Pressugrein Guðlaugs Þórs Þórðarsonar um lausn á skuldavanda heimilanna.

Nokkrum sinnum á kjörtímabilinu hefur ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur sagt að nóg hafi verið gert til lausnar á skuldavanda heimilanna í landinu!!!!!!

Hvernig má það vera að nóg hafi verið gert, þegar Íbúðarlánasjóður sem er í eigu ríkisins (þjóðarinnar) rambar nánast á barmi gjaldþrots, vegna þess að heimilin í landinu geta ekki staðið í skilum við hann?

Staða sjóðsins er það slæm að sú upphæð sem þarf að leggja honum til, svo hann slefi í lögbundið eiginfjárhlutfall er eflaust nær 20 milljörðum en þeim 12- 14 milljörðum sem opinberlega er talið að þurfi að leggja í hann.

Stjórnvöld segjast hafa reynt allt og gert allt til lausnar vandanum, með ofangreindum afleiðingum.

Er ekki kominn tími til þess að hleypa nýjum hugmyndum að lausnum að?

http://www.pressan.is/pressupennar/LesaGudlaug/lausnir-a-skuldavanda-heimilanna

Athugasemdir

[Halldór Egill Guðnason, 13.11.2012 kl. 23:55]

Sú stjórn sem senn kveður, verður sennilega seint talin til betri stjórna þessa litla hagkerfis okkar. Í kjölfar alls, sem á undan er gengið í þessu landi, er það nú einu sinni svo, að jafnvel góðar hugmyndir ná ekki fótfestu sökum þess að þeir sem bera þær upp, hafa tapað trúverðugleika sínum, en skynja það sennilega síðastir af öllum. Hugmyndir Guðlaugs geta eflaust verið ágætar, en hans tími kom og fór, eins og reyndar gerðist einnig hjá hvíthærðri, þaulsetinni þingkonu, sem senn fær að dreypa á veglegum eftirlaunabikar sínum, alveg óháð árangri í starfi.

[Gunnar Heiðarsson, 14.11.2012 kl. 08:26]

Nýjar hugmyndir á auðvitað að skoða, sama hver kemur með þær. Þetta hefur vissulega verið mikið vandamál þetta kjörtímabil, þar sem stjórnvöld skoða fyrst hvaðan hugmynd kemur, áður en hugmyndin sjálf er skoðuð.

En að hugmyndum Guðlaugs. Því miður varð ég fyrir vonbrigðum með þær. Þar kemur í raun lítið nýtt fram, í raun einungis sú hugmynd að heimila fólki að greiða sinn séreignasparnað inn á höfuðstól lána. Góð hugmynd en ekki ný.

Annað sem Guðlaugur kemur fram með er ýmist í gangi eða hefur verið það.

Að heimila fólki að nota uppsafnaðann séreignalífeyri til greiðslu húsnæðislána hefur verið í gangi og sennilegt að flestir séu búnir að nýta þá leið.

Um verðtrygginguna eru hugmyndir Guðlaugs vægast sagt hóflegar og byggjast fyrst og fremst á nafnabreytingum. Reyndar vill hann fjölga kostum vísitalna, bendir t.d. á vísitölu húsnæðis. Ágætis umræða, en byggir þó á að verðtrygging í einhverri mynd verði áfram.

Þá talar Guðlaugur um leiðréttingu gegnum skattkerfið. Nokkuð merkilegt að heyra slík rök frá hægrimanni, hefur verið einkenni vinstri pólitíkur. Að nota skattkerfið til "leiðréttingar" er vægast sagt hættulegt og skapar oftar en ekki meira misræmi en fyrir var, auk þess að kalla á frekari skattheimtu.

Það sem þó kemur mest á óvart í þessari grein Guðlaugs, er að hann tekur ekkert á þeim vanda sem nú steðjar að þjóðinni. Stökkbreyting húsnæðislána. Hann horfir einungis til framtíðar, gleymir núinu og þeim vanda sem fortíðin hefur skapað. Það er þó sá vandi sem mest á brennur að leysa.

Vegna verðtryggingar hafa lán stökkbreysts og sú breyting er orðin samgróin lánunum. Það er sama hvað gerist, þó verðbólga náist niður, þessi hækkun sem orðið hefur á lánum er föst við þau og því geta lánin einungis hækkað. Það munu þau gera ef verðbólgan helst sem nú eða hækkar.

Út úr þessum vítahring verður fólk að komast. Það hefur þegar tapað öllu sínu sparifé, bæði í peningum sem steypu. Engin von er framundan og því líkur á að sífellt fleiri missi greiðsluvilja. Þetta er hin raunverulega ógn við þjóðfélagið í dag.

Núverandi stjórnvöld skella skollaeyrum við viðvörunum af þessu tagi og maður hefði haldið að þeir sem koma fram með hugmyndir frá stjórnarandstöðunni, væntanlegir stjórnarliðar að vori, væru örlítið hugmyndaríkar en birtist í þessari grein Guðlaugs. Að væntanlegir stjórnarliðar kæmu fram með einhverjar hugmyndir um hvernig koma megi fjölskyldum landsins út úr þeim vítahring sem verðtryggingin hefur leitt þær í.

Kannski Guðlaugur hafi einhverja hugmynd um slíkar leiðir, að þessi grein sé fyrst og fremst um framtíðina. Að næsta grein hans verði um nútíðina og vanda hennar. Slíka grein verður hann að skrifa sem fyrst, ef hann er með einhverja lausn. Það gagnar lítið að spá í framtíðina ef vandi nútíðar verður ekki leystur.