Þráinn skautar yfir upphaf málsins.

Þráinn leyfir sér þarna í ræðustól Alþingis, sem hann hefur skrifað undir drengskaparheit gagnvart, að hlaupa yfir upphaf máls í þeim tilgangi að sverta hlut Alingis, starfsmanna þess og lögreglu.
Það er vissulega rétt að almenningur hefur rétt til setu á þingpöllum og fylgjast þannig með störfum þingsins. En í rétti þessum fellst einnig skylda þeirra sem hann sér nýta að trufla ekki störf þingsins ( eins og þessir mótmælendur svo sannarlega gerðu).
Í dyrum þeim sem gengið er um til þess að komast á þingpalla eru þingverðir sem gæta þess að "óæskilegt" fólk, eins og t.d. ölvað fólk fari ekki á þingpallana. Þessum þingvörðum ber einnig að gæta þess að fólk sem ætlar á þingpalla í öðrum tilgangi en þeim að sitja á þingpöllum og fylgjast með þingstörfum, hafi ekki aðgang að þeim. Það liggur nokkuð ljóst fyrir að þeir þingverðir sem í dyrunum stóðu hafa metið þessa níumenninga sem núna sæta þessum ákærum, verið komnir þangað í þeim tilgangi að trufla störf þingsins.
Það má því alveg sjá það að þingverðirnir hafi verið í fullum rétti að banna ofangreindum einstaklingum aðgang að þingpöllum.
Þessir einstaklingar hlýddu ekki boðum þeirra sem lögum samkvæmt fer með gæslu á þingpöllum og beittu þessa starfsmenn eða í það minnsta einn þeirra ofbeldi og slösuðu hann.
Eftir að hafa hrint þessum starfsmanni þingsins á ofn og þar með slasað hann, þá ruddust þessir aðilar upp á þingpallana og höfðu þar upp hróp í þeim tilgangi að mótmæla og trufla störf þingsins.
Það sést því af þessu ofangreindu að níumenningarnir voru ekki að nýta "lýðræðislegan" rétt sinn, heldur miklu frekar að valda óróa í samfélaginu og að vanvirða Alþingi.
Það má vel vera að almenningsálitið sé ekki með Alþingi og þeim þar starfa, en það réttlætir ekki svona aðgerðir sem eru í raun húsbrot og líkamsárás. Reiði fólks, réttlát sem óréttlát, réttlætir aldrei það ofbeldi sem níumenningarnir sýndu þarna starfsmönnum Alþingis og Alþingi sjálfu.
Það réttlætir ofbeldi ekki heldur að þáverandi þingmaður og núverandi heilbrigðisráðherra,Álfheiður Ingadóttir, hafandi undirritað sams konar drengskaparheit og Þráinn, hafi sagt árásir á Alþingi réttlátar, þar sem þar inni væru eingöngu dauðir hlutir.

Réttarhöldin blettur á réttarfarinu

Aðkoma Björgólfs það eina sem orkað getur tvímælis?

