Höfnum miðstýrðri loforðafroðu vinstri manna í húsnæðismálum og kjósum lausnir.

Það má rekja  húsnæðisskortinn í Reykjavík  nokkur ár aftur í tímann, nánar tiltekið til áranna 2000-2006. „Á því tímabili var húsnæðisverð í borginni markvisst hækkað og húsnæðisbóla búin til með mikilli takmörkun lóðaframboðs og síðan uppboðs á lóðum. Slíkt leiddi til þess að fjölskyldur neyddust til að kaupa lóðir á uppsprengdu verði og síðar kom í ljós að margar þeirra stóðu ekki undir því. Samfylkingin, þá  með Dag B. Eggertsson sem formann umhverfis og skipulagsráðs,  hafði mikla forystu í þessari óheillavænlegu stefnumótun og ber þannig mikla ábyrgð á hinu háa húsnæðisverði sem margar reykvískar fjölskyldur, og þá einkum ungt fólk, glíma við í dag.

Þessi miðstýrða framköllun á okurverði lóða og íbúða, varð  til þess að margar reykvískar fjölskyldur er  stækka vildu við sig, neyddust til þess að flytja til nágrannasveitarfélaganna.  Sama má einnig segja um fjölmargar fjölskyldur og einstaklinga af landsbygðinni  sem fluttu til höfuðborgarsvæðisins.  Stærstur hluti þeirra kaus frekar að flytja til einhverra nágrannasveitarfélaga Reykjavíkur, sökum ónógs lóðaframboðs sem framkallaði, eins og áður sagði verðbólu á húsnæðisverði í borginni.

Þessi miðstýrða aðgerð R-listans með Samfylkingu og Dag B. Eggertsson  í broddi fylkingar var svo einnig stór þáttur í þeirri þróun að íbúum fjölgaði mun hægar í Reykjavík en í öðrum sveitarfélögum á höfuðborgarsvæðinu.  Hefur sú þróun kostað borgina háar fjárhæðir, í formi útsvarstekna er fóru annað.

Loforðaflaumur byggður á froðu.

Nú ætlar Samfylkingin, sem  framkallaði  okurverð á lóðum með miðstýringu að koma til bjargar með nýjar miðstýrðar patentlausnir.  Hætt er þó við því að þær lausnir valdi enn meiri skaða til lengri tíma litið, en almenn markaðsaðgerð, líkt og Sjálfstæðisflokkurinn mun hrinda í framkvæmd, komist hann til valda í borginni.

Þær miðstýrðu patentlausnir sem Samfylkingin býður  líta í sjálfu sér ekkert illa út á blaði svona í fyrstu.  En þegar betur er að gáð, bendir flest ef ekki allt til þess að lausn Samfylkingarinnar í húsnæðismálum borgarbúa, verði áður en langt um líður þungur baggi á borgarbúum.   Að áætlaður kostnaður borgarinnar við uppbyggingu Reykjavíkurhúsa, verði í engu sambandi við endanlegan kostnað við aðgerðina.   Borgin muni því á endanum borga hundruðir milljóna með aðgerðunum.  Tapa fjármunum sem hvergi verða sóttir nema í hærri leigu, hærri þjónustugjöld fyrir borgarbúa alla eða þá með auknum lántökum borgarinnar.   Auknar lántökur munu engan vanda leysa, heldur eingöngu fresta honum  og gera hann í rauninni enn meiri þegar uppi verður staðið.

.  Í upphafi kjörtímabilsins var áætlað að árlega þyrftu Félagsbústaðir 90 -100 nýjar íbúðir á ári til þess að anna eftirspurn.  Niðurstaðan er hins ekki nema 75 íbúðir á kjörtímabilinu öllu. Það má því segja að núverandi meirihluti Samfylkingar og Besta flokksins/ Bjartrar framtíðar hafi  gersamlega brugðist, er kemur að félagslegu húsnæði.  Enda  hefur meirihlutinn aðeins uppfyllt 20% af þörf Félagsbústaða á nýjum íbúðum á kjörtímabilinu sem er að líða. Við þær aðstæður hafa myndast langir biðlistar eftir húsnæði hjá Félagsbústöðum. 

Það sér hver maður sem vill það sjá, að loforð  Dags B. Eggertssonar um 2500 íbúðir í svokölluðum Reykjavíkurhúsum á næsta kjörtímabili, er í besta falli byggt á sandi.  Líklegast er þó að undirstaða loforðins stóra sé loft eða einhvers konar froða.

