Hjálmar Sveinsson, fórnar sér í varaborgarfulltrúann.

Hjálmar Sveinsson, korteri fyrir kosningar, stuggar við Steinunni Valdísi, þegar kannanir benda til að hann verði 1.-2. varaborgarfulltrúi.  Steinunn Valdís, víkur.  Væringar milli manna hjá Samfó RVK hefjast.  Oddviti Samfó hendir flokksfélögum sínum, sem ændæfa þessum árásum á Steinunni, af vinalista á Facebook.

Opinber skýring Hjálmars fyrir afsagnarkröfunni var, að það sé ótækt að frambjóðandi safni rúmlega 12 milljónum vegna tveggja prófkjara. Í þeim útreikningum Hjálmars, virtist það vera innan marka að safna tæplega 6 milljónum, vegna eins prófkjörs.

 Svo er kosið og Hjálmar endar sem 1. varaborgarfulltrúi.  Fréttamaður RÚV eltir Hjálmar heim til sín, að lokinni kosningavöku, eða mælir sér þar mót við hann, því hann hafi þá yfirlýsingu fram að færa, að það hafi runnið á hann tvær grímur, með að vinna fyrir borgina sína, þar sem hann yrði ekki aðal og að hann hefði bara ekki hugmynd um, í hverju það fælist að vera varaborgarfulltrúi, eða hvað kaupið væri.   

 Mörður Árnason, sem datt inn á þing, við brotthvarf Steinunnar, sendir Degi skýr skilaboð, um að jákvæðasta túlkun á úrslitum kosningana, væri sú að Samfylkingin hefði haldið, 2/3 af sínu meðalfylgi í borginni. Þrátt fyrir það sem Samfylkingarfólk, hið minnsta, kallaði "skýra og uppbyggjandi" stefnuskrá.  Þarna er Mörður vissulega að benda á að Degi hefði mistekist, aðrar borgarstjórnarkosningarnar í röð, að leiða Samfylkinguna til valda. Í fyrra skiptið, eftir það Samfylkingarfólki fannst, "glimrandi" árangur  Samfylkingarinnar, innan R-listans, skila borgarbúum, "glæsilegri" borg og í seinna skiptið, eftir að hafa setið í minnihluta (utan 100 daga) í skugga "frjálshyggjuhryðjuverka" Sjálfstæðisflokks og Framsóknar.

 Karl Th. Birgisson, fyrrv. framkvæmdastjóri Samfylkingarinnar og "æðsti" spunarokkur flokksins, tekur í sama streng og Mörður:  "Dagur Berþóruson Eggertsson, er ekki verðugur leiðtogi flokksins í borginni og telst hann því vart verðugur varaformaður og framtíðarleiðtogi.  Karl Th. tekur reyndar "sterkara" til orða og segir að Dagur eigi að víkja, sem oddviti Borgarstjórnarflokks Samfylkingar og þá væntanlega úr Borgarstjórn líka.

 Í öllum þessum "væringum" og "skeytasendingum", manna á milli í Samfylkingunni, fattar Hjálmar loks, að hann bauð sig fram fyrir fólkið í borginni (kjósendur sína og stuðningsmenn), en ekki vegna launanna og ákveður að taka sæti.  Svo verður bara hver og ein/n að meta það fyrir sjálfa/n sig, hvort að þetta sé þroskuð og meðvituð ákvörðun manns, sem um árabil hefur starfað í útvarpi, sem þáttarstjórnandi og samfélagsrýnir.

Hjálmar tekur sæti

Réttmæt eða ekki?

Hvað öll þessi styrkjamál varðar, þá skulum við láta það liggja á milli hluta, hvað styrkirnir voru háir og hverjir fengu þá.  Við skulum heldur skoða eftirfarandi atriði:

1.  Fyrir kosningar vorið 2009, lágu þessar upplýsingar fyrir og þjóðin tók ákvörðun um að "treysta" nokkrum þessara styrkþega, með því að kjósa þá, eða flokkana þeirra.  Kjósendur hafa reyndar þann kost að strika yfir þá frambjóðendur, sem þeir vilja ekki á listanum, en sá sem fékk flestar útstrikanir, var að mig minnir, Björgvin G. og ekki var það vegna styrkja.

2. Styrkir þessir voru allir, eftir því sem best er vitað, aflað samkvæmt lögum og í takt við þau vinnubrögð sem tíðkast höfðu í áraraðir og í takt við þann tíðaranda sem að þá ríkti.  Fólk getur svo stundað eilífar hártoganir um það, hvort þessi tíðarandi, lög eða vinnubrögð, hafi verið á siðferðilegum grunni, eða ekki.

3. Þrátt fyrir það að allar upplýsingar varðandi styrkina hafi legið fram í eitt ár, hið minnsta, fram að birtingu skýrslunnar, þá voru ekki uppi kröfur um afsagnir, fyrr en skýrslan birtist. Mig grunar að þeir fjölmiðlar, sem hæst hrópuðu á afsögn, einstakra manna eða kvenna, eða þeir sem skrifa pistla á pistla á þessa miðla, stundi á einn eða annan hátt hagsmunagæslu fyrir einhvern þeirra útrásarvíkinga, sem bornir eru hvað þyngstum sökum í hruninu.  Birting á áður birtum upplýsingum um þessa styrki, í skýrslu Rannsóknarnefndar Alþingis, voru því vopn í höndum þeirra manna og sem barist hafa á hæl og hnakka fyrir hagsmunum, þeirra sem hruninu ollu og reynt hafa að gera hlut þeirra minni með því að benda á aðra.

