Sefar pólitískt uppgjör í réttarsal, reiði almennings?

Takmarkanir Landsdóms eru t.d. þær að hann getur aðeins dæmt í því sem honum er sett fyrir af Alþingi.  Komi eitthvað fram við dómhaldið, sem bendir til sakar, hjá öðrum en hefur stöðu sakbornings fyrir dómnum, þá er hvorki dómnum sjálfum né saksóknara Alþingis, heimilt að kalla þann einstakling fyrir dóminn og dæma í máli hans. Til þess að svo geti orðið þarf Alþingi að flytja aðra þingsályktunartillögu og samþykkja hana.

 Verði t.d. Ingibjörg sakfelld, þá liggur það alveg ljóst fyrir að Össur Skarphéðinsson hafi gerst brotlegur í sömu atriðum og Ingibjörg mun hljóta sinn dóm fyrir, þar sem hann var staðgengill hennar.  Þrátt fyrir það, mun Össur að öllum líkindum sitja á þingi út þetta kjörtímabil og væntanlega þá sem ráðherra.

Komi eitthvað fram í Landsdómnum, sem bent gæti á vanrækslusakir Jóhönnu, vegna setu hennar í fjármálahópi ríkisstjórnarinnar, þá breytir það engu með það, að hún getur setið á þingi út þetta kjörtímabil, sem forsætisráðherra, ef hún kýs svo.

Rök Samfylkingarparsins í nefndinni, fyrir því að sleppa Björgvini við Landsdómi, eru líka afar hæpin.  Að ekki beri að kæra hann vegna þess að hann var hvergi og fékk engar eða rangar upplýsingar um stöðu mála.  Björgvin er sá eini þeirra er RNA lagði til að yrðu kallaðir fyrir Landsdóm, sem hefur hreinlega beðið um verða kallaður fyrir Landsdóm.   Hvert er þá plottið að kalla hann ekki fyrir Landsdóm?  Verði dómur Landsdóms byggður á þeim rökum eða lögum sem RNA, lagði til  að þrír ráðherrar, Geir, Árni Matt og Björgvin G.  yrðu kallaðir fyrir Landsdóm, þá sleppur Ingibjörg við dóm.  Eins og fólk kannski man, þá taldi RNA ekki grundvöll fyrir því að kalla Ingibjörgu og Össur fyrir Landsdóm, þar sem embættisskyldur þeirra, höfðu ekkert með bankana að gera.  

Björgvin mun svo sleppa, vegna þess að þegar Alþingi hefur afgreitt ákæruskjalið, þá verður ekki fleiri nöfnum bætt á það skjal.  Þá er allt eins líklegt að Björgvin mæti aftur til þingstarfa í byrjun október, með syndaaflausn frá Alþingi upp á vasann.

 Hvort sem að það hafi eitthvað eða ekkert með refsigleði að gera, þá eru pólitísk réttarhöld, afar slæmur kostur og í rauninni algjört tabú.   Að telja þessi réttarhöld nauðsynlegan þátt í uppgjöri við stefnu eins og markaðshyggju er hvílík firra og vitleysa og háttvirtum þingmanni Lilju Mósesdóttur, vart til sóma. 

Uppgjör við pólitískar stefnur á ekki að fara fram í dómsölum.  Það eru kosningar á fjörgurra ára fresti, alla jafna, sem framkvæma slíkt uppgjör.

Ólga og hörð viðbrögð