Lausnir Sjálfstæðisflokksins í húsnæðismálum.

Sjálfstæðisflokkurinn mun sjá til þess að þörf Félagsbústaða á nýju húsnæði til úthlutunar verði sinnt með þeim hætti að ekki safnist þar fyrir tugir eða hundruðir einstaklinga og fjölskyldna á biðlista eftir nýrri íbúð.

 Sjálfstæðisflokkurinn mun jafnframt  bjóða upp á markaðslausn í húsnæðismálum , komist hann til valda, með því að tryggja nægt framboð lóða á kostanaðarverði, hvort sem að lóðirnar verði undir leigu eða eignaríbúðir.  Þeim fyrirtækjum  er reisa vilja og reka leiguíbúðir munu standa það til boða að bjóða í lóðir er teknar verða frá undir leiguíbúðir.  Samið verður t.d. 25 ára við þau fyrirtæki er bjóða munu læagstu leiguna í þeim íbúðum er þau byggja og mun lóðaverðið greiðast niður á samningstímanum.  Fyrirtækin munu skuldbinda sig til þess að halda leiguverðinu innan ramma verðlagsþróunar á samningstímanum.

Jafnframt er það afar mikilvægt að nægt lóðaframboð fyrir eignaríbúðir verði fyrir hendi.  Enda á fólk að hafa val um það, hvort það kaupi eða leigi það húsnæði er það býr í.

 Sjálfstæðisflokkurinn mun, komist hann til valda, endurskoða og breyta gatnagerðargjöldum og öðrum föstum byrjunargjöldum á þann veg, að þau verði ekki fast gjald  á íbúð, heldur miðist við stærð íbúðar.  Það mun gera byggingu lítilla og meðalstórra íbúða enn hagkvæmari en nú er og mæta þar með kalli markaðsins á nýsmíði lítilla og meðalstórra íbúða í borginni.

Kjósum lausnir sjálfstæðismanna í húsnæðismálum í stað froðu vinstri manna og gerum Reykjavík að nýju að raunhæfum búsetukosti á Höfuðborgarsvæðinu.

Grein mín á visir.is 21. maí 2014.

Athugasemdir

[Örn Johnson ´43 (IP-tala skráð) 22.5.2014 kl. 22:18]

Sæll, ágætis grein hjá þér. Ég skrifa þér sem flugvallarvinur því ég undrast afstöðu allt að 12 borgarfulltrúa til vallarinns, þar með talda þriggja fulltrúa sjálfstæðismanna sem samþykktu lokun hans með ófyrirsjáanlegum framtíðarkostnaði á öll fargjöld til Íslands þar sem völlurinn verður ekki skráður sem varaflugvöllur heldur oft Glasgow. En það er meira í þessu máli. Ef skoðuð er verðlaunatillagan um byggð í Vatnsmýri sést að þetta er nýtt Breiðholt, blokkir hlið við hlið. Sjálfstæðisfulltrúinn Áslaug og hennar vinnkona vonast til að nýtt flugvallarstæði fynnist t.d. af Rögnunefnd. Búið er að leita að því í hálfa öld en ekki fundist nema úti í sjó. Segjum svo að nýr flugvöllur verði byggður úti í sjó (reyndar ódýrara að byggja blokkirnar þar) og boðið verði upp á lóðir á flugvallarstæðinu (sem annars er ekki nema 1,4% prósent af íbúðarsvæðum Reykjavíkur, já eitt komma fjögur prósent!) þá verða einhverjir að borga hann. Nærtækast er að þeir sem flytji á flugbrautirnar borgi þann kostnað, ekki einhverjir aðrir. Svo eiga hinir nýju húsbyggjendur eftir að grafa í mýrina niður á fast og komast þá að því að þetta er dýrasti uppgröftur í Reykjavík. Fyrir hverja verða þá þessar íbúðir í mýrinni, mér er spurn? Ungt fólk? Svarið er nei, markhópurinn er fyrrverandi sendiherrar og ráðuneytisstjórar en vandinn er að þeir eru ekki nógu mergir!!! Þetta er endalaus froða hjá þessu fólki og gerir Reykjavík ekki að raunhæfum búsetukosti í Höfuðborgarsvæðinu, svo vitnað sé í þín orð.