4. Eins vissu allir vorið 2009 að þessi fyrirtæki sem veittu þessa styrki, komu mjög við sögu í atburðarásinni fyrir hrun og var því niðurstaða skýrsluhöfunda, eingöngu staðfesting á því löngu var vitað.

 Ég hef lengi haft lítið álit á Steinunni Valdísi sem stjórnmálamanni, en býst samt alveg við því að hún hafi oftast nær verið á "pari" við þau viðhorf og skoðanir sem að hún hefur og hún hefur verið kosin út á.  Flokkurinn hennar, Samfylkingin, skipaði hana formann Alsherjarnefndar, einn af forsetum Alþingis og varaformann þingflokksins, þrátt fyrir alla þessa vitneskju og samstarfsflokkurinn í ríkisstjórn VG, féllst á þessa skipun í tvö fyrrgreindu embættin.  Það gerðu þessir tveir flokkar væntanlega vegna þess, að þeir töldu Steinunni hafa umboð kjósenda Samfylkingar, fyrst nógu margir strikuðu hana ekki út.

 Ég hef ekki ástæðu til að ætla en að aðrir þingmenn, sem á þessum styrkjalista eru, hafi eftir fremsta megni reynt að fylgja lífviðhorfum sínum og skoðunum í starfi. Lífsviðhorfum og skoðunum, sem þeir voru kosnir útá og gegna því embætti þingmanna fyrir sína flokka.

 Þegar Steinunn Valdís hverfur á braut, sest í hennar sæti á þinginu Mörður Árnason.  

 Er Mörður Árnason, þess verðugur að taka sæti hennar við þessar aðstæður?

 Ég spyr eftir stutta heimsókn á bloggsíðu Marðar á Eyjunni, þar sem hann meðal annars viðurkennir eða ætlast til þess að sæta ákæru fyrir að ráðast á Alþingishúsið og tekur þátt í því að hilma yfir með þætti forsætisráðherra í máli tengdu launum Seðlabankastjóra.

 Hér viðurkennir Mörður, eða krefst þess að sæta ákæru fyrir þátt sinn í árásinni á Alþingishúsið:

Ég hef skrifað undir áskorunina sem nú er á leiðinni til yfirvalda vegna máls nímenninganna, þótt þarmeð sé ekki tekið undir hvert stóryrði í textanum. Þeir sem skrifa undir telja sig jafnseka í „árásinni" og hina níu sem nú koma fyrir rétt.

Kærðu mig líka, Ásta!

 Og hér kemur blogg hans í heild, þar sem að hann biður Má, Seðlabankastjóra um að setja ekki fulltrúa Samfylkingarnar í þá stöðu að þurfa að uppfylla loforð Forsætisráðherra um launakjör sín. Fyrir þá sem ekki muna, var tillaga um launahækkun Má til handa, flutt í bankaráði Seðlabankans, vegna loforða frá Forsætisráðuneytinu.

Þú hefur staðið þig frábærlega hingað til, góði seðlabankastjóri, og átt örugglega eftir að gera enn betur. Þegar þú tókst við starfinu voru hinsvegar tiltekin launakjör í boði - í meginatriðum taxti forsætisráðherra - á þeim kjörum réðstu þig til starfa á Íslandi og hjá Íslandi.

Við höfum því miður ekki efni á að hækka launin þín. Enda engin stórkostleg ástæða til.

Stundum verður bara að hlusta á Kennedy: Ekki spurja hvað landið þitt geti gert fyrir þig heldur hvað þú getir gert fyrir landið þitt. Maður með milljón á mánuði hefur að minnsta kosti alveg efni á því.

Svo máttu heldur ekki gera okkur í Samfylkingunni það að þurfa að fleygja fulltrúum okkar út úr stjórn Seðlabankans, þeim Láru V. Júlíusdóttur lögfræðingi og hinum kunna athafnamanni Birni Herberti Guðbjörnssyni. Nóg er nú samt með ýmislegt forystufé þessa dagana.

 Ég að þessu öllu sögðu ofansögðu, satt best að segja, veit ekki hvort að þessi þjónkunn við "órökstuddar" upphrópanir um afsagnir þingmanna, séu þegar allt kemur til alls, nokkuð til þess að auka veg og virðingu Alþingis.  Auk þess sem að í þessum mánuði, hafa forystu menn stjórnarflokkana, báðir orðið uppvísir af lygum. Jóhanna vegna Seðlabankans og Steingrímur vegna Magma Energy.

  Væri þessum áhugamönnum og konum ekki nær að "hrópa" á afsagnir þeirra, sem á svo áberandi hátt brjóta af sér í starfi, frekar en þeim sem safnað hafa styrkjum á löglegan hátt?  Ég bara spyr

 

Steinunn Valdís segir af sér

Varla fyrir dómstóla á "ESB-vakt" Samfylkingar.

