Bankasýsla og trúverðugleiki.

 Í sjónvarpsfréttum RÚV í kvöld, birtist Sigríður Ingibjörg Ingadóttir, þingmaður Samfylkingarinnar,  og talaði um af dramatískum þunga, að trúverðugleiki Banaksýslu ríkisins væri í veði. Það kæmi ekkert annað til greina, til þess að bjarga honum, en að ráðning Páls Magnússonar í starf forstjóra Bankasýslu ríkisins yrði dregin til baka.

Stöldrum nú aðeins við.  

Hver væri trúverðugleiki Br ef að stjórn hennar ræki þann sem hún mat  hæfastan þeirra er sóttu um starfið?  Og ekki nóg með það, heldur rökstuddi stjórnin  þetta mat sitt á hæfni Páls, er fjármálaráðherra bað um rökstuðning fyrir ráðningunni.  Væru það trúverðug vinnubrögð stjórnar Br?  

Er ekki réttast að hætta að horfa á það, hver var ráðinn og horfa til þess hver réð hann?  Það er öllum frjálst að sækja um störf er losna hér á landi og það er ekki ákvörðun þeirra er sækja um, hvort þeir fái starfið eða ekki. 

Er það þá ekki meint dómgreindarleysi stjórnar Br, sem rýrir trúverðugleika Br? Eru það þá ekki rétt vinnubrögð að krefjast afsagnar, eða setja af stjórn Br og láta nýja stjórn ákveða, hvað verði um Pál?

En hver er trúverðugleiki þeirra stjórnarþingmanna, sem Sigríður Ingibjörg talaði fyrir í fréttum Sjónvarps? Greiddu þeir ekki allir atkvæði með stofnun Bankasýslu ríkisins, sem hefur þann tilgang m.a. að rjúfa pólitísk tengsl við bankakerfið?  Hver er trúverðugleiki þeirra þingmanna, er hafa svo jafn grímulaus pólitísk afskipti að Bankasýslunni vegna þess að þeir eru ósammála ákvörðun stjórnar hennar?