Meintur samstarfs/samningsvilji Jóhönnu.

Því verður ekki neitað að Jóhanna Sigurðardóttir hefur verið dugleg að tala um samstarf og samvinnu stjórnar og stjórnarandstöðu.

 Í ófá skipti, eins og þegar skuldavandi heimila hefur verið ræddur, eða þá í kjölfar úrskurðar Hæstaréttar varðanda stjórnlagaþingskosningar, hefurJóhanna kallað á sinn fund forystu stjórnarandstöðunnar.

Allir þessir fundir hafa þó haft það eitt sameiginlegt, að allt samráðið og samvinnan, átti að snúast um það, að samþykkja það sem stjórnarflokakrnir eða ríkisstjórn lagði fram.  Á þeim fundum, hafa tillögur stjórnarandstöðunnar, er semja átti við og/eða vinna með, nánast ekkert fengist ræddar.

Þar sem stífni Jóhönnu og einstrengisháttur, er löngu orðinn þjóðkunnur, er engin ástæða til annars en að álykta, að þessir samningafundir um þinglok, snúist fyrst og fremst um að fylgja línu jóhönnustjórnarinnar.

 Varðandi svokallaða ,,málamiðlun" í Stjórnarráðsmálinu, þá sýnist mér hún í rauninni litlu breyta í praxis, þegar og ef lögin öðlast gildi.  Efni hennar snýst fyrst og fremst um það, að flytja þurfi um það þingsályktunartillögu, ef færa á völd frá þinginu til forsætisráðherra.

 Jóhönnu með sína hótunarpólitík, myndi nú ekki muna um það, að berja eins og eina þingsályktun í gegnum þingið, með hótunum um stjórnarslit.

Enginn vilji til að semja