Samfylkingin mun leita allra leiða til þess að spilla ekki fyrir "bjölluatinu" í Brussel. Réttlát og sanngjörn lausn deilunnar, er heldur ekki ofarlega á vinsældalista ESB, vegna hagsmuna sambandsins og hættu á málsóknum.

Eftir að forsetinn synjaði lögum nr.1/2010 staðfestingar, þá gáfu Bretar og Hollendingar út, að þeir væu ekki til viðræðna um lausn Icesavedeilunnar, nema það yrði skapað þverpólitískt samstarf hér um áframhald samningaviðræðnanna. Það markaði í raun það samráð stjórnar og stjórnarandstöðu, sem stofnað var til nokkrum vikum eftir að forsetinn synjaði lögunum staðfestingar.

Til þess að tryggja sér þetta samráð og í raun áframhaldandi samningaviðræður vegna Icesave og koma þar með í veg fyrir hatrama kosningabaráttu, sem að stjórnvöld hefðu vafalaust tapað og ríkisstjórnin fallið, fyrir þeim lögum sem forsetinn synjaði staðfestingar, þá féllust leiðtogar stjórnarflokkana á samningsmarkmið, sem í raun vinnur gegn ásetningi þeirra um áframhald á umsóknarferlinu í ESB og inngöngu í framhaldinu.

Samningsviðmiðið gekk fyrst og fremst út á það að Íslendingar, Bretar og Hollendingar, axli sameiginlega ábyrgð á tjóni innistæðueigenda Icesavereikningana og á göllum í regluverki ESB, eftir að eignir þrotabúi Landsbankans hefðu gengið upp í þá upphæð sem um væri að ræða.
Slíkur samningur myndi svo ekki yrði um villst , vera viðurkenning Hollendinga og Breta á því að regluverk ESB hefði brugðist og auk þess að klár ábyrgð ESB í málinu hefði komið skýrt fram, þá hefði slík opinberun skaðað ímynd ESB, meira en orðið er og skapað fordæmi fyrir aðra til þess að sækja rétt sinn á þeim grunni að regluverk ESB hefði brugðist
.
Stjórnvöld vissu í raun sem var, að viðsemjendur okkar myndu ekki fallast á þessar kröfur okkar Íslendinga og voru því fljót, þegar gersamlega óásættanlegt gagntilboð barst, sem var í raun sami samningur og þjóðaratkvæðagreiðslan snerist um, að því breyttu að vaxtaprósentan var lægri ásamt því að tilboðið hvað á um vaxtalaust tímabil að byrja að tala þjóðaratkvæðagreiðsluna niður, með markmið um hún væri marklaus skrípaleikur og í raun væri þjóðaratkvæðagreiðslan óþörf.

Þau ummæli formanna stjórnarflokkana voru í raun þeim til ævarandi skammar og sýndu lýðræðislegu stjórnskipulagi niðrandi lítilsvirðingu, ummælin gætu í besta falli lýst vaneþkkingu formannana, en það verður samt að teljast ólíkleg skýring, þar sem áðurnefdir formenn hafa 60 ára þigreynslu samtals.

Þjóðaratkvæðagreiðslan snerist aldrei um þetta "betra tilboð" (sem var í rauninni ekki svo mikið betra, þegar tillit er tekið til þess að ábyrgð og sök var ennþá öll Íslendinga.) heldur um lög nr.1/2010, sem þjóðin felldi með yfir 90% greiddra atkvæða.

Það styður líka þessa fullyrðingu sem í fyrirsögninni er að enn er í raun óvissa hvenær frekari viðræður fara fram, því að þetta samráð stjórnar og stjórnarandstöðu, er í raun og veru í sjálfheldu, þar sem stjórnvöld vilja ganga hratt og örugglega til viðræðna, um "betra tilboðið", sem felur í sér alla ábyrgð Íslendinga á gölluðu regluverki ESB, með vaxtaafslætti.

Stjórnarandstaðan vill hins vegar taka upp viðræður á grundvelli þeirra samningsmarkmiða, sem mynduð var sátt um milli stjórnar og stjórnarandstöðu (reyndar með hálfum hug stórnvalda, en af neyð til að fá frekari viðræður).

Það má líka spyrja sig að því, afhverju Bretarog Hollendingar lögðu ekki í dómstólaleiðina, strax eftir synjun forsetans, þar sem að meira að segja það var ljóst fyrir synjunina að það ríkti ekki sátt um samninginn sem kosið var um, hjá þjóðinni og lausn deilunnar því ekki í sjónmáli yrði kosið um samninginn?

Svarið gæti jafnvel hjómað eitthvað á þann veg að; þó að Bretar og Hollendingar, teldu sig eiga sigurinn vísan fyrir dómstólum, þá myndi dómstólaleiðin opna á þá hluti í fjármálakerfi landana beggja sem að þau vilja ekki að komi fram í dagsljósið, grundvöllur hryðjuverkalaga Breta yrði rifinn niður með dómi auk þess sem að skattaparadísir Breta á Ermasundseyjunum og í Karabíska hafinu yrðu opnaðar upp á gátt.
Auk þess yrði gallað regluverk ESB opinberað með dómsúrskurði, sem myndi hafa í för með séð ótal málsóknir á ESB og og ESB ríki á grundvelli þessara galla í regluverkinu.

