Lýðskrum fyrir allan peninginn.

Enn og aftur ljáir Ólína Þorvarðardóttir máls á hinu skrumsvædda áhugamáli sínu, að leggja uppgjafamál ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur í dóm þjóðarinnar.  Áður en að til þess bær aðili, löggjafarþing þjóðarinnar leiðir það til lykta.

http://blog.pressan.is/olinath/

Það er nú bara einu sinni þannig, að spurningar um stjórn fiskveiða, sem bornar yrðu upp í ráðgefandi þjóðaratkvæði, yrðu allar með miklum fyrirvörum. Fyrir það fyrsta yrði að vera fyrirvari um að niðurstaðn stæðist stjórnarskrá. Síðan yrðu að vera fyrirvarar um þjóðhagslega hagkvæmni o.s.f.v.

Það er því líklegt að endanlegar lyktir málsins, yrðu á allt annan veg en ráðgjöf þjóðarinnar. Það mætti því segja, að með þessu verklagi, væri lýðræðislegur réttur fólks misnotaður, til þess eins að hafa það að fíflum.

Eina raunhæfa leiðin til þess að kjósa um framtíðarskipun á stjórn fiskveiða, er í gegnum þingkosningar. Þar kynna flokkarnir sína sýn á málið og fá atkvæði, væntanlega í hlutfalli við það, hversu vel þjóðinni líst á ,,sýn" hvers flokks fyrir sig. 

Sá vandi sem núverandi stjórnarflokkar eru í með framtíðarskipan á stjórn fiskveiða, hefur ekkert með LÍÚ, Moggann og stjórnarandstöðuna að gera.

 Vandinn liggur fyrst og fremst í því, að sú framtíðarsýn sem stjórnarflokkanir höfðu á stjórn fiskveiða í undanfara síðustu kosninga var villusýn. Líkt og ótal matsgerðir og úttektir, bæði leikra og lærðra sem til málaflokksins þekkja, hafa bent á. 

Stefna stjórnarflokkanna beið eingöngu skipsbrot fyrir þeirra eigin þvergirðingshátt og lýðskrum sem grundvallaðist fyrst og fremst upp á pólitískum rétttrúnaði og valkvæðri vanþekkingu á afleiðingum stefnu sinnar.