Af friði og árangri í kjaramálum.

Á heimasíðu sinni skrifar Björn Valur Gíslason varaformaður Vinstri grænna meðal annars:

„Kjörtímabil ríkisstjórnar Vinstri grænna og Samfylkingar er eitt af örfáum kjörtímabilum sem friður ríkti á vinnumarkaðinum. Á kjörtímabilinu voru gerðir kjarasamningar (sumarið 2011) sem nauðsynlegt var að gera þó svo að það hafi kostað töf á efnahagsáætlun stjórnvalda.“

 

Björn Valur telur það eflaust ekki skipta máli að geta stöðugleikasamningnum sem gerður var við aðila vinnumarkaðsins í upphafi síðasta kjörtímabils.  Enda reyndist hann,  eins og flest annað, sem fyrri ríkisstjórn gerði  í þágu fólksins í landinu, marklaust plagg og pappírstætaramatur.

 

Eins telur Björn Valur eflaust ekki taka því að láta fram koma loforðalista hinnar norrænu velferðarstjórnar í tengslum við kjarasamninganna sumarið 2011.  Enda hann jafn marklaus og stöðugleikasamningurinn sem gerður var tveimur árum áður.  En á þeim lista var:

 

• Hækkun atvinnuleysisbóta til jafns við hækkun lægstu launa – ekki efnt
• Hækkun bóta almannatrygginga til jafns við hækkun lægstu launa – ekki efnt
• Fyrstu skref stigin í jöfnun lífeyrisréttinda fólks á almennum markaði til jafns við   opinbera starfsmenn – ekki efnt
• Afnám laga um skattlagningu á lífeyrisréttindi fólks á almennum markaði – ekki efnt
• Gengi krónunnar styrkt – ekki efnt
• Verðbólga í takt við verðbólgumarkmið Seðlabankans (2,5%) – ekki efnt
• Rammaáætlun afgreidd í samræmi við tillögu sérfræðinganefndar – ekki efnt
• Róttækar aðgerðir í atvinnumálum og auknar fjárfestingar – ekki efnt.

 

Vandinn  við loforðalistanna tvo er hins vegar sá að þeir aðilar sem lofað er aðgerðum hafa  lítil sem engin úrræði til þess að innheimta loforðin.

  Vera má að í ljósi þess hafi fyrri stjórnvöldum verið það ljóst að það í rauninni skipti engu máli hvort loforðin yrðu efnd eða ekki.  Bara að það skapaðist „tímabundinn“ friður á vinnumarkaði.   Það yrði svo næstu ríkisstjórnar að taka afleiðingum vanefndanna.  Yrðu þær einhverjar.

 

Ekki er Birni Vali heldur ofarlega í huga sá ófriður sem var megnið af síðasta kjörtímabili um kjör starfsstétta á Landsspítalanum og annars  staðar í heilbrigðisgeiranum. 

Það er  því ekki  hægt að sjá eða segja annað en að hin norræna velferðarstjórn – ríkistjórn jafnréttis og félagshyggju, hafi skilað auðu í kjaramálum. 

Í besta falli skotið öllum ófriði á frest og ætlað öðrum að leysa úr þeim úrlausnarefnum sem hún sjálf  hummaði fram af sér.  Úrlausnarefnum sem gera ekkert annað en að vinda upp á sig, sé úrlausn þeirra frestað.

Sé þetta mælikvarði Björns Vals um árangur fyrri ríkisstjórnar í kjaramálum, er varla við því að búast að hann geri miklar kröfur til núverandi ríkisstjórnar í þeim málaflokki.

Athugasemdir

[Eyjólfur G Svavarsson, 30.7.2013 kl. 01:20]

Enginn tekur mark á Birni Vali.