 

 

Góð tíðindi ef málið fer fyrir EFTA-dómstólinn

Baklandið farið ?

Ríkisstjórnin hóf sína vegferð á endastöð og lagðist fljótlega í bæli sitt.  Hún bærði samt aðeins á sér í tvígang til að berja í gegn ólögvarðar kröfur Breta og Hollendinga í Icesavedeilunni og einu sinni til þess að troða í gegnum þingið aðildarumsókn að ESB í andstöðu 70% þjóðarinnar.

 Svo hefur heyrst á milli hrota úr bæli stjórnvalda, ramakvein um það hversu erfið tiltektin á þjóðarbúinu sé á þessum síðustu og verstu.  Einnig hafa stjórnvöld staðið í dreifingu plástra og smáskammtalækningum, til handa lántakendum í greiðsluvanda. 

 Stjórnvöld risu svo upp við dogg, til þess að undirrita stöðugleikasáttmála, sem að hafði reyndar þann ágalla að ráðherrar ríkisstjórnarinnar, telja sig ekki bundna honum.

 Hvað varðar erlendar fjárfestingar, sem að lofað var, er frá því að segja að frumvarp um ívilnanir til handa erlendum fjárfestum, liggur í skúffum Steingríms og Indriða, þar sem sagan segir að menn séu að fara yfir skattamálin, tengd þeim lögum.  Með öðrum orðum, setning lagana tafin með fyrirslætti sem stenst ekki skoðun.

 Þessi töf á setningu lagana, setti í uppnám áætlun einkavina Samfylkingarinnar um byggingu og rekstur gagnavers í Reykjanesbæ.  Það var því farið í það að semja "sérlög" um þetta eina gagnaver, byggð á þeim lögum sem liggja í skúffum Fjármálaráðuneytis og safna þar ryki.

  Þegar þessi "sérlög" voru sem mest í umræðunni, þá var látið í það skína að það eina sem gerði málið vafasamt, væri aðkoma Björgólfs Thors að málinu, en fyrir aumingja fólkið á Reykjanesinu, þá yrði að gefa Björgólfi "séns", með ströngum skilyrðum.

  Það var reyndar nefnt einnig í umræðunni um málið, að viðskiptafélagi Björgólfs væri Vilhjálmur Þorsteinsson, varaþingmaður Samfylkingarinnar í RVK og formaður stýrihóps iðnaðarráðherra um orkunýtingu.  Öllum dylgjum um "einkavinavæðingu" byggðum á þessum tengslum, var hins vegar, vísað á bug, með mikilli fyrirlitningu á þeim sem þær fram lagði.  Þetta væru bara viðskipti og Samfylkingin gæti bara ekkert að þvi gert að hann Vilhjálmur, væri viðskiptafélagi Björgólfs og þessi framkvæmd varðandi gagnaverið, kæmi bara ekkert við störfum hans í stýrihópnum um orkunýtingu.

 samfylkingin hefur svo staðið í vegi fyrir þeirri kröfu Vinstri grænna, að lög verði sett um eignarhald orkufyrirtækja og /eða aðkomu ríkis eða lífeyrissjóða að kaupum orkufyrirtækja sem annars lentu í höndum erlendra aðila.

 Þar komum við að þeim misskilningi að þetta sé "hrein vinstri stjórn". Það er einhver mesta firra Íslandssögunnar, enda er Samfylkingin bara jafnaðar og/eða vinstriflokkur á tylliögum.  Milli þess, sem að þingmenn og ráðherrar Samfylkingar syngja baráttusöngva eins og "Internationallann" á ASÍ þingum, stuðla þeir að "brútal" einkavinavæðingu, útrásarbrjálæði og afsali þjóðarauðlinda.  Samfylkingunni finnst það líklega ekki taka því að berjast fyrir þvi að halda auðlindunum í eigu Íslendinga, enda hverfa þau yfirráð, þegar eða ef að ESBdraumur þeirra (martröð þjóðarinnar) verður að veruleika.

 Vinstri grænir eða í það minnsta "rakkar" fjármálaráðherra, láta þennan yfirgang Samfylkingarinnar yfir sig ganga, gegn því að fá að "smjatta" á kræsingunum við kjötkatlana.

 Samfylkingin undirgengst hinsvegar hverja helskattatillögu Steingríms og Indriða, gegn því að fá að halda áfram einkavinavæðingu sinni og afsali auðlinda ásamt því sem að hún fær að halda "bjölluatinu" í Brussel til streitu.

 Skildi nokkurn undra að meira að segja "bakland" stjórnarflokkana, sé búið að fá nóg af þessum "sirkus", sem kallar sig annað hvort "skjaldborg" eða norræna velferðarstjórn?

 

 

 

Gefa veiðileyfi á stjórnvöld

Skýrslan að "þvælast" fyrir? Já að vissu leyti.

