Af einkavæðingu bankana, hinni síðari og skuldavanda heimila og fyrirtækja.

Þegar einkavæðingu bankana hinni síðari lauk sumarið 2009, barði Steingrímur J. Sigfússon, sér á brjóst og sagðist hafa náð farsælli lausn við einkavæðingu bankana, með samningum við kröfuhafa bankana. Orðin ,,farsæl lausn" á þessum tímapunkti, hljóma hins vegar hrollvekjandi í ljósi þeirrar farsælu lausnar á Icesavedeilunni, er félagi Svavar Gestsson, hafði borið hingað til lands nokkrum vikum áður.  Talaði Steingrímur um að snilld sín og sinna manna í samningaviðræðum við kröfuhafana, hafi lækkað framlag ríkisins um tugi ef ekki hundruðir milljarða frá þeirri upphæð, er gert var ráð fyrir í upphafi.

Á Facebooksíðu Lilju Mósesdóttur, þingmanns Vinstri grænna, stendur eftirfarandi:

,,Afsláttur nýju bankanna á lánasöfnum gömlu bankanna var að hluta notaður til að hækka virði eigna nýju bankanna sem skýrir mikla andstöðu við lánaleiðréttingu. Þetta var gert til að minnka framlag ríkissjóðs með nýju bönkunum eða til að lækka greiðslu ríkissjóðs vegna 100% innstæðutryggingar. M.o.ö. ætlunin er að láta ...skuldarar greiða fyrir innstæðutrygginga með stökkbreyttum lánum og hærri sköttum."

Í svipuðum tilgangi, var svo lögfræðiálitum um ólögmæti gengistryggðra lána, er fram komu er samningaviðræður við kröfuhafa bankana stóð yfir, troðið undir stól eða látið líta út eins og hún væri ekki til. 

  Flest bendir einnig til þess að kröfuhöfum bankana hafi verið ljós, vafinn um lögmæti gengislánana. Stjórnvöld hafi hins vegar boðist til þess að baktryggja nýju bankana, gegn þeim skaða, er dómar vegna gengistryggra lána gætu valdið þeim, þá fyrst og fremst í þeim tilgangi að minnka framlag ríkissjóðs með nýju bönkunum líkt og gert var með hin lánasöfnin.

Eins og fólk kannski man, þá komu hótanir kröfuhafa bankana um skaðabætur á henur Ríkissjóði, eftir fyrsta hæstaréttardóminn, vegna gengistryggðu lánana og voru kröfurnar í fyrstu miðaðar við það að samningsvextir þeirra lána yrðu látnir standa og skaðabótakrafan því, nálægt þeirri upphæð, er Ríkissjóður var sagður hafa sparað, í samningunum við kröfuhafana.

Eftir að þær kröfur komu fram, fóru því Seðlabankinn og FME að vinna við tilmælin um uppgjör gengistryggðra lána og niðurstaða þeirra, að lægstu verðtryggðu vextir Seðlabankans á lánstíma hvers láns, skyldi koma í stað, gengistryggingar og samningsvaxta.

 Það er því nokkuð ljóst, að þó svo að menn sjái eitthvað bókhaldslegt svigrúm bankana til tilslakana, þá munu þær tilslakanir ekki fást svo auðveldlega, án aðkomu Ríkissjóðs (skattgreiðenda), vegna samninga þeirra er stjórnvöld gerðu við kröfuhafa bankana á sínum tíma og kölluðu ,,farsæla lausn".