Enn ein uppgjöf Jóhönnustjórnarinnar.

Það þykir svosem ekkert heyra til stórtíðinda að Jóhanna Sigurðardóttir hóti og steyti hnefann í allar áttir þegar frekjuköst hennar ná hámarki.  Það hefur verið hennar saga þau rúmu 30 ár sem hún hefur setið sem á Alþingi, bæði í og utan ríkisstjórnar.

 Núna tekst henni ekki að koma kvótamálum í þann farveg, sem að hún helst vildi hafa þau og þá á að skella þremur ónothæfum kostum í þjóðaratkvæði.  Það verklag hefur þó þann galla, að Alþingi mun alltaf hafa síðasta orðið í málinu, samkvæmt núgildandi stjórnarskrá.

Varla er hægt að ætlast til þess að alþingismenn kjósi svo á endanum um málið, gegn sinni sannfæringu, hljómi hún öðruvísi en sannfæring þjóðarinnar.  Það er nefnilega þannig, að þingmönnum skrifa undir drengskaparheit, þar sem þeir heita því að fylgja eingöngu eigin sannfæringu, en ekki boðum frá kjósendum eða öðrum.

Sjávarútvegsmálin eru reyndar í þvílíku klúðri hjá Jóhönnustjórninni, að varla mun henni takast að koma á kerfi sem að fær að lifa lengur en stjórnin.  Enda hefur verklagið við málin verið með eindæmum.

 Ef að sjávarútvegsmálin hefði átt að leysa af einhverju viti  þá hefðu menn, í stað þess að  togast á milli stjórnarflokkanna um niðurstöðu sáttarnefndarinnar, átt að einhenda sér í að skrifa frumvarp, byggt á niðurstöðu nefndarinnar og leggja það fyrir þingið.  

 Frumvörpin hefði þá komið inn í þingið á ,,löglegum" tíma, ekki einum og hálfum mánuði of seint. Frumvörpin hefðu svo getað tekið nauðsynlegum breytingum í meðferð þingsins, en ekki orðið að þrætuepli íbúannna í gamla fangelsinu við Lækjartorg, mánuðum saman.   

Kvótamálin í þjóðaratkvæði

Athugasemdir

[Axel Jóhann Axelsson, 29.5.2011 kl. 19:14]

Það er auðvitað með ólíkindum, að ætla að setja lög um fiskveiðistjórnun í þjóðaratkvæðagreiðslu, lög sem ekki er hægt að ná nokkurri sátt um innan þingsins og hvað þá í sátt við atvinnugreinina sjálfa.

Hvaða valkosti á að leggja fyrir þjóðina? Á að bjóða kjósendum að velja um tvær, þrjár eða fjórar leiðir til stjórnunar fiskveiða við landið?

Verði eingöngu frumvörpin eins og þau eru núna sett í þjóðaratkvæði og samþykkt þar, færu þau hvort eð er aftur til þingsins og engar líkur á að þar yrðu þau staðfest í sátt. Þar með yrði fyrsta verk næstu ríkisstjórnar að breyta lögunum enn á ný og málið aftur komið á byrjunarreit ósamkomulagsins. Þannig yrði hægt að halda lengi áfram.

Frekjuköst Jóhönnu taka sífellt á sig furðulegri myndir.

[Björn (IP-tala skráð) 29.5.2011 kl. 23:07]

Ég heyrði brot úr ræðu hennar á RÚV og veit ekki hvort RÚV var að stríða henni eða hvort þeim væri full alvara með klippingu fréttarinnar. Það fyrsta sem ég hugsaði var "Hvaða geðsjúklingur skrifaði þessa ræðu" (örugglega ekki Jóhanna, hún er bara lesari og þrátt fyrir frekjuköstin kann hún ekki að skrifa ræður).