Engan skal því undra...

Forystufólk fyrrum stjórnarflokka segist hissa á því að ekki hafi verið leitað til þeirra vegna setu í nefndunum tveimur sem forsætisráðherra skipaði í gær.

Það er nú samt ekki auðvelt að átta sig á því afhverju þetta fólk ætti að vera eitthvað hissa á því að vera skilið eftir heima.

Fyrrverandi ríkisstjórn, norræna velferðarstjórnin svokallaða, lýsti því yfir oftar en einu sinni, löngu áður en síðasta kjörtímabil rann sitt skeið, að ekki væri hægt að gera meira í skuldamálum heimilanna.

Í rauninni voru fyrrverandi stjórnarflokkar búnir að gefast upp á því að  leysa vandann  og höfðu með einbieittum ásetningi, lokað augunum fyrir vandanum.   Hvort sem að ástæðan sé sú að flokkarnir hafi ekki getað betur.  Eða hreinlega  ekki getað lesið stöðuna betur en raunin varð.

Kosningaúrslitin í vor, voru svo afgerandi skilaboð frá þjóðinni, um að fyrrum stjórnarflokkar hafi brugðist henni  og nyti ekki lengur trausts hennar  til þess að ganga til þeirra verka sem vinna þarf að lausn skuldavanda heimilanna. 

 Ásamt löngum lista annarra mála sem leysa þarf. Annað hvort vegna þess að flokkarnir gerðu  lítið sem ekkert til lausnar þeirra eða hreinlega gerðu stöðu þeirra mála verri en hún var í upphafi.

Engan skal því undra að að fólkið sem gafst upp á lausn vandans og glataði trausts þjóðar sinnar sé ekki hvatt til starfa til lausnar á þeim vanda sem það sjálft gafst upp á að leysa.