara velferðarkerfis, áframhaldandi stöðnunar atvinnulífs og almennrar vansældar meðal þjóðarinnar. 

Það væri hreinn og beinn skepnuskapur og stríðsyfirlýsingin á hendur heimilinum í landinu ef að fyrrum stjórnarflokkar sem hafnað var það afgerandi hætti í þingkosningunum þann 27. apríl sl. að um var að ræða Evrópumet í fylgishruni,  tækju sæti að nýju í ríkisstjórn.

Björn Valur biðlar til Sigmundar

Tryggir samtal við "verri" kosti betri samningsstöðu?

Kannski fer bara svo að Sigmundur "neyðist" til að mynda vinstri stjórn. Eða skila umboðinu. Takist honum það ekki. Án umboðs er hann með neikvæða samningsstöðu......

Áframhaldandi vinstri stjórn gengur að velferðarkerfinu dauðu, veikir enn frekar stöðu Íbúðalánasjóðs, eykur ríkisútgjöld Staða lántakenda óbreytt eða verri o.s.f.v.

ESB-málin sönsuð með þjóðaratkvæði um umsóknina í haust.  Óvíst væri þó að samningsferlini lyki á kjörtímabilinu.

 Þar sem  venjan er ekki sú  að ESB ljúki við aðildarsamninga nema nokkuð ljóst sé að aðldin verði samþykkt í þjóðaratkvæði í umsóknarlandinu.

Sú staða gæti þá komið upp að menn neyddust til þess að verja "gróðanum" af samningum við kröfuhafanna til annarra nota.

Spurning hvort að slík stjórn myndi ekki slá met fráfarandi stjórnar, í fylgistapi,  í lok nýbyrjaðs kjörtímabils?

Líklegast er bara best að anda með nefinu og bíða átekta. Óþarfi að eyða tíma í maddömmu sem daðrar í allar áttir....

Í það minnsta er það ekki gáfulegt að hefja stjórnarmyndunarviðræður við einhvern sem er með alla glugga og dyr opnar.  Við slíkar aðstæður getur aldrei ríkt sá trúnaður og traust sem slíkar viðræður útheimta.

Framsókn ekki með „einkaleyfi“

Heildstæðri tillögu fórnað fyrir aðra verri.....

Í tíð Guðlaugs Þórs Þórðarsonar  sem heilbrigðisráðherra var sett á laggirnar svokölluð 'Pétursnefnd' sem ætlað var að búa til greiðslukerfi yfir allt heilbrigðiskerfið.

Þannig að kostnaður sjúklings við meðferð sjúkdóms eða slyss, færi aldrei yfir ákveðna upphæð. Inn í þeirri upphæð átti að vera læknis og sérfræðikostnaður, hjálpartækjakostnaður og lyfjakostnaður svo eitthvað sé nefnt.

Heilbrigðisráðherra hinnar norrænu velferðarstjórnar setti hins vegar tillögur Pétursnefndarinnar í pappírstætarann.  Ekkert var svo aðhafst  í málinu fyrr en árið 2010 er stofnaður var sá starfshópur er skilaði af sér þessari meingölluðu tillögu um lyfjakostnaðinn.

„Greiða fyrir að halda lífi“

Svona stjórna jafnaðarmenn í velferðarmálum!!

Hún er orðin lífseig lygasagan um okur sjálfstæðismanna á sjúklingum.  Í nýlegri grein sagði Ögmundur Jónasson innanríkisráðherra meðal annars:

„Sjálfstæðisflokkurinn segist vilja auka heilbrigðisþjónustuna en án þess að hækka skatta. Þvert á móti eigi að lækka skatta. Þetta þýðir að Sjálfstæðisflokkurinn vill láta sjúklingana borga beint.“

Þessi fullyrðing Ögmundar er beinlínis röng og þarf ekki að leita lengra en í tölur Hagstofunnar til þess að sjá að svo er.  En tölur Hagstofunnar benda einmitt á eftirfarandi:

“Árið 2008 þegar Sjálfstæðisflokkurinn fór með heilbrigðismálin, greiddu sjúklingar 15,3 prósent af kostnaðinum en árið 2012  18,6 prósent. Þannig hefur hlutur sjúklings í heildarkostnaði við rekstur heilbrigðisþjónustunnar vaxið síðan fyrir hrun.“

Munurinn á þessu liggur og mun áfram liggja fyrst og fremst í því að í stað þess að fara í flatan niðurskurð, heilt yfir,  munu sjálfstæðismenn hér eftir sem hingað til, ólikt vinstri mönnum sem gjarnan kalla sig jafnaðarmenn, forgangsraða fjármunum til þeirra hluta sem brýnastir eru.  Eins og reyndar gert er í öllum heilbrigðum rekstri.

