Óvitaskapur og hugsanlegt lögbrot stjórnvalda.

Klukkutíma eftir að Hæstiréttur kvað upp seinni dóm sinn varðandi gengislánin, hélt Árni Páll Árnason efnahags og viðskiptaráðherra blaðamannafund.  Á fundinum kynnti hann þau lög sem að til umræðu eru í tengdri frétt.  Það væri vissulega fáranlegt að halda því fram að ráðuneyti Árna hafi getað sullað saman þessum lögum á klukkutíma, heldur hljóta þau að hafa verið í einhvern tíma í vinnslu í ráðuneytinu og sú vinna eflaust hafist fyrir tíma Árna í ráðuneytinu.    Spurningin hlýtur því að vera. Hefði þessum lögum verið hent, ef að t.d. Hæstiréttur hefði dæmt að samningsvextirnir giltu í stað Seðlabankavaxtana sem að varð niðurstaða dómsins?

 Aðspurður í Kastljósviðtali  sagði Árni að fyrirtækjunum hafi verið haldið utan við þessi lög þar sem ótækt væri að útgerðarfyrirtæki sem að hefðu sínar tekjur í erlendum gjaldmiðlum og gjaldþrota útrásarleifar gætu grætt á þeim.  Þessi rök er kannski hægt að kaupa, en samt er eins og ráðherrann viti ekki hvernig íslenska fyrirtækjaflóran lítur út.  Yfir 90% fyrirtækja í landinu eru lítil eða millistór fyrirtæki, með færri en 50 starfsmenn og flest þeirra, falla ekki undir þessi rök ráðherrans.  Ráðherrann setur undir sama hatt og útgerðar og útrásarfyrirtæki, öll fyrirtæki í landinu, allt frá einyrkjum, t.d. bændur og verktaka og önnur lítil og meðalstór fyrirtæki sem í landinu starfa og eru velflest að sligast undan skuldabyrðinni, án þess þó að hafa fjárfest af einhverjum fávitaskap, heldur allt eins verið eðlilegar og sjálfsagðar fjárfestingar í eðlilegu árferði, hvort sem að það hafi verið kaup á fyrirtæki, líkt og Sigurplast, eða fyrirtæki Agnesar frá Akureyri sem kom fram í Kastljósinu um daginn.  

Nái lög ráðherrans fram að ganga, þá verða öll gengislán til fyrirtækja lögleg, samkvæmt lögum og þeim því ekki gefin kostur á því að sækja rétt sinn fyrir dómstólum.  Enda dæma dómstólar eftir þeim lögum sem í gildi eru hverju sinni.  Það er því nánast borðleggjendandi að jafnæðisreglum er brotin þarna á fyrirtækjunum í landinu, þeim væntanlega til mikils skaða, verði lögin samþykkt óbreytt.  Líklegt mætti því telja að ríkinu yrði stefnt vegna brotsins og því gert að greiða bætur sem gætu skipt milljarðatugum eða hundruðum.

  Munu þær málsbætur ráðherrans um að lög þessum hafi verið ætlað að minnka það áfall sem ríkissjóður hefði annars orðið fyrir vegna gengislánadómsins.  Samkvæmt dómi Hæstaréttar, þá er ólöglegt að nota gengisviðmið sem verðtryggingu á lánum sem að greidd eru út í íslenskum krónum, hvort sem að þau séu til bíla og húsnæðiskaupa einstaklinga, eða til fyritækja, öll þessi lán eru nær örugglega ólögleg og því ekki heimilt að mismuna fyrirtækjum með þessari lagasetningu.

 Það er því nokkuð ljóst að þessi flumbrugangur Árna páls með þessi lög sé bara á pari við aðrar lagasetningar stjónvalda í kjölfar bankahrunsins í okt 2008.  Það væri eflaust efni í ótal blogg eða greinar að tilgreina öll þau lög sem sett hafa verið á tímabilinu frá hruni til dagsins í dag, sem í raun hafa á flestan hátt unnið gegn fólkinu í landinu en með bönkunum.  Hvenær líkur þessum óvitaskap og eyðinleggingu stjórnvalda á fyrirtækjunum í landinu, svo að hægt verði að byggja upp hér að nýju samfélag þar sem fólk hefur í það minnstu von til þess að komast af með þokkalegu móti.

65% fylgjandi frumvarpi Árna Páls

Athugasemdir

[Axel Jóhann Axelsson, 4.10.2010 kl. 09:58]

Það er algerlega fáráðlegt, að tvenn lög eigi að gilda í landinu um gengistryggð lán, önnur fyrir einstaklinga og hin fyrir fyrirtækin.  Afurða- og fjárfestingalán útflutningsfyrirtækja eru allt annarrar gerðar en lán flestra fyrirtækja til kaupa á bílum og framleiðsluvélum.  Útflutningsfyrirtækin eru yfirleitt með sín lán í erlendum gjaldeyri á meðan smærri fyrirtækin eru með flest sín lán gengistryggð, sem er allt annar frágangur á skuldaskjali.

Árni Páll er með hreinan fyrirslátt, ef hann þykist ekki geta skilið á milli lána útrásarvíkinga, úrflutningsfyrirtækja og annarra rekstraraðila í landinu.  Þar fyrir utan getur hann ekki sett afturvirt lög um þessi mál og dómur Hæstaréttar um ólögmæti gengisbundinna lána stendur og hlýtur að gilda um öll slík lán, hvort sem þau hafa verið veitt einstaklingum eða rekstraraðilum.