Allt samkvæmt handritinu.

Þetta er allt samkvæmt bókinni. Villikettirnir kvæsa, sýna klær og tennur til að fá uppklapp hjá grasrót Vg. Síðan fellur allt í ljúfa löð, þangað til að vökva þarf grasrótina á ný.
Það einna helst að manni detti ,, úlfur, úlfur" í hug þegar meintir ,,villikettir" kvæsa.

Það er nær öruggt að villikettirnir hafi óopinbert leyfi fyrir þessu kvæsi sínu, svo framarlega sem þeir fella ekki ríkisstjórnina og /eða greiða atkvæði á þann hátt, að stefna ríkisstjórnarinnar verði ekki undir.

Nægir þar að skoða atkvæðahönnun villikattanna í Icesaveatkvæðagreiðslunni 30. des. 2009.  Í þeirri atkvæðagreiðslu, skiptu villikettirnir atkvæðum sínum, milli atkvæðagreiðslu um samninginn sjálfan og svo atkvæðagreiðslu um það hvort vísa ætti samningnum til þjóðarinnar. 

 

 ,,Villikettirnir" Ásmundur Daði og Guðfríður Lilja, greiddu atkvæði með samningnum, með þeim orðum að þau treystu því að Alþingi samþykkti tillöguna um þjóðaratkvæðið, sem þau greiddu svo sjálf atkvæði með.

 

 ,,Villikettirnir"  Ögmundur og Lilja Mós, greiddu hins vegar atkvæði gegn samningnum og tillögunni um þjóðaratkvæði.  Ögmundur ákallaði reyndar forseta vor og bað hann um að taka fyrir sig þá ákvörðun varðandi þjóðaratkvæðið. 

 

 Þess ber þó að geta að bæði Ögmundur og Lilja hefðu getað tekið ómakið af forsetanum, með því að segja ,,já" við þjóðaratkvæðinu. En höfðu hvorki kjark né þor til þess.

 

 Það hlýtur að vera einsdæmi í íslenskri þingsögu, að þingmaður biðji forsetann um að taka fyrir sig ákvörðun, sem að hann hæglega getur tekið sjálfur.

 

 Hefðu meintir ,,villikettir" staðið í lappirnar í atkvæðagreiðslunni, líkt og yfirlýsingar þeirra fyrir hana bentu frekar til en ekki, þá hefði málstaður ríkisstjórnarinnar  í báðum málum, orðið undir með 31 atkvæði stjórnarliða, gegn 32 atkvæðum stjórnarandstæðinga og ,,villikatta".

 

 

Segir þingflokk VG styðja stjórnina