Ég hef eins og einhverjir lesið  "skýrsluna" eða stóran hluta hennar og las það úr henni, að það hafi fyrst og fremst verið glæpsamlegt hátterni eigenda og stjórnenda bankana sem stuðlaði að efnahagshruninu hér. 
  Vissulega má segja, að það hefði verið hægt að setja bönkunum þrengri skorður með lagasetningum, en það var ekki gert.  Virðist það reyndar vera svo að núverandi stjórnvöld ætli sér ekki að draga neinn lærdóm af "skýrslunni" varðandi lög um fjármálamarkaði, sé litið til þess stjórnarfrumvarps, sem núna er til umföllunnar í þinginu, um starfssemi fjármálafyrirtækja.  En það er önnur saga og ekki beint það sem ég ætlaði að skrifa um.

 Það sem að mig langaði, í það minnsta, að skrifa um eru komandi Borgarstjórnarkosningar.  Í þeim kosningum, virðist sem að Sjálfstæðisflokknum verði refsað fyrir þátt sinn við stjórnun landsins, frá 1991 til 2009.

  Sé saga síðasta kjörtímabils skoðuð, frá 2006 til dagsins í dag, þá má segja að, aðeins hafi komið upp eitt deilumál, sem tengja má við þessa svokölluðu útrás.  Það er REI-málið.
  Ekki ætla ég að þreyta mig né aðra með umfjöllun um forsögu þess máls, enda skiptir hún minna máli, heldur en lyktir þess máls og þeir eftirmálar sem að málið hafði t.d. í fjölmiðlum.
  Sagan segir að Davíð Oddson, hafi bent borgarstjórnarflokki Sjálfstæðisflokksins á röngu braut, sem þáverandi leiðtogar borgarstjórnarmeirihlutans, þeir Vilhjálmur Vilhjálmsson og Björn Ingi Hrafnsson, voru á með OR, REI og sameininguna við GGE. 
  Þessi viðvörun Davíðs varð til þess að þeir sex aðrir fulltrúar í borgarstjórnarflokki Sjálfstæðisflokksins, aðrir en VIlhjálmur, lögðust gegn sameiningar og útrásaráformum REI og GGE. Olli þessi andstaða því að þáverandi meirihluti féll og við tók Tjarnarkvartetinn, sem svigrúm myndaðist til stofnunar, vegna veikinda borgarfulltrúa Frjálslyndra og óháða, Ólafs F. Magnússonar.
 Varaborgarfulltrúi Ólafs, Margrét Sverrisdóttir (verðandi varaborgarfulltrúi Samfylkingar) lagði þessum nýja meirihluta til áttunda manninn í óþökk Ólafs.

 Þessi endalok REI-málsins kölluðu, vægast sagt, á hörð viðbrögð fulltrúa Samfylkingar í Borgarstjórn og annara Samfylkingarmanna, enda Samfylkingin flokkur útrásar og útsölu auðlynda.
  Hér að neðan birtast nokkur umæli Samfylkingarfólks, um það hversu "brilliant" þetta REI-dæmi, væri fyrir borgarbúa og í raun landsmenn alla:
  Hér gefur t.d að líta upptöku úr Kastljósþætti, þar sem Steinunn Valdí, dásamar REI-GGE sameininguna:

http://www.amx.is/fuglahvisl/14912/

Í enda upptökunnar birtist mynd af grein Dags B. Eggertssonar, "Óorði komið á útrásina", þar sem hann skammast í þeim sexmenningum í borgarstjórnarflokki Sjálfstæðisflokksins, fyrir að hafa hætt við sameiningu REI og GGE. Þar standa kannski helst uppúr þessi orð:

"Samfylkingin er tilbúin að taka þátt í því af fullum  heilindum að vinda ofan af vitleysunni og koma útrásarstarfi Orkuveitunnar aftur í eðlilegt og heilbrigt horf svo allir geti verið stoltir af."

Við þetta mætti svo bæta orðum Össurar Skarphéðinssonar um sama mál:

„Sem Reykvíkingur og íbúi í Reykjavík að þá auðvitað horfi ég á þá staðreynd að þarna er Orkuveitan hugsanlega að fara í ákveðinn áhætturekstur en ég sé það líka að hún er að leggja þarna inn sex, sjö milljarða en eignin sem hún fær út úr þessu eru, ja, næstum því þrefalt meiri þannig að það er nú góður samningur fyrir okkur í Reykjavík. Og svo gleðst ég yfir því að það er yfirlýsing um það að þetta fyrirtæki að það fari á markað innan tíðar og þar með verður væntanlega undið ofan af þessu sem að menn kannski eru að gagnrýna sem er ákveðin áhætta sem að tekin er."  

  Tjarnarkvartetinn söng svo sinn "svanasöng" ca. 100 dögum eftir stofnun sína, er Ólafur F. sneri til baka úr sínu veikindaleyfi og tók aftur sæti sitt í Borgarstjórn og lét það verða sitt fyrsta verk að slíta samstarfi Frjálslyndra og óháðra við Tjarnarkvartetinn.
  Sá verknaður Ólafs, fór eitthvað illa í Dag B. sem sýndi sitt rétta innræti, valdagræðgi sinnar með því að, Ólaf F. um geðheilbrigðisvottorð, áður en að hann yrði hæfur til setu í Borgarstjórn.

  Tók þá við meirihluti Sjálfstæðisflokks og Frjálslyndra og óháðra, með Ólaf F. sem borgarstjóra. Það má alveg deila um þann gjörning endalaust, en líklegast voru ekki margir aðrir leikir í stöðunni, þar sem borgina vantaði nýjan meirihluta.  Ekki hefði skiptingin 7+7+1 virkað við stjórn borgarinnar.

  Eftir að uppúr samstarfi Ólafs og Sjálfstæðisflokksins slitnaði, hófu sjálfstæðismenn samvinnu við Framsóknarflokkinn að nýju, með Hönnu Birnu sem borgarstjóra. 
  Upp frá þeim tíma hófust ný og betri vinnubrögð í borgarstjórn, þvert á allar pólitískar línur þar sem samstarf allra var tekið fram yfir allar flokkslínur.  Er það mál Sjálfstæðismanna og fulltrúa annara flokka í borgarstjórn að þessi vinnubrögð, sem Hanna Birna kom á hafi verið mjög til bóta og í raun styrkt borgina í þeim ólgusjó sem blasti við í kjölfar efnahagshrunsins í okt 2008.

 Undir styrkri verkstjórn Hönnu Birnu, hefur borgarstjórn Reykjavíkur tekist að verja velferðarkerfið og haldið sjó á öðrum sviðum í miðri kreppu, án þess að hækka skatta, eða þjónustugjöld.
  Borgarstjórn hefur talið það ótækt að hækka skatta og önnur álög á borgarbúa, enda ríkisstjórn Samfylkingar og VG, gengið það vasklega fram í þeim geira, að heimilunum og fyrirtækjunum í landinu er að blæða út.
  Undir styrkri verkstjórn Hönnu Birnu, hefur Reykjavíkurborg, lagt mun meira fjármagn í framkvæmdir en ríkisstjórnin hefur gert, fyrir landið allt og svo eflaust vera, um ókomna framtíð, fái Hanna Birna áframhaldandi umboð, sem borgarstjóri Reykvíkinga.

 Hvað sem Árósa-draumförum Dags B. líður, þá leyfi ég mér að efast að hann og hans flokkur ráði við slíkt, sé litið til starfa ríkisstjórnar þeirrar, sem sá flokkur sem hann er varaformaður í, er í forsæti fyrir.  

 

 

 

Vekjum Jóhönnu (Vekjum Reykjavík).

Auðvitað hentar Degi B. ekki stefna þeirrar ríkisstjórnar, sem hann átti drjúgan þátt í að skapa, sem formaður annars stjórnarflokksins. Dagur B. er í bullandi kosningabaráttu fyrir borgarstjórnarkosningar og þá er ekki tími raunsærra viðmiða. Þá er (að mati Dags), tími innistæðulausra loforða um aukin hagvöxt í borginni, minnkandi atvinnuleysi og auknar framkvæmdir, fyrir lánsfé.

 Dagur veit líka að það styttist óðum sá tími sem Jóhanna Sigurðardóttir á eftir sem formaður Samfylkingarinnar og hann ætlar sér þá að taka við sem formaður flokksins.
 Dagur veit líka að það verða þingkosningar eftir tvö ár og þá ætlar Dagur í landsmálin, helst sem formaður flokksins.
  Dagur veit því að hann þarf ekki, þegar næst verður kosið til borgarstjórnar, vorið 2014, að svara fyrir öll brostnu loforðin, hækkanir á útsvari og hækkanir þjóustugjalda borgarinnar.
  Dagur veit líka að nái hann ekki árangri í þessum kosningum, þá rennur formannsembættið honum úr greipum.  Hans eina von, til þess að komast í landsmálin og i formannsstólinn, er því að sem flestir kaupi þessi innistæðulausu loforð hans og "asnist" til að merkja X-S á kjörseðilinn sinn.

Dagur gagnrýnir Árna Pál

Allt við það sama- Regluleg andvörp og upphrópanir þingmanna VG.

Þegar Magma keypti hlut OR í HS-Orku á sínum tíma, þá ruku þingmenn VG upp til handa og fóta og vildu setja lög erlent eignarhald í orkufyrirtækjum.

  Samstarfsflokkurinn í ríkisstjórn,  Samfylkingin er greinilega ekki sama sinnis. Reyndar veit Samfylkingin það, að þegar og/ef að draumur hennar um ESB-aðild, verður að veruleika, þá gilda engin séríslensk lög um orkuauðlindir okkar. Katrín Júlíusdóttir, iðnaðarráðherra talaði reyndar um forkaupsrétt, þegar og/ef að Magma, vildi selja, en formaður flokksins eða utanríkisráðherra, annað hvort taka ekki afstöðu, eða svara út í hött, þegar um málið er spurt. Eins er formaður Iðnaðarnefndar þögull sem gröfin.

 En þetta er bara svona sem að þetta ágrenningsmál verður tæklað. Samfylkingin, þegir að mestu opinberlega, en fær sínu fram bakvið tjöldin, Vinstri grænir, fá að blása í fjölmiðlum, til að róa grasrótina. Svo er bara treyst á það að þetta gleymist......................