 En láta“ pólitísk gæluverkerfni“ bíða betri tíma, þegar betur árar í ríkisbúskapnum. Ólíkt verklagi svokallaðra jafnaðarmanna. Sem sólundað hafa fjármunum ótæpilega í hin ýmsu „gæluverkefni“ sem of langt mál er að telja upp.  Á meðan heilbrigðiskerfið og aðrir þættir velferðarkerfisins hafa smám saman molnað niður og innviðir þeirra morknað.

Við þetta má svo bæta að árið 2008 greiddu fullborgandi einstaklingar tæplega þrisvar sinnum meira fyrir lyf en öryrkjar, lífeyrisþegar og börn.
Árið 2012 greiddu hins vegar fullborgandi einstaklingar 1,44 sinnum meira fyrir lyf en öryrkjar, lífeyrisþegar og börn. Með öðrum orðum lyfjakostnaður hefur hækkað hlutfallslega mest hjá þeim sem minna mega sín. 

Í ofanálag voru svo kjör þessarra hópa skert verulega á fyrstu dögum hinnar norrænu velferðarstjórnar.  Skerðing sem ekki hefur gengið til baka þó skerðingar  á kjörum annarra hópa, eins og ráðherra og annarra opinberra starfsmanna sem aðgerðir velferðarstjórnarinnar beindust að  hafi að stærstum hluta gengið til baka.

Já svona stjórna jafnaðarmenn í velferðarmálum.

Samkvæmt þessari könnun ætti fólk að kjósa Sjálfstæðisflokkinn.

"65,6% settu skuldamál heimilanna sem eitt af þremur mikilvægustu málunum næstu fjögur árin, 54,8% völdu heilbrigðismál og 42,6% atvinnumál."

Það þarf ekki að koma neinum á óvart að þetta séu þau mál sem helst brenni á þjóðinni. Enda eru þetta málin sem setið hafa á hakanum sl. fjögur ár. Ekkert aðal stefnumál stjórnarflokkanna sl. fjögur ár nær að vera hálfdrættingur á við hvert þessara mála.

Þó að röð málanna sé þessi þá ætti það að vera hverjum manni ljóst að ef ekki verði farið í að búa atvinnulífinu hér skilyrði til vaxtar þá verði nær ómögulegt að vinna þeim tveimur málum er mikilvægari teljast þann sess sem þau eiga skilið.

Enda er aukin atvinna og verðmætasköpun grundvallar forsenda þess að heimili landsins, velferðar og menntakerfi blómstri hér á ný.

Stefna Sjálfstæðisflokksins býður upp á farsæla lausn á þessum öllum málaflokkum. Án allra töfrabragðra og væntinga um auðfengna fjármuni úr hendi kröfuhafa bankanna.

Það skal hins vegar ekki látið ósagt. Að fari svo að það verði hægt að ná einhverjum hundruðum milljarða út úr samningum við kröfuhafanna, þá muni heimili landsins fá að njóta þess. Ásamt því að þeim fjármunum verður varið til þess að minnka snjóhengjuna sem hangir yfir okkur og greiða niður skuldir ríkissjóðs.

Það eru einmitt þeir hlutir sem að þarf fyrst og fremst að ráðast í. Svo árangurinn af aðgerðum í þeim þremur málaflokkum er mikilvægastir eru verði varanlegur.

Eina örugga leiðin til að tryggja það er að setja X við D í kosningunum 27. apríl nk.

Skuldamál heimilanna mikilvægust

Léleg rök svokallaðra 'fulltrúa þjóðarinnar'

Rökin gegn 40% samþykktinni á stjórnarskrárbreytingum halda ekki vatni.

Í þeim rökum er gengið út frá því að þjóðin hafi kannski ekki nægan áhuga á stjórnarskrárbreytingum og mæti því ekki á kjörstað.

Af þeim sökum verði erfitt að afla breytingunum sem 67% kjörinna fulltrúa þjóðarinnar á Alþingi samþykkja fylgis meðal 40% kosningabærra manna.

Nú hafa flestir þeirra er þessi rök eiga haldið því statt og stöðugt fram að það sé krafa frá þjóðinni að stjórnarskránni verði breytt. Eða hún endurskoðuð.

