Fráleit frávísun.

Allt frá því að þingsályktunartillaga Bjarna Benediktssonar, um afturköllun ákæru á hendur Geirs Haarde, fyrir landsdómi kom fram, hafa stjórnarflokkarnir og Hreyfingin, reynt hvað af tekur að forða því að Alþingi komist að efnislegri niðurstöðu í málinu.

Fyrst var því haldið fram að tillaga Bjarna væri ekki þingtæk. Síðan kom fram álit þess efnis að hún væri þingtæk.

Var þá forseti Alþingis beittur þrýstingi um að taka málið af dagskrá.  Ella gæti hlotist af embættismissir. Forseti Alþingis gerði hins vegar það sem bar að gera við þessar aðstæður og tók málið á dagskrá. Enda hafði verið samið um slíkt, þegar samið var um þinglok fyrir jólafrí þingsins.

Málið komst á dagskrá var þá lögð fram frávísunartillaga af Magnúsi Orra Schram, svo málið færi ekki fyrir stjórnskipunar og eftirlitsnefnd þingsins. Var sú tillaga felld með 29 -31. 

Meginrök framangreinds hamagangs, voru þau að málið kæmi í raun þinginu ekkert við, enda væri það afskipti að dómskerfinu og í raun atlaga að því. Saksóknari Alþingis og margir lögfróðir menn sögðu hins vegar, að svo sannarlega kæmi Alþingi málið við. Enda væri það ákæruvaldið í málinu og þar með talið málsaðili.

 Að öllu ofansögðu, er í raun varla annað að merkja, en að frávísunartillaga meirihluta stjórnskipunar og eftirlitsnefndar þingsins, opinberi ótta stjórnarflokkanna og Hreyfingarinnar við efnislega meðferð málsins og afstöðu þingsins til afturköllunnar ákærunnar.

Ekkert hefur komið fram sem ýtir undir líkur á því að þessi frávísunnartillaga hljóti önnur og betri örlög en sú fyrri.  Enda fyrir löngu búið að hrekja öll rök fyrir frávísun.  Það er því varla líklegt að einhverjri þeirra er greiddu atkvæði gegn fyrri frávísuninni greiði atkvæði með þeirri seinni.  Reyndar frekar líkur á því, m.a. vegna álits saksóknara Alþingis, að fleiri þingmenn greiði atkvæði gegn seinni frávísunartillögunni, en það gerðu við þá fyrri.

Að leggja fram frávísunartillögu á mál, vegna ótta við að efnisleg niðurstaða fari á annan veg en meirihluta huggnast, er í rauninni ekkert annað en druslu og gunguháttur og ekki sæmandi nokkrum þingmanni að standa að slíkri tillögu.

Eiginlega er skömm þeirra þingmanna er að slíkri tillögu standa slík, að vandséð er hvaða erindi þessir einstaklingar hafa á Alþingi. 

Tillögunni verði vísað frá