Icesave og einkavæðing bankanna, ,,hin síðari".

Líklegast mun nú þessi rannsókn á Icesave ekki vera samþykkt á Alþingi í það minnsta á meðan Bretavinnuflokkarnir ráða þar ríkjum. En hver veit hvað gerast kann ef nýtt kjörtímabil, dettur snögglega inn.  Hins vegar þrátt fyrir að menn tali nú um "betri lausn" á Icesave, en nokkru sinni fyrr, þá gæti nú farið svo að sú lausn verði ekki eins glæsileg og menn lesa úr tölum.  Fyrir nokkrum vikum þá var þingfest fyrir Héraðsdómi Reykjavíkur dómsmál, þar sem kröfuhafar Landsbankans, aðrir en ríkið, Hollendingar og Bretar, stefna skilanefnd bankans.  Stefnan gengur er að mig minnir eitthvað tengd neyðarlögunum og kröfuröðinn í þrotabú Landsbankans.  Fari það má á versta veg, þá gæti kröfuröðin breyst á þann hátt að, mun minna náist upp í Icesaveskuld bankans en áætað er.  Það gæti snarhækkað þá upphæð sem Ríkissjóður (skattgreiðendur) þyrftu að láta af hendi, vegna Icesave, fari svo að boðaður Icesavesamningur sé nánast samhljóða þeim fyrri, bara breyttar vaxtatölur.

Einkavæðingu bankanna ,,hina síðari" á svo að sjálfsögðu að rannsaka, þó svo að það væri ekki nema fyrir það að þegar fyrsti gengislánadómur Hæstaréttar féll, þá hótuðu kröfuhafar bankanna skaðabótamáli á hendur ríkinu, ef allt færi á versta veg í dómskerfinu vegna gengistryggðra lána.  Samið var við kröfuhafa bankanna um færslu gengislánasafnana yfir í nýju bankana úr  þeim gömlu, þó svo að stjórnvöld hefðu þá, þrenn lögfræðiálit um ólögmæti gengislána undir höndum. Auk þess var umræðan um þau lán á þann hátt, að kröfuhöfum bankana má einnig hafa verið ljósar efasemdirnar um ólögmæti þeirra.  Skaðabótakrafan væri því varla uppi nema stjórnvöld hefðu ábyrgst það í samningaviðræðum um einkavæðingu bankana ,,hina síðari" hefðu lofað að bæta kröfuhöfum skaðann, færu gengislánin á versta veg.

Rannsóknarnefnd um Icesave til umfjöllunar

Er í lagi að....

LÍÚ kosti vinnu stjórnvalda við nýja fiskveiðilöggjöf og kynningarherferð vegna hennar?
Er í lagi að Rio Tinto og Alcoa kosti vinnu stjórnvalda við nýja stóriðjulöggjöf og kynningarherferð vegna hennar?
Er í lagi að Bændasamtökin kosti vinnu stjórnvalda við nýja landbúnarlöggjöf og kynningafherferð vegna hennar?
 Er í lagi að bankar og aðrar fjármálastofnanir kosti vinnu stjórnvalda við nýja fjármálalöggjöf og kynningarherferð vegna hennar?
 Er í lagi að Actavis kosti vinnu stjórnvalda við nýja lyfjalöggjöf og kynningarherferð vegna hennar?
Er í lagi að 365 miðlar kosti vinnu stjórnvalda við nýja fjölmiðlalöggjöf og kynningarherferð vegna hennar?
Er í lagi að Hagar, Norvík og fleiri ráðandi aðilar í verslunarrekstri kosti vinnu stjórnvalda við gerð nýrra samkeppnislöggjöf og kynningarherferð vegna hennar?

Hefurðu svarað öllum þessum spurningum neitandi/játandi?

Finnst þér þá í lagi að ESB kosti stjórnsýslu og lagabreytingar í þágu ESB-aðildar og kynningarherferð vegna þeirra?

Það er enginn að misskilja, nema kannski Ögmundur og hans fólk.

,,Að flýta ferlinu, láta reyna á meginálitamálin, yfirráð yfir sjávarauðlindinni, landbúnaði og grunnatriðum í sjálfsákvörðunarrétti.

