,,Skortur" á fagmennsku fræðimanna af pólitískum toga?

Jafnvel þótt vinstri eða hægri menn fari í háskóla og fái eitthvert fræðingsheitið fyrir aftan nafnið sitt, þá verða þeir samt sem áður hægri eða vinstri menn.  Fræði þeirra manna verða því miður, of oft lituð þeirri pólitísku sýn sem þessir fræðimenn hafa.

 Vönduð vinnubrögð og hlutlaus, þar sem allar aðstæður eru settar inn í ,,jöfnuna" eru því sjaldast fyrir hendi.  Sama má reyndar segja um alla þá, sem tranað er eða trana sér fram í fjölmiðlum sem ,,hlutlausir" álitsgjafar.  

Hlutleysi þeirra nær ekki út fyrir þau mörk sem pólitísk sannfæring þeirra leyfir.

Svona til gaman og upprifjunar, þá ætla ég að birta hér að neðan, fyrsta pistil ársins, sem ritaði eftir að hafa heyrt Ólaf Ragnar lýsa því yfir að hann hyggðist hætta sem forseti í sumar.   Pistillinn fjallar í raun um það ,,fúsk" sem Ólafur bendir á að sé viðvarandi í svokallaðri fræðimennsku hér á landi.

En hér kemur pistillinn:

 Fyrir utan svokallað útrásardekur forsetans, er honum það helst legið á hálsi að hafa breytt embætti forseta Íslands, úr því að vera svokallað sameingingartákn þjóðarinnar, í eitthvað pólitískt embætti, sem reki eftir vindum þjóðmála hverju sinni.

 Það er nú samt athyglisvert, að hvað báða þessa hluti varðar, þá voru nú þónokkrir þeirra er skammað hafa forsetann hvað mest, í liði þeirra er stóðu að baki fyrstu alvarlegu áskoruninni á forsetann að gera embættið pólitískt.  Þegar sett var í gang undirskriftasöfnun, þegar forsetinn var hvattur til þess að synja fjölmiðlalögunum staðfestingar.

Einn þeirra er mjög hafði sig frammi í þeirri undirskriftasöfnun, með sendingu hvatningartölvupósts um allar koppagrundir, er nú þingmaður Samfylkingarinnar, sem einnig beitti sér grímulaust við söfnun undirskrifta.   En þegar undirskriftasöfnunin var í gangi þá var sá hinn sami fréttamaður og síðar fréttastjóri, á fjölmiðli eins þeirra er kallaðir voru og eru reyndar enn kallaðir útrásarvíkingar. 

Fjölmiðli sem að líkt og aðrir fjölmiðlar, fjölluðu á frekar jákvæðan hátt um svokallað útrásardekur forsetans.  Enda var fosetinn að ,,liðka" um fyrir íslenskt viðskiptalíf, sem reyndar því miður stóð ekki traustari fótum, en  í ljós kom í október 2008. 

Án efa hefði áðurnefndur þingmaðuur, þáverandi fréttamaður á miðli útrásarvíkings, flutt harðorðar fréttir um sinnuleysi forsetans, gagnvart íslenski viðskiptasnilldinni, hefði forsetinn látið það vera að mæta í hin ýmsu boð útrásarvíkinga og að bjóða þeim til Bessastaða. 

Það er auðvelt en um leið þó lítilmannlegt að setjast í dómarasæti, með þeim hætti sem þingmenn og stuðningsmenn stjórnarflokkanna, hafa gert er þeir leggja dóm sinn á verk Ólafs Ragnars, með afleiðingar hrunsins beint fyrir framan sig.  Hruns sem varla er hægt að ætlast til þess að forseti Íslands, hefði átt að  sjá fyrir.  

 Þá væri jú alveg hægt að líta enn aftar í sögunna og skammast í fyrri forseta, fyrir að hafa ekki synjað EES-samningnum staðfestingar og sent hann í þjóðaratkvæði.  Eða þá þeim lögum er heimiluðu kvótaframsal, sem vinstristjórn Framsóknar, Alþyðubandalags og Alþýðuflokks, kom í gegnum þingið árið 1990.  

 

Forsetinn: Fræðimenn vandi sig