Af gefnu tilefni. - Um virðingu Alþingis.

Um virðingu Alþingis sagði Jón Sigurðsson forseti  árið 1845: „Það er skylda þingmanna, bæði við landið og þjóðina, við þingið og við sjálfa sig, að þola enga ósiðsemi á þeim stað, eða neitt, sem getur rýrt tign eða álit þingsins meðal alþýðu, og þetta ætla ég muni vera hægt, eins á Íslandi og annars staðar.“

Ósjaldan á þessu kjörtímabili og jafnvel áður, hafa þingmenn ekki getað setið á sér undir ræðum annarra og truflað þær með frammíköllum og öðrum dónaskap.  

Þessir sömu þingmenn mæta svo gjarnan í sjónvarpsviðtöl og umræðuþætti , með  „hvolpaaugu“ og tala um mikilvægi þess að auka virðingu Alþingis.

Ætli þingmenn að upphefja virðingu Alþingis, þá þurfa þeir fyrst og fremst að láta af þessum fíflalátum og falsi og fara að vinna að þeim málum sem í rauninni skipta einhverju máli. 

Að fyrirtækjum einstaklingum sé búinn sá „rammi“ að geta lifað með reisn og skapað þjóðinni aukin verðmæti, aukna velmegun. 

Þinginu ber einnig að tryggja það með lögum, að við skuldauppgjör einstaklinga og fyrirtækja, gildi það sama fyrir alla.  Því án þess verður engin sátt né réttlæti.

Þeim þingmönnum sem telja sig yfir þessar skyldur hafnir og finna sig knúna til þess að níða virðingu niður í skítinn, er bent á skrifstofu og afgreiðslu Vinnumálastofnunar í gamla Morgunblaðshúsinu við Kringluna.  Aldrei að vita nema þar væru að finna störf við þeirra hæfi. 

Sakar þingmenn um „skrílslæti“

Athugasemdir

[Sigurður Haraldsson, 21.11.2012 kl. 05:27]

Þú ert með þetta "skítinn"

[Magnús Ágústsson, 21.11.2012 kl. 14:18]

og skíturinn vellur enn upp

[Aðalbjörn Þór Kjartansson (IP-tala skráð) 21.11.2012 kl. 21:41]

Það er rétt Magnús. froðan vellur upp úr þessu búsáhaldaliði eins og MT, Saari & co

[Ingibjörg Guðrún Magnúsdóttir, 1.12.2012 kl. 10:23]

Sæll Kristinn ég var einmitt að hugsa þetta út frá þeim punkti sem þú kemur inn á og þessari fyrirmynd sem Alþingismenn og Ríkisstjórn eiga að vera...

Trúverðugleiki og traust er eitthvað sem er ekki að finna hjá Lúðvíki eða Birni Val...