En að endurskoða úrræði og aðgerðir stjórnvalda?

Það er án efa alveg rétt, að endurskoða megi starf umboðsmanns skuldara.  En þess ber þó að gæta að starfsumhverfi hans og starfsheimildir eru bundnar þeim lagaheimildum, er úrræði stjórnvalda til handa skuldugum heimilum, skaffa honum.

Þau úrræði hafa flest ef ekki öll þótt flókin og þung í vöfum.  Auk þess sem oftar en ekki að réttur skuldara vigtar lítt á móti rétti þess sem lánar.  Það er kannski í sjálfu sér ekki skrýtið, þegar til þess er litið, að ríkið á með beinum eða óbeinum hætti ca. 3/4 allra húsnæðisskulda.

Stjórnvöld hafa svo, til þess að brúa kostnað sinn við þessi úrræði, hækkað skatta og þá oftar en ekki á vörur og þjónustu, sem hækka svo verðlag og höfuðstól lánanna.  Enda er það svo, að staða margra er farið hefur 110% leiðina, er annað hvort sú sama og hún var, áður en þessi leið var farin, eða þá sínu verri.

Skattahækkanir þessar ásamt fleiri aðgerðum og aðgerðaleysi stjórnvalda, þrengt svo að atvinnulífinu, að hér hefur lengi verið viðvarandi atvinnuleysi, sem að telst mikið á íslenskan mælikvarða.  Það dregur svo úr möguleikum þeirra sem að skulda, til þess að afla tekna, svo auðveldara væri að standa í skilum.

Fíflagangur stjórnvalda vegna gengistryggra lána er svo enn ein harmsagan, sem væri án efa efni í annað blog, sem kannski verður skrifað síðar.

En því má þó halda til haga, að hefðu stjórnvöld eða ríkisstjornarmeirihlutinn sem fer með dagskrárvald á Alþingi, fallist á það að hleypa frumvarpi sem tryggir fólki með gengistryggð lán flýtimeðferð fyrir dómstólum, þá væri búið að eyða óvissu þeirra sem að þau lán hafa.  

Það er því alveg spurning hvort að rót vandans liggi ekki frekar í  aðgerðum  eða aðgerðaleysi stjórnvalda, varðandi málaflokkinn, fremur en í brotalöm í starfi umboðsmanns skuldara. 

Vill endurskoða starf umboðsmanns