Íhlutun Seðlabankastjóra.

Það hlýtur að vera eindæmi í vestrænu lýðræðisríki, að Seðlabankastjóri, þess ríkis, komi fram með aðra eins íhlutun og beinlínis, hvetji til þess að dómur Hæstaréttar verði hundsaður.  Núna eru nokkrir klukkutímar frá þessari yfirlýsingu (íhlutun) Seðlabankastjóra og ekki hefur heyrst, hósti né stuna, frá stjórnvöldum.  Stjónvöldum, sem að fyrir ekki lengri tíma, en viku, voru að eigin sögn,  búin að velta fyrir sér mögulegri niðurstöðu Hæstaréttar, að varla væru stafirnir í stafrófinu nógu margir, svo að hægt væri að skreyta, hin mörgu "plön" stjórnvalda með bókstöfum. ( Samanber "plan A, "plan B" o.s.f.v.).

 Það vekur líka athygli að stjórnvöld voru ekki búin, eftir því næst verður komist, búin að verða sér út um lögfræðiálit, vegna gengistryggðu lánana, svo hægt yrði að móta stefnu, gagnvart þeim dómi Hæstaréttar, sem upp yrði kveðinn, á hvora leiðina sem að hann hefði orðið.

 Eins hlýtur það að verða furðulegt að þau lánafyrirtæki, sem að fá dóm fyrir ólöglega gengistryggingu lána, skuli hafa ekki upphugsað, einhver önnur viðbrögð við niðurstöðu dóms Hæstaréttar, en að bíða eftir því hvað stjórnvöld komi til með að aðhafast í málinu. Sú staðreynd, rennir reyndar stoðum undir þá kenningu, að fyrirtækjunum hafi verið "lofað" inngripum stjórnvalda, ef illa færi.  Réttaróvissan varðandi gengistryggðu lánin, varð ekki til við uppkvaðningu dóms Hæstaréttar, heldur hefur hún varað um einhver ár og séu orð Valgerðar Sverrisdóttur fyrrv. viðskiptaráðherra, tekin góð og gild, hefur réttaróvissan verið fyrir hendi, frá árinu 2001, í Viðskiptaráðuneytinu hið minnsta og sá "grunur" um réttaróvissu, hverfur ekkert úr ráðuneytinu, við stjórnarskipti.

 Lykilatriðið í máli þessu, hlýtur að vera, hvað Hæstiréttur, dæmdi ólöglegt.  Samkvæmt dómi Hæstaréttar, þá eru þessir lánasamningar löglegir, fyrir utan það að ekki var löglegt að miða við gengistrygginguna. Það er þá borðliggjandi, að samningarnir standi að öðru leyti, nema um annað verði samið, óháð áhyggjum Seðlabankastjóra, stjórnvalda, fræðimanna eða fjármálafyrirtækjana sjálfra, af afkomu þeirra í kjölfar dóms Hæstaréttar. Það getur engan vegin staðist núverandi lög, að inní skilmálana séu sett önnur ákvæði, til björgunnar lánafyrirtækjunum, en heimil eru samkvæmt lögum, hvort sem það séu einhverjir Libor-vextir eða stýrivextir Seðlabankans, eða þá bara þeir vextir sem voru reiknaðir í þessum lánasamningum, fyrir utan gengistrygginguna, sem nú hefur verið dæmd ólögmæt.

Hefðu lækkað vexti meira

Athugasemdir

[Árni Gunnarsson, 23.6.2010 kl. 17:10]

Ég hlýddi á boðskap seðlabankastjórans í bílnum núna um hádegið og varð meira en lítið undrandi.

Þetta pólitíska inngrip seðlabankastjórans er honum til skammar og ætti að nægja til tafarlausrar brottvikningar úr þessu embætti.

Dómur Hæstaréttar var skýr og afdáttarlaus um öll þau efni sem máli skipta. Vaxtaþátturinn er tilgreindur í hverjum samningi eftir því sem mér skilst og hann er óbreyttur eftir dóminn.

Það er einvörðungu gjaldeyristenging lána í íslenskum krónum sem dómurinn fjallar um og hún er ólögmæt samkvæmt lögum sem voru afar nýleg þegar þessi lögbrot voru framin og fullnustuð af embættum sýslumanna! með þinglýsingum og stimpilgjöldum.

[Kristinn Karl Brynjarsson, 23.6.2010 kl. 17:36]

Já ætli núverandi "vinnuveitendur" seðlabankastjóra, væru ekki búnir að öskra úr sér lungum, með kröfunni um afsögn seðlabankastjóra, héti hann Davíð Oddsson og "vinnuveitendurnir, væru í stjórnarandstöðu.

[Sigurður Sigurðsson, 23.6.2010 kl. 21:16]

Fyrrum forseti hæstaréttar hefur tekið undir með þeim sem segja að samningsvextir gildi. Bankamafían og pólitíkusarnir eru greinilega í djúpum skít með þetta mál. Nýjasta útspil Gylfa er að reyna að etja landsmönnum saman með þeim formerkjum að þetta lendi á skattborgurum.

Lélegt hjá honum og sennilega sjálfsmark. 

[Guðmundur Pétursson, 24.6.2010 kl. 06:07]

Ísland á sér ekki viðreisnar von og best að ganga sem fyrst í ESB eða ellegar að afsala sjálfstæðinu til Danmerkur.  Þetta gjörspillta þjófa þjóðfélag sem er með dæmda þjófa á þingi, er þvílíkt bananalýðveldi að verstu ríkin í svörtustu Afríku blikna í samanburði.  Íslendingar eru aumingjar upp til hópa og þurfa á smá aga að halda.  Fyrsta skrefið í því ferli er að afsala sjálfstæðinu enda kunna íslendingar ekki með það að fara.  Flestir komnir af snæris- og sauðaþjófum sem leynir sér ekki í þeirra framferði.  Þetta er keppni um að stela sem mestu og ljúga eins miklu og hægt er.  Þetta er rotið samfélag.