Ég vil taka það fram í upphafi að ég er fylgjandi framkvæmdinni sem slíkri.
það er í rauninni ýmislegt sem tengir Björgólf og Landsbankann gamla sem hann "átti" frá einkavæðingu að hruni.
Nokkrum mánuðum eftir einkavæðingu Landsbankans, sem að Samfylkingin nota bene fordæmdi á sínum tíma, var Björgólfur eldri gestur landsfundar Samfylkingarinnar fyrir kosningar 2003. Hann mun þar hafa talað í einhverri málstofu og kemur umræðu efnið þar kannski málinu lítið við. En svo er gengið til kosninga og inná þing fyrir Samfylkinguna er kjörinn Ásgeir Friðgeirsson. Hann afþakkar reyndar þingsætið og gerist í staðinn talsmaður þeirra Björgólfsfeðga. Eins og Sigurjón Árnason fyrrverandi bankastjóri Landsbankans segir í skýrslunni, þá hófust fljótlega upp úr þessu greiðslur bankans á fjöldan allan af kennitölum á vegum Samfylkingarinnar.
Þessum tíma var Ingibjörg Sólrún nýhætt sem borgarstjóri í RVK til þess að gerast forsætisráðherraefni Samfylkingarinnar í kosningunum 2003. Í hennar stað settist Þórólfur Árnason ( kannski bara eintóm tilviljun, en hann er bróðir Árna Páls félagsmálaráðherra), Þórólfur hrökklaðist síðan úr embætti borgarstjóra, þegar upp komst um þátt hans "Olíusamráðsmálinu" og tók þá Steinunn Valdís við borgarstjóraembættinu.
Á þessum tímum voru þeir Landsbankamenn eða nýstofnuð fyrirtæki bankans mjög stórtæk í fasteignakaupum í borginni, mest í 101. Flest þessi fasteignakaup, voru í rauninni bara kaup á þeim lóðum sem húsin stóðu á, því nær undantekningalaust, stóð til að rífa þau hús sem keypt voru og byggja eitthvað nýtt á lóðinni. Slíkar framkvæmdir þurfa auðvitað að fara í gegnum skipulag borgarinnar og því varla hægt að búast við því að menn kaupi fasteign á lóð, sem þeir ætla að breyta skipulaginu á, nema með von um vilyrði skipulagsyfirvalda.
Þegar tónlistarhúsinu var valinn staður í austurhöfninni þá kom þar að fyrirtæki á vegum Landsbankans, sem fékk auk þess byggingarétt á þeirri lóð sem húsið rís núna á, heldur var lóð undir hótel og önnur mannvirki og átti þetta allt að ná frá núverandi staðsetningu tónlistarhússins að Kolaprotinu og Bæjarins bestu. Þetta var ákveðið á vakt Samfylkingar í borgarstjórn, þrátt fyrir alla þá fordæmingu flokksins á því örfáum árum áður, að "þessum" mönnum skyldi hafa verið "gefinn" annar ríkisbankinn.
Innan Samfylkingarinnar, starfaði eða starfar stýrihópur um orkunýtingu. Formaður þess hóps heitir Vilhjálmur Þorsteinsson. Sá Vilhjálmur hefur starfað innan Samfylkingarinnar að ýmsum verkefnum, t.d. tók hann sig til og "súmmaði" Icesave-skuldaklafann, niður í svotil ekki neitt í Silfri Egils, þegar áróðursstríð Samfylkingarinnar fyrir því að þjóðin tæki á sig þann klafa.
Vilhjálmur og Björgólfur Thor eru viðskiptafélaga t.d. starfa þeir saman sem slíkir í CCP.
Vilhjálmur er líka viðskiptafélagi Björgólfs Thors varðandi byggingu gagnaversins á Suðurnesjum.
Skyldi það vera enn ein tilviljunin að Björgólfur leggi í slíka fjárfestingu, með formanni stýrihóps um orkunýtingu, sem starfar á vegum flokks iðnaðarráðherra, sem einmitt fer með orkumálin og þar með orkunýtingu.
Þetta mál lyktar mjög af því sem að núverandi formenn stjórnarflokkana, notuðu gjarnan skammaryrðið "einkavinavæðing" yfir.

Skilur réttláta reiði almennings

Stjónrarsamstarfið eða iðnaðarnefnd að tefja?

Mér finnst það alls ekki sjálfgefið að aðkoma Björgólfs Thor að gagnaverinu, sé aðal ásteitingarsteinninn í ákvörunnarferlinu fyrir framkvæmdinni.

Björgólfur er vissulega einn aðalþátttakandinn í hruni bankana hér, en er kannski ekki "velkominn" að borðinu af siðferðislegum ástæðum. Ástæðum sem væri eflaust hægt að "breyta" á þann hátt að þessi erlendi virti fjárfestir sem kemur að málinu með Novator, fyrirtæki Björgólfs Thors, finni annan fjárfesti.

Björgólfur Thor er enn í fyrirtækjarekstri á Íslandi þrátt fyrir allt. Hann á hlut í CCP,  á  Novasímafyrirtæki og Actavis, alla vega ennþá.

 Það væri jú spurning um "siðferði" væri honum veitt aðkoma að málinu, en ég held samt að það sé ekki málið.

Innan iðnaðarnefndar og reyndar annara nefnda þingsins, sem fjalla um þá fjárfestinarkosti sem í boði eru á Suðurnesjum, er að ég hygg meirihluti fyrir.  Sá meirihluti er bara meðal þingmanna stjórnarflokkana, heldur allra flokka, nema Vinstri grænna og þess vegna er þessi fjárfesting sem og aðrar í gíslingu stjórnarsamstarfsins, frekar en að menn séu að "velta" aðkomu Björgólfs, eitthvað stórkostlega fyrir sér.

Hugmynd uppi um að Novator njóti ekki arðgreiðslna af Verne

Allt við það sama hjá Skjaldborginni.

Stjórnvöld hafa kastað inn "hvíta handklæðinu" varðandi skuldavanda heimilana.  Fólk er beðið um að gera sér engar vonir um skuldaleiðréttingar eða afskriftir, þrátt fyrir rúmlega ársgamalt loforð stjórnvalda um slíkt.

Ríkisstjórnin er einnig búin að kasta inn "hvíta handklæðinu" varðandi Icesave.  Yfirlýsing stjórnvalda um að greiða ólögvarða Icesavekröfu Breta og Hollendinga með vöxtum, er í rauninni bara yfirlýsing um að ganga gegn úrslitum þjóðaratkvæðagreiðslunnar 6. mars sl. Samningur byggður á þessari yfirlýsingu stjórnvalda er í rauninni samhljóða síðasta tilboði Breta og Hollendinga í deilunni, að því undanskildu að vextir eru lægri og einhver vaxtafrí ár í boði.   Slíkur samningur kallar á samskonar lög og voru felld í þjóðaratkvæðagreiðslunni og það er beinlínis lygi hjá stjórnvöldum að segja að lítið hafi borið á milli þegar samningaviðræðum var hætt fyrir þjóðaratkvæðagreiðsluna.  Eini sannleikurinn sem gæti leynst í "lyginni" er það ber það eina á milli hjá stjórnvöldum og viðsemjendum okkar er það að panta flug til London, skrifa undir og koma með skuldaklafann enn á ný heim í búningi "farsællar lausnar" og taka slaginn á ný við þing og þjóð.  Það er aftur á móti himinn og haf á milli vilja stjórnvalda og vilja þjóðarinnar, samkvæmt úrslitum þjóðaratkvæðagreiðslunnar og í raun á milli þess eina samningsumboðs sem að stjórnvöld hafa, sem er það samningsviðmið sem samþykkt var í viðræðum leiðtoga stjórnar og stjórnarandstöðu, áður en haldið var til viðræðna við viðsemjendur okkar í London, nokkrum vikum fyrir þjóðaratkvæðagreiðslu.
 Stjórnvöld ákváðu hins vegar ( meðal annars vegna glórulausar umsóknar ríkisstjórnarinnar ( að kröfu Samfylkingarinnar) að ESB.  Icesave og ESB er víst tengt saman hvað sem Jóhanna, Steingrímur og hinir í Bretavinnunni segja, því að lausn Icesavedeilunnar snýst um afgreiðslu málsins á þann hátt að regluverk ESB bíði sem minnstan skaða og sambandið eigi ekki yfir höfði sér fjölda málssókna vegna gallaðs regluverks) að taka því sem kallað var "betra tilboð",en andstaða stjórnarandstöðu við tilboðið varð til þess að ekki var gengið að því, enda var það efnislega byggt á þeim samningi sem þjóðin var að fara að kjósa um, en með vaxtaafslætti.
  Eftir að þetta "betra tilboð" birtist þá hófu stjórnvöld og þeirra nánustu samverkamenn í Bretavinnunni að bera út þann áróður að þjóðaratkvæðagreiðslan væri "marklaus skrípaleikur og lagðist forsætisráðherra meira að segja svo lágt að viðhafa þau orð í ræðustóli Alþingis og hlýtur það að teljast einsdæmi í mannkynssögunni að forsætisráðherra lýræðisríkis, segi þjóðaratkvæðagreiðslu "marklausan skrípaleik.
  Svo einbeittur var vilji stjórnvalda að eyðinleggja þessa þjóðaratkvæðagreiðslu, að samninganefndinni var skipað að hanga úti í London í heila viku yfir engu í þeim eina tilgangi að telja þjóðinni trú um að lausn málsins væri í sjónmáli, þó svo að himinn og haf hafi allan tíman verið á milli aðila málsins.

