Undragleraugu Stefáns Ólafssonar.

Líklegasta ástæða þess að árangur stjórnvalda í baráttunni við skuldavanda heimilanna er ekki betri en svo, að notast verði við gleraugu Stefáns Ólafssonar, til þess að greina hann, er sú að í kjölfar svokallaðra aðgerða stjórnvalda, sem kostuðu jú  allar einhverja fjármuni, voru neysluskattar þ.e. skattar á tóbak, áfengi og eldsneyti, svo eitthvað sé nefnt.

 Sú skattahækkun hækkaði verðlag, sem hækkaði svo vístölu lánanna og gerðu stöðu þeirra sem "hjálpað" var lítið skárri en  hún var áður.

Yfirgnæfandi líkur eru þó á því að þessar aðgerðir hefðu virkað í mun betur en reyndin varð, ef að stjórnvöld hefðu áttað sig á því að auknum útgjöldum ríkissjóðs þarf að mæta með aukinni verðmætasköpun og atvinnu. En ekki með gramsi í vösum skattgreiðenda.

Reyndar merkilegt að undragleraugu Stefáns skuli ekki nema þá einföldu og alkunnu staðreynd.