Sýndarmennska og kosningavíxlar.

„Engin greining eða áætlanagerð hefur farið fram við undirbúning frumvarpsins á því hvernig megi fjármagna svo mikla útgjaldaaukningu og ekkert samráð var haft um það við fjármála- og efnahagsráðuneytið hvernig slíkar breytingar á almannatryggingakerfinu geti samrýmst ríkisfjármálaáætluninni. Fjárlagaskrifstofa telur vandséð hvernig staðið verði í reynd undir þeirri auknu fjárþörf almannatryggingakerfisins sem leiðir af ákvæðum frumvarpsins eigi jafnframt að framfylgja stefnumörkun ríkisstjórnarinnar í ríkisfjármálum nema stjórnvöld verði reiðubúin til að skerða framlög til annarra málaflokka í sama mæli eða leggja á hærri skatta til tekjuöflunar.“

Það er í sjálfu sér ekkert að því að vilja einfalda bótakerfið bótaþegum til hagsbóta.

En það hlýtur þó í ljósi þess sem að hér að ofan stendur innan gæsalappa, að líkurnar eru einn á móti milljón að hægt verði að afgreiða frumvarpið á þessum 6 dögum sem eftir eru að þessu þingi.
Framlagning málsins á þessum tímapunkti er því ekkert annað en sýndarmennska og enn einn kosningavíxillinn sem gefinn er út á þjóðina.

Fleiri kosningavíxilar..... 

...koma svo frá nýkjörnum formanni Vinstri grænna, LÍN-frumvarpið.  Þar munar 2,7 milljörðum á útreikningum Menntamálaráðuneytisins og Fjárlagaskrifstofu.  Þar sem ráðuneytið metur kostnaðinn á 2 milljarða en Fjárlagaskrifstofan  á 4,7 milljarða.  Þar munar heilum 135%!!

RÚV-frumvarp menntamálaráðherra eykur svo árlegt framlag til RÚV um tæpa 900 milljónir, hið minnsta.

 

Einfalda á bótakerfið

Árni Páll fundinn!

Jæja þá er Árni Páll fundinn. Ég hélt að hann hefði kannski horfið með rúmum helmingi kjósenda flokksins sem ætla ekki að kjósa hann aftur.

Formaðurinn birtist eða í honum heyrðist í hádegisfréttum RÚV. Núna rétt áðan.  Þar lýsti formaðurinn nýfundni yfir því að ekki tækist að afgreiða allar tillögur stjórnlagaráðs fyrir lok þessa kjörtímabils.

Finna eigi leiðir til þess að ná víðtækri sátt um atriði eins og nýtt auðlindaákvæði og þjóðaratkvæðagreiðslur.  Það hljómar nú líkt og þingmenn stjórnarandstöðunnar hafa talað fyrir allan vetur. Það er að taka fyrir kafla sem einhver sátt er möguleg um og vinna hina betur.  Svo möguleiki á sátt um þá geti verið fyrir hendi.

Einhverjir tala nú um svik við lýðræðið úr því að ekki mun málið klárast að fullu. Eða á þann hátt að hægt verði að afgreiða nýja stjórnarskrá í upphafi næsta kjörtímabils. 

Svikabrigslin byggja á því að þjóðaratkvæðagreiðslan þann 20. okt. sl. hafi átt að skera úr um efnislegar og endanlegar lyktir málsins.  

Hafi fólki hins vegar lesið og skilið kjörseðilinn, sést glöggt að slíkar óskir eða kröfur eru byggðar á valkvæðum misskilningi eða hreinræktaðri frekju og yfirgangi.

Lýðræðislegar kosningar snúast um þá valkosti sem á kjörseðlinum eru hverju sinni.  En ekki á rangtúlkunum eða valkvæðum túlkunum á texta kjörseðilsins.

Fyrsta spurningin á kjörseðlinum þann 20 okt. snerist um hvort Alþingi ætti að vinna upp úr tillögum stjórnlagaráðs, nýja stjórnarskrá.  Taka málið til þinglegrar meðferðar og ljúka því á þann hátt að um afgreiðsluna ríkti sátt.  Bæði í þinginu og út í þjóðfélaginu.   En ekki að þingið ætti að afgreiða þær nánast ósnertar og óbreyttar.

Hinar spurningarnar snerust svo um, hvort að þau atriði sem þar var um spurt, ættu að vera með einhverjum hætti í nýrri eða breyttri stjórnarskrá.  En ekki hvort að tillögur stjórnlagaráðs um þau atriði ættu að standa óbreyttar í nýrri eða breyttri stjórnarskrá.