„Þennan skilning má lesa út úr framantilvitnuðu auk þess sem talað er um að stöðva aðlögunarferlið og fjárframlög til að smyrja samningsferlið og þar með viljann til aðlögunar," skrifar Ögmundur."

Ögmundur Jónasson og hans fólk eru að misskilja þá stöðu sem ESBaðildarmálið er í.  Það er ekki hægt að komast að neinni niðurstöðu um meginálitamálin, nema Íslendingar aðlagi þá kafla er meginálitamálin fjalla um, að íslenskum lögum og stjórnsýslu.

Ferlið er að umsóknarríki tekur upp og aðlagar hvern reglugerðarkafla ESB að sínum lögum. Að því loknu er látið reyna á meginálitamálin. ESB semur ekki um meginálitamálin fyrirfram, heldur eftir aðlögun.

Umsóknarferli það er Vinstri grænir segjast vilja ljúka og vísa niðurstöðum þess til þjóðarinnar er löngu lokið. Því lauk er ESB sendi íslenskum stjórnvöldum kröfurnar um það, hvað þyrfti hér að aðlaga í stjórnsýslu og lögum, að reglugerðum og lagabálki ESB.

Reiða lýðræðissinnaða fólkið í þingliði Vinstri grænna, sem í daglegu tali er kallað órólega deildin, eru því þátttakendur í blekkingarleik forystu flokksins um það, að hægt verði eftir einhverjum VG-leiðum að leiða ESB-viðræðuferlið til lykta.  

Aðildarviðræðuferli við ESB eru bara leidd til lykta á einn hátt og eftir einni leið og þá leið velur ESB, ekki Vinstri hreyfingin  grænt framboð, eða einstaka þingmenn flokksins.

Misskilningur að umræðan snúist um persónulegan ríg

Af einkavæðingu bankana, hinni síðari og skuldavanda heimila og fyrirtækja.

Þegar einkavæðingu bankana hinni síðari lauk sumarið 2009, barði Steingrímur J. Sigfússon, sér á brjóst og sagðist hafa náð farsælli lausn við einkavæðingu bankana, með samningum við kröfuhafa bankana. Orðin ,,farsæl lausn" á þessum tímapunkti, hljóma hins vegar hrollvekjandi í ljósi þeirrar farsælu lausnar á Icesavedeilunni, er félagi Svavar Gestsson, hafði borið hingað til lands nokkrum vikum áður.  Talaði Steingrímur um að snilld sín og sinna manna í samningaviðræðum við kröfuhafana, hafi lækkað framlag ríkisins um tugi ef ekki hundruðir milljarða frá þeirri upphæð, er gert var ráð fyrir í upphafi.

Á Facebooksíðu Lilju Mósesdóttur, þingmanns Vinstri grænna, stendur eftirfarandi:

,,Afsláttur nýju bankanna á lánasöfnum gömlu bankanna var að hluta notaður til að hækka virði eigna nýju bankanna sem skýrir mikla andstöðu við lánaleiðréttingu. Þetta var gert til að minnka framlag ríkissjóðs með nýju bönkunum eða til að lækka greiðslu ríkissjóðs vegna 100% innstæðutryggingar. M.o.ö. ætlunin er að láta ...skuldarar greiða fyrir innstæðutrygginga með stökkbreyttum lánum og hærri sköttum."

Í svipuðum tilgangi, var svo lögfræðiálitum um ólögmæti gengistryggðra lána, er fram komu er samningaviðræður við kröfuhafa bankana stóð yfir, troðið undir stól eða látið líta út eins og hún væri ekki til. 

  Flest bendir einnig til þess að kröfuhöfum bankana hafi verið ljós, vafinn um lögmæti gengislánana. Stjórnvöld hafi hins vegar boðist til þess að baktryggja nýju bankana, gegn þeim skaða, er dómar vegna gengistryggra lána gætu valdið þeim, þá fyrst og fremst í þeim tilgangi að minnka framlag ríkissjóðs með nýju bönkunum líkt og gert var með hin lánasöfnin.

Eins og fólk kannski man, þá komu hótanir kröfuhafa bankana um skaðabætur á henur Ríkissjóði, eftir fyrsta hæstaréttardóminn, vegna gengistryggðu lánana og voru kröfurnar í fyrstu miðaðