Af fundinum sem aldrei var haldinn.

Á bloggsíðu Vinstri vaktarinnar hér á Moggabloggi segir:

‎"Líklega er það einsdæmi í þingsögunni að þingmaður sé rekinn úr þingnefnd til að hindra á seinustu stundu að mál sem nefndin hefur samþykkt en hefur enn ekki sent formlega frá sér komist út úr nefndinni og til atkvæða í þinginu."

Ef að einhver er ekki með á því hvaða mál er átt við, er rétt að geta þess að hér um að ræða tillögu í utanríkismálanefnd um að hætta aðildarviðræðum að ESB og hefja þær ekki að nýju, nema að undangenginni þjóðaratkvæðagreiðslu.  Tillaga sem samþykkt var með atkvæðum stjórnarandstæðinga í nefndinni ásamt atkvæði Jóns Bjarnasonar.

Til sögulegrar upprifjunar á því máli sem hér um ræðir er nauðsynlegt að haldið verði til haga, að búið var að ákveða að málið yrði afgreitt út úr nefndinni á næsta fundi sem boðaður var næsta dag.

 Þessi „næsti fundur“ fór hins vegar aldrei fram, þar sem  formaður nefndarinnar , Árni Þór Sigurðsson frestaði  fundinum án skýringa.

Segja má að ummæli Jóhönnu Sigurðardóttur  í fréttum RÚV í kvöld hafi loksins komið með skýringuna á frestun fundarins.  En þar sagði Jóhanna að ríkisstjórnin hefði ekki lifað af framlagningu tillögunnar í þinginu.

Það er því meira en líklegt að þrýst hafi verið á, Árna , af forsætisráðherra og jafnvel fleiri ráðherrum um að fresta fundinum.   Því ekki hefði gengið að hrókera í nefndum þingsins þennan sólarhring sem átti að vera á milli funda og án efa hefur Jón þvertekið fyrir það að mæta ekki á fundinn og láta varamann sinn sitja hann í staðinn.

Það er því alveg orðið ljóst að framkvæmdavaldið svífst einskis í því að hafa frekleg áhrif að eðlilegan framgang mála hjá löggjafanum, til þess eins að halda sinni eigin öndunarvél gangandi.  Með því háttalagi er framkvæmdavaldið að brjóta gróflega gegn stjórnskipan landsins.

VG spáði aldrei hraðferð í ESB