Er óhætt að skrifa upp á þennan víxil?

Um framkvæmdaáætlun stjórnvalda, má eflaust fátt annað en gott segja.

Fjármögnun hennar með arði af eign ríkissins í fjármálafyrirtækjum, gengur þó gegn orðum ansi margra stjórnarliða.

Þegar nýju bankarnir hafa birt ársreikninga sína undanfarin ár, hafa þessir stjórnarliðar, keppst við líkt og enginn sé morgundagurinn að býsnast yfir því að allur þessi "ofurhagnaður" skuli ekki vera notaður til lækkunnar skulda heimilana í landinu.

Loksins þegar ríkið fær svo sinn skerf af þessum "ofurgróða" fjármálafyrirtækja, er hann látinn fjármagna kosningavíxil stjórnarflokkanna. 

Síðasti kosningavíxill þeirra, Skjaldborgin góða, er hins vegar löngu fallinn og vanskilin hlaðast upp.

Þrátt fyrir hrun og kreppu í kjölfarið, hafa flestir þessir framkvæmdamöguleikar verið fyrir hendi.

Aðeins háskattastefna, ákvörðunarfælni og heimiliserjur á stjórnarheimilinu hafa hins vegar staðið í vegi fyrir því að svokölluð endurreisn atvinnulífsins hefjist ekki fyrr en klæða þarf hana í búning kosningavíxils. 

Burtséð frá annars ágætri framkvæmdaáætlun, að mestu leyti, verður þó aldrei gegn því mælt að stjórnarhættir Jóhönnustjórnarinnar eru varðaðir glötuðum tækifærum. Skreyttum með fólksflótta vinnufúsra handa og fjölda gjaldþrota fyrirtækja og heimila í landinu. 

Er hægt að "skrifa upp á víxil" hjá slíku fólki?