Óviðunandi að erlent fyrirtæki eignist HS Orku

Skjaldborg um kjaraskerðingu öryrkja og ellilífeyrisþega.

Hin fyrsta "hreina" vinstri stjórn okkar Íslendinga er söm við sig. Enn skal seilst í vasa þeirra sem minnst mega sín.

  Ríkisstjórnin þarf að fara að vakna og taka til hendinni og fara að skapa aðstæður til verðmætasköpunnar.

 Það bíða ca. tíu erlend fjárfestingarverkefni þess að samþykkt verði frumvarp um almennar ívilnanir vegna erlendra fjárfestinga. Það frumvarp er svipað því því "sérfrumvarpi" sem samið var vegna gagnaversins í Reykjanesbæ.
  Staða almenna frumvarpsins er sú að það er fast uppí fjármálaráðuneyti, þar sem Indriði of félagar taka sér góðan tíma, til þess að meta skattaleg áhrif frumvarpsins, þar sem erlendir fjárfestar muni fá einhvern skattaafslátt.  Sá skattaafsláttur kemur, þó til baka og rúmlega það, þegar vinnufúsar hendur fá vinnu og fara að þiggja laun, sem borgaður er skattur af í staðin fyrir að þiggja atvinnuleysisbætur. Þau laun munu einnig veita fólki fleiri tækifæri til þess að veita sér eitthvað meira en sára fátækt og þar með munu skatttekjur vegna neysluskatta hækka verulega. 

 Samfylkingin lætur það yfir sig ganga, svo framarlega að hún fái haldið til streitu "bjölluatinu í Brussel", að Steingrímur og hans menn í Fjármálaráðuneytinu taki allan tímann heiminum til þess að ganga frá (tefja) greinargerð varðandi áðurnefnt frumvarp um erlendar fjárfestingar.

 Samfylkingin leggur það semsagt á öryrkja og ellilífeyrisþega, að þeir standi að hluta að gæluverkefni flokksins, sem yfir 70% þjóðarinnar er andvíg, þ.e. umsókn um aðild að ESB. Talið er að umsóknarferlið geti kostað allt að 7 milljörðum, sem er um það bil tvöföld sú upphæð sem Landspítalanum er ætlað að spara í ár.

 Samfylkingin, reyndar náði í "undanþágu" fyrir sína menn, Björgólf Thor og Vilhjálm Þorsteinsson, með því að koma í gegn "sérlögum" um erlenda fjárfestingu, "bara" fyrir gagnaverið.
  Þess má geta að Vilhjálmur Þorsteinsson er varaþingmaður Samfylkingarinnar og formaður stýrihóps Iðnaðarráðherra um orkunýtingu.  Gagnaver, er einmitt einn af þeim hlutum sem að menn ímynda sér vegna orkunýtingar.  
 Samfylkingin stundar það sem að hún notaði hér áður fyrr skammaryrðið "einkavinavæðing" yfir án þess að blikna.  Allt á kostnað þeirra sem minna mega sín.

Velferðarþjónustan skorin niður

Frá maí 2007 !!!!! Ert´ ekk' djók' í mér?

Nú hefur Samfylkingin ákveðið að stofna svokallaða umbótanefnd, til þess að þvo af sér "Blairismann".

 Samfylkingunni er það eflaust hollt eins og öðrum flokkum að líta aðeins um öxl og skoða hvað fór aflaga hjá sér.

 En að ætla ekki lengra aftur í tímann en til maí 2007, er bara grín. 
  Samfylkingin, þarf hið minnsta, eigi störf þessarar nefndar að vera eitthvað annað en hvítþvottur, að fara aftur til tímans, er hún kyssti Baug fyrsta kossinn.  Sá koss mun hafa átt sér stað, skömmu eftir "þriggja manna tal" í London, þar sem talan 300 milljónir voru nefnd. 
   Samfylkingunni varð það ljóst eftir nýbyrjað "daður" við Baug, að hún yrði í komandi kosningum árið 2003 að sigra Sjálfstæðisflokkinn og komast til forystu í ríkisstjórn.  Samfylkingin, gerði sér grein fyrir því að hún næði engum árangri með Össur í forystu kosningabaráttunnar og var því Ingibjörg Sólrún, sótt úr stóli Borgarstjóra, til þess að verða "Forsætisráðherraefni" flokksins.

 Kosningar fóru þá eins og þær og fóru, og ekki tókst Samfylkingunni ætlunarverkið með því  að trana fram Ingibjörgu gegn Davíð og hélt því Sjálfstæðisflokkur og Framsókn áfram stjórnarsamstarfi að loknum kosningum.

 Hefði Samfylkingunni tekist ætlunarverkið og komist í stjórn með Framsókn, þá má ætla að flest það sem gekk eftir á kjörtímabilinu, eins og innleiðing ESB regluverksins, vegna EESsamningsins, hefði gengið jafn ljúft í gegn og þau gerðu annars á kjörtímabilinu og líklega hefði lánshlutfall Íbúðalánasjóðs og hámarksupphæð húsnæðislána Íbúðalánasjóð, orðið hærra en raunin, varð, enda skammaði Jóhanna Sigurðardóttir, núverandi Forsætisráðherra, Sjálfstæðisflokkinn fyrir að "halda aftur af Framsóknarflokknum við hækkunina. Kárahnjúkavirkjun hefði risið og skattar lækkað, enda lofaði Samfylkingin skattalækkunum í kosningabaráttunni, fyrir Alþingiskosningarnar 2003.  Eina sem hefði farið öðruvísi, er að ekkert fjölmiðlafrumvarp hefði verið lagt fram, en líklega hefði verið sótt um aðild að ESB.