 Það sem sagt er í áliti AGS varðandi það að endurskipulagning bankana sé á undan áætlun vekur líka ugg að því leyti að það hlýtur þá að þýða að hlutverki skilanefnda bankana lýkur fyrr en ætlað var.  Það myndi kannski ekki hljóma illa ef að til væri almenn vissa um það hverjir taki við bönkunum þegar skilanefndirnar víkja.  Það eina sem vitað er í því efni er að kröfuhafarnir taki við bönkunum, en sá galli fylgir því að ekki fæst uppgefið af skilanefndunum hverjir þeir eru. 
  Kröfur í gjaldþrota banka og gjaldþrota fyrirtæki, ganga gjarnan kaupum og sölum á þeim tíma sem að þrotabúin eru í meðferð og gæti því í rauninni listi kröfuhafa tekið daglegum breytingum, enda getur krafa í þrotabú skipt um eiganda við eina millifærslu í banka, hvar sem er í heiminum.
  Það hafa af og til verið uppi raddir að í hópi kröfuhafa séu eigendur gömlu bankana og er það í rauninni ekki ólíklegt, þar sem ekkert hefur náðst til baka af svokölluðum "Tortolapeningum.

 Setja þarf lög fyrr en seinna um upplýsingaskyldu skilanefnda bankana til Alþingis.  Alþingi getur ekki, hvorki sem löggjafi eða eftirlitsaðili framkvæmdavaldsins látið það líðast að vera haldið í "myrkrinu" gagnvart því hverjir eigi nýju bankana. 

  Mér er því til efs að það sé næg innistæða fyrir "bjartsýni" stjórnvalda með horfur næstu missera.

Kreppan grynnri en óttast var

ESB og Icesavedeilan

Það er alveg með ólíkindum hversu oft og lengi Jóhanna getur lamið háusnum í steininn, með þessum fullyrðingum um að Icesavedeilan og ESBaðild komi hvort öðru ekkert við.

Svo býst hún við því að fylgi við aðild aukist eftir að kynning fari hér fram á ESB.  Það hefur greinilega alveg farið framhjá henni, að vegna Icesavemálsins, þá er sú "kynning" hafin, þ.e. kynning á því hvernig ESB beitir sér innan stofnana eins og AGS, til þess að kúga þjóðir undir hæl aðildarríkja sinna.

Icesave og ESB aðild

Það er alveg með ólíkindum að Jóhanna skuli ennþá vera að berja hausnum í sama steininn með það að lausn Icesavedeilunnar, komi ESB aðildarviðræðum ekkert við og afstaða þjóðarinnar kunnu að breytast, eftir kynningu á ESB hér.   Það má segja að, vegna Icesavedeilunnar, þá sé hér hafin kynning á ESB, þ.e. hvernig þjóðir ESB nota stofnanir eins og AGS til þess að kúga þjóðir undir hæl aðildarþjóða ESB.

„Ingibjörg Sólrún of svartsýn“