Afhverju ætti því að vera svona erfitt að afla breytingum á stjórnarskrá fylgis 40% kosningabærra manna ef breytingarnar eru krafa þjóðarinnar?

Eða er það kannski bara raunin að það er 'bara' minnihluti þjóðarinnar, undir 40%. Sem krefst breytinga eða endurskoðunnar á stjórnarskrá?

Breyting á stjórnarskrá samþykkt

'Ekki' fréttnæmt í sögulegu samhengi?

Hvað skyldi valda því að þegar niðurstöður skoðanakannanna eru birtar er alveg hætt að tala um þá skelfilegu stöðu sem núverandi stjórnarflokkar eru í.

Skildi það kannski vera vegna þess að fyrir u.þ.b. ári síðan gáfu þáverandi formenn flokka upp þá von að flokkar þeirra mynduðu nýja ríkisstjórn. Nema þá með þáttöku Framsóknar og jafnvel BF.

Þó að samkvæmt könnunum sé fylgi Framsóknar vissulega í sögulegu hámarki og fylgi Sjálfstæðisflokksins í sögulegu lágmarki þá hlýtur fylgishrun núverandi stjórnarflokka að heyra til nokkurra eindæma í sögulegu samhengi.

Ef við berum saman úrslit tveggja síðustu þingkosninga og bætum könnun MNR inn í dæmið, þá lítur sá samanburður svona út.

Stjórnarflokkar hrunstjórnarinnar svokallaðrar (Sjálfstæðisflokkur og Samfylinging) fengu saman þrátt fyrir allt meirihluta greiddra atkvæða í þingkosningunum 2009 eða um 54 % ef ég man rétt. Núverandi stjórnarflokkar fengu hins vegar 53% samtals.

Sjálfstæðisflokkur og Samfylking fengu semsagt ca. 12 prósentustigum minna en í kosningunum 2007. Það ætti að gefa okkur fylgisrýrnun um ca. 20 %.

Fylgi núverandi stjórnarflokka er 32 prósentustigum minna en þingkosningum 2009 samkvæmt könnun MNR. Það gefur okkur fylgisrýrnun nálægt 60%. Ætli það þyki ekki fréttnæmt?

Til gamans má svo geta að Þingflokkar stjórnarflokkanna hafa rýrnað samtals um ca. 12% á þessu kjörtímabili.

Framsóknarflokkurinn stærstur

'Groundhog day' kjörtímabil vinstri stjórnar.

Ástandið í þinginu ber fyrst og fremst vott um það, hversu ósamstíga 'minni-meirihlutastjórnin hefur verið nær allt kjörtímabilið. Einnig sem að viðvaningsleg og hreint út sagt léleg verkstjórn þeirra sem með dagskrárvaldið fara hefur leikið stórt hlutverk.

Það hefur frekar verið regla en undantekning að stór og viðamikil mál hafi ekki ratað í þingsali fyrr en á lokadögum hvers þings. Ástæðan er nær undantekningalaust ósamstaða stjórnarflokkkanna um efnislega þætti þeirra mála.

Gott dæmi um þannig mál er stjórn fiskveiða. Á þessu kjörtímabili hafa verið lögð fram þrjú stjórnarfrumvörp um málið. Hinu fyrsta fylgdi meira segja sú umsögn í greinargerð með frumvarpinu að líklegast hefði ekkert stjórnarfrumvarp í gervallri þingsögunni fengið ýtarlegri og vandaðri meðhöndlun stjórnarflokkanna og það frumvarp. Engu að síður dagaði það frumvarp uppi á þinginu það vorið og bíða varð næsta vors eftir nýju frumvarpi um sjórn fiskveiða. Þá væntanlega með jafn vönduðum vinnubrögðum stjórnarflokkanna og við það fyrra.

Reyndar var málþófi stjórnarandstöðunnar kennt um hvernig fór fyrir frumvarpinu í þinginu. Stjórnarliðar voru hins vegar ekki marga daga að afsanna sína eigin kenningu hvað það varðar.

Fyrst Árni Páll Árnason, þá viðskiptaráðherra í blaðaviðtali þar sem hann sagði frumvarpið meingallað. Össur Skarphéðinsson bætti svo um betur í Kastljóssviðtali og sagði frumvarpið hafa verið "bílslys". Auk þess sem að ætla má að vegna þess hversu langur tími leið þar til málið var aftur var á dagskrá þingsins að samstaða stjórnarflokkanna um málið hafi verið minni af hafi verið látið.

