Auðlindaákvæði Framsóknar smellpassar í kvótafrumvarp Steingríms J.

Þessa daganna skipta stjórnarliðar á þingi bæði litum og skapi yfir auðlindákvæðistillögu Framsóknarflokksins.

Þar fer fyrir brjóstið á þeim að umsaminn nýtingarréttur til ákveðins tíma, skuli njóta óbeinnar eignarverndar.  Sem sagt, sé samið um nýtingarrétt í t.d. 20 ár, þá verji stjórnarskráin þann samning og hann verður því ekki numinn úr gildi eða breytt, nema með samkomulagi hlutaðeigandi eða gegn greiðslu bóta.  

Nú ber svo við að atvinnuveganefnd þingsins, sem Lilja Rafney er formaður í, hefur skilað af sér til annarar umræðu, frumvarpi atvinnuvegaráðherra Steingríms J. Sigfússonar um breytingar á stjórn fiskveiða.  

Í því frumvarpi er gert ráð fyrir nokkurs konar nýtingarsamningum milli útgerðar og stjórnvalda.  Samningstíminn eigi að vera ca.  20 ár með möguleika á framlengingu.  Útgerðin greiðir svo að sjálfsögðu veiðigjald á samningstímanum. 

Væntanlega munu samningar þessir njóta verndar stjórnarskrárinnar.  Þannig að í rauninni er um það sama að ræða í frumvarpinu og tillögurm Framsóknar.

Afhverju er þá allur þessi hávaði út af málinu?  Skildi það vera vegna þess hluta auðlindaákvæðis Framsóknar sem stjórnarliðar þora ekki að nefna?  þeim hluta er bannar framsal á yfirráðum auðlinda til erlends stjórnvalds eða stofnunar?  

Líkti Framsóknarflokknum við flugeld