Framkvæmdavaldið, segir Hæstarétti fyrir verkum.

Það getur ekki verið annað en eindæmi í lýðræðisríki, með þrískipt vald, að framkvæmdavaldið sé að segja dómsvaldinu fyrir verkum.

 Stjórnvöld eru með þessu, bæði að setja Hæstarétt í óviðunandi stöðu, auk þess sem að vegið er að trúverðugleika Hæstaréttar.  Til þess að sátt náist í þjóðfélaginu, eftir að rannsóknum og dómsmálum lýkur, þarf Hæstiréttur á öllum þeim trúverðugleika að halda, sem hann getur haft.

  Það er í rauninni, verið að slá ryki í augum almennings, með þeim fullyrðingum, að þessi dómur Hæstaréttar skilji eftir sig fleiri spurningar en svör.

Í þessum tveimur málum sem dæmt hefur verið í, eru þeir samningar sem eru efnislega eins og þeir samningar, sem dómsmálið varð til út af, löglegir að öllu leyti nema því, að óheimilt var að gengistryggja þá.  Þá stendur eftir að samningurinn glidir, eins og hann er, án gengistryggingar. Allt annað varðandi samningana er löglegt og ekki Hæstaréttar, eða annara dómsstiga að breyta þeim á einn eða annan hátt. Alveg óháð stöðu lánafyrirtækjana, eða ríkissjóðs.

 Stjórnvöld gætu eflaust sett ný lög sem kveða á um aðra vexti, en standa í samningunum, en spurning er hvort að slík lög stæðust skoðun, gagnvart EES tilskipunum, eða þá jafnvel mannréttindum.

Samningsvextir haldist ekki

Athugasemdir

[Kjartan Sigurgeirsson, 24.6.2010 kl. 16:34]

Þeir sem trúað er fyrir stöðum eins og Seðlabankastjóra og Viðskiptaráðherra ættu að hafa vit til að greina á milli þess sem þeir eiga að segja og þess sem þeir eiga að halda fyrir sig.

[Sigurður Haraldsson, 24.6.2010 kl. 19:38]

Góðir