Frumvarp númer 2 um stjórn fiskveiða kom svo eftir dúk og disk í þingið fyrir ári síðan. Þó enginn ráðherra hafi kallað það frumvarp "bílslys" eða eitthvað því um líkt er alveg ljóst að það frumvarp var lagt fram í engu minna ósætti innan stjórnarflokkanna og það fyrra.

Enda kom þriðja frumvarpið ekki fram fyrr en að lokinni mikillar vinnu stjórnarflokkanna við að berja í bresti ósættis þeirra vegna fyrri frumvarpanna. Þriðja frumvarpið situr hins vegar ennþá fast inní atvinnuveganefnd og verður nær örugglega ekki afgreitt á þessu þingi. Jafnvel þó stjórnarflokkarnir hafi meirihluta í þeirri nefnd. Líkt og í öllum fastanefndum þingsins.

Einnig ætti fólki að vera í fersku minni vandræðagangur stjórnarflokkanna varðandi rammaáætlunina. Þar sem marga mánuði tók að sverja af þeirri áætlun þá þverpólitísku og faglegu vinnu. Til þess eins að þóknast einhverjum smákóngum stjórnarflokkanna.

Vísasta uppskriftin að öðru eins kjörtímabili er að kjósa eitthvað annað Sjálfstæðisflokkinn og bjóða þeim ómöguleika heim að hér verði sami "Groundhog-dagurinn" og verið hefur hér undanfarin fjögur ár í boði vinstri stjórnar.

Þingfundi frestað enn og aftur

Hvað tafði málið?

Á meðan reynt er að semja um þinglok dæla ráðherrar nýjum málum inn í þingið. Eins og enginn sé morgundagurinn.

Hverslags vinnubrögð eru það, að leggja fram frumvarp til lausnar vanda sem hefur blasað við í tvö ár ca. á síðasta áætlaða  starfsdegi þingsins?

Það féll dómur fyrir ca. tveimur árum í máli fólks sem skrifað hafði upp á húsnæðislán, sem síðan var afskrifað að hluta. Dómurinn gekk á þann veg að fólkið sem skrifað hafði upp á lánið sæti uppi með það sem afskrifað var. Semsagt bankinn mátti gera kröfu á fólkið sem skrifaði upp á lánið fyrir þeirri upphæð sem afsrifuð var.

Núna ca. tveimur árum síðar, á síðasta degi þingsins samkvæmt starfsáætlun, vaknar loks fjármálaráðherra og leggur fram frumvarp um aukavaxtabætur fyrir fólk sem þarf að greiða lán það skrifaði upp á en voru síðan felld niður.

Fyrir tveimur árum hefði kannski mátt fagna svona frumvarpi. En í dag læðist að manni sá grunur að framlagning frumvarpsins hafi meira með nálægð kosninga að gera. En einhvern skilning á stöðu þess fólks er frumvarpið á ná til.

Þingfundur á laugardegi

Raunveruleg ástæða uppnáms?

Það á sér kannski afar einfalda skýringu þetta uppnám sem stjórnarskrármálið er komið í uppnám eftir breytingartillögu Margrétar Tryggvadóttur.

Fyrir nokkrum vikum var sett í gang vefsíða til þess að þrýsta á alþingismenn um að greiða tillögum stjórnlagaráðs, svo breyttum, atkvæði sitt. 20.oktober.is.

Lengi vel vantaði nokkra þingmenn upp á það, að meirihluti væri fyrir tillögunum í þinginu. Var staðan reyndar þannig þegar 'formennirnir þrír' komu með sína breytingartillögu, til lausnar deilunni.

Skömmu eftir að tillaga formannanna var komin á dagskrá þingsins. Þá bættust allt í einu nógu margir þingmenn við lista þeirra sem samþykkja vilja tillögur stjórnlagaráðs.

Eftir þá breytingu á listanum, var allt í einu komin meirihluti fyrir tillögum stjórnlagaráðs í þinginu. Sé mark takandi á listanum.

Það skildi þó ekki vera ástæða uppnámsins, að þeir sem bættust við á listann, eftir að formannatillagan kom fram. Hafi sett sig á listann í trausti þess að tillaga formannanna yrði samþykkt og tillögur stjórnlagaráðs biðu því næsta þings. Eða jafnvel síðari tíma.

Þeir hafi því ekki skráð sig á listann því þeir vildu samþykkja tillögur stjórnlagaráðs. Heldur látið undan þrýstingi frá vefsíðunni. Í trausti þess að þurfa ekki að efna loforð sitt. En fá samt klapp á bakið fyrir stuðninginn.