Ef menn spyrja ekki sjálfir, fá menn ekki svör.

 Í fréttum útvarps nú í vikunni var frétt um Tíbet og áform kínverskra stjórnvalda, varðandi það land. Þau áform felast í stórtækri námuvinnslu á flestu því sem menn sækja úr slíkri vinnslu. Auk þess voru háleit markmið um kínverska ferðaþjónustu á tíbetsku landi, í þágu Kínverja, en ekki þeirrar þjóðar er byggir landið.  Á meðal fjárfesta í öllu þessu, er Huang Nubo.  Varla þykir það fallegt, að á sama tíma sem Ísland lýsir yfir stuðningi við sjálfstæði Palestínu, þá séu íslensk stjórnvöld að ,,mylja" undir kínverskan fjárfesti, sem tekur þátt í því, að svipta aðra þjóð er lengi hefur staðið í sjálfstæðisbaráttu, gæðum lands síns.

„Í fyrsta lagi þarf ég að njóta sanngirni. Þegar hafa verið veittar margar undanþágur til handa útlendingum en þegar ég, kínverskur einstaklingur, bið um slíkt er ekkert við mig talað, bara einföld neitun. Þetta er ekki réttlátt, ég bið einungis um sanngjarna meðferð. Auk þess ef upp hefðu komið einhverjar spurningar í málsmeðferðinni hefði verið hægt að leita til mín og ræða við mig. T. d.: Þarftu svona mikið land?, gætirðu hugsað þér að fjárfesta annarstaðar? eða værirðu til í að leigja landið sem þú þarft? Um öll þessi mál hefði verið hægt að ræða við mig. En ekki svona snubbótt að segja skyndilega að ég megi ekki koma. Þess utan var þessi ákvörðun tilkynnt opinberlega áður en mér var tilkynnt um þetta. Svona vinnubrögð get ég ekki skilið og sætti mig illa við."

Í fyrsta lagi, er það svo, að ég best veit. Að í þeim tifellum sem undanþágur hafa verið veittar til landakaupa, þá sé litið til þeirra reglna, sem eru um landakaup útlendinga í heimalandi þess er sækir um eða þá hvort að um gagnkvæma samninga, um landakaup sé að ræða milli Íslands og lands umsækjenda. Enginn er samningurinn um þetta efni milli Íslands og Kína. Hvað lög í Kína um landakaup útlendinga varðar, skilst mér að lögin séu eitthvað á þann veg, að útlendingar megi kaupa, en kínverska ríkið taki til sín landið og þjóðnýti eftir 70 ár.

Nokkrum vikum eftir að umsóknin barst innanríkisráðherra, þá sendi ráðuneytið til baka fyrirspurn um verkefnið, til Nubo eða fulltrúa hans.  Þannig að ekki er það alveg rétt að hann hafi ekkert verið spurður á meðan málsmeðferð stóð yfir.

 Hvað spurningar um stærð lands og hvort leiga kæmi til greina, eru í rauninni spurningar sem Nubo hefði sjálfur átt að spyrja.  Menn geta ekki vænst svara við spurningum, sem þeir ekki spyrja.

Gagnrýnir vinnubrögð stjórnvalda