Að mæla með sölu á sjálfum sér...

"Sala á eignarhlut ríkisins í Arion banka og Íslandsbanka dugir skammt til þess að létta á skuldabyrðinni, en með því að selja einnig af 30% hlut ríkisins í Landsbankanum mætti lækka skuldir ríkisins um u.þ.b. 100 ma. kr. Ætla má að lífeyrissjóðir myndu eignast verulegan hluta þessara eigna þannig að þessir hlutir yrðu áfram í sameiginlegri eign þjóðarinnar,“ segir enn fremur í ritinu."

Það er kannski soldið spes að banki "mæli" með sölu á sjálfum sér og um leið bendi á vænlegan kaupanda. 

Afhverju „mælir“ bankinn þá með sölu á stærri hlut af sér?  Enda hlyti slíkt að lækka skuldir ríkissjóðs enn frekar.

Það hefur nú varla verið hægt að tala um Landsbankann sem sameiginlega eign þjóðarinnar. Samkvæmt lögum um Bankasýslu ríkisins, þá er ábyrgð á rekstri bankans í raun og veru velt yfir á einstaklinga sem að þjóðin (eigandinn) fær engu um ráðið hverjir eru. Þó svo að pólitíska ábyrgðin hvíli þó ætíð á fjármálaráðherra hvers tíma.

Bankinn er bara réttur og sléttur ríkisbanki. Rekinn af fólki sem að meintur „eigandi“ fær engu um ráðið hvert er.  Meintur „eigandi“, þjóðin,  ræður engu um stefnu bankans eða markmið..

Allt tal um sameiginlega þjóðareign er ekkert annað en misheppnuð fegrunnartilraun á fyrirbærinu.