 Samfylkingfylkingin, gleymdi samt ekki nýja vininum, Baugi og þeim tenglsum sem mynduðust við fyrsta kossinn.  Hefur Össur Skarphéðinsson, látið í það skína, að kröftuga andstöðu Samfylkingarinnar gegn Fjölmiðlafrumvarpinu, bæði í þinginu og með þátttöki í þeim hópi sem að þrýsti á Ólaf Ragnar að synja þeim lögum staðfestingar, megi rekja til tengslana við Baug.  Baugur hafði þá nýverið haslað sér völl á fjölmiðlamarkaði, með kaupum á Fréttablaðinu og fleiri blöðum, ásamt Bylgjunni og Stöð2.

 Eins og kemur fram í Skýrslunni, þá dældi, að sögn Sigurjóns fyrrv, bankastjóra Landsbankans, Landsbankinn peningum í Samfylkinguna, á hinar mörgu kennitölur hennar.  
  Á þeim árum var Samfylkingin þátttakandi í meirihluta Borgarstjórnar ásamt VG og Framsókn, en Samfylkingarmaður leiddi Borgarstjórnina. Fyrst var Þórólfur Árnason, Borgarstjóri. Hann var hins vegar látinn hætta, vegna þátttöku sinnar í "Olíuverðssamráðinu" og tók þá Steinunn Valdís við.

 Til þess að auka enn á tengsl bankans við flokkinn, auk styrkjana, "afþakkaði" Ásgeir Friðgeirsson, það þingsæti, sem hann hlaut kosningu í fyrir Samfylkinguna og gerðist talsmaður Björgólfsfeðgana, sem áttu Landsbankann með Magnúsi Þorsteinssyni.
  Á þessum árum voru Björgólfsfeðgar mjög afkasta miklir í fasteigna og lóðabraski í borginni og má ætla að í mörg þeirra verkefni, hafi verið betra að hafa skipulagsyfirvöld og Borgarstjórann með sér í liði.

 Þetta er í grófum dráttum það sem gerðist í sögu Samfylkingarinnar frá árinu 2003 til maí 2007 og finnist Samfylkingunni, það óþarfi að rannsaka þetta tímaskeið í sögu flokksins, þá er þessi umbótanefnd bara "fúsk" og "yfirklór". 
  Samfylkingin hefur meira en það á samviskunni að henni dugi einhver "kattarþvottur á meintum tveggja ára "Blairisma". Meinið er stærra og illvígara, en það dugi, ætli flokkurinn loksins, eftir tíu ára baráttu að teljast trúverðugur stjórnmálaflokkur.

Umbótanefnd Samfylkingarinnar tekur til starfa

Komið að skuldadögum?

Þær fréttir sem berast nú af væntanlegum "hrókeringum" í ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur, en þær eru bara toppurinn af ísjakanum, sé það mál skoðað í "heild".

Vinstri grænir, sér í lagi grasrótinn og einstaka þingmenn flokksins hafa áttað sig á því að flokurinn er ekki í "fyrstu" hreinu vinstri stjórn landsins.  Samstarfsflokkurinn, Samfylkingin var þá eftir allt bara í "besta falli" miðjuflokkur, en samt í eðli sínu "hægri" flokkur, með daður til vinstri á tyllidögum og með sitt vinstra "dulargervi", þegar mikið liggur við, eins og fá VG með sér til stjórnarsamstarfs.

Hópur innan VG er búinn að átta sig á því að þetta "vinstra" daður Samfylkingarinnar við stjórnarmyndunina var bara blekking ein og Samfylkingin, er að mestu sami "flokkur" og starfaði með Sjálfstæðisflokk í ríkisstjórn frá vori 2007 til 1. feb. 2009.

 Vinstri "sveifla" Samfylkingar var bara "allt í plati", þrátt fyrir yfirlýsingar Jóhönnu um að nú skildi tekið til í ranni flokksins og hægri stefnan (Blairisminn), skrúbbaður af flokknum með grænsápu og vírbursta.

 Vinstri grænir eru núna að reyna það á eigin skinni, að sá "afsláttur" sem að þeir  veittu frá sinni stefnu við stjórnarmyndunnarviðræðurnar, eins og t.d. ESBumsókn, verður ekki endurgoldinn, með eftirgjöf af stefnu Samfylkingar. Vinstri grænir horfa upp á það að samþykktir hinna ýmsu stofnana flokksins, eru einskis virði í þessu stjórnarsamstarfi og eru efins um að sá "ásættanlegi fórnarkostnaður" sem metinn var af stjórnarsamstarfi við Samfylkingu, á sínum tíma, sé í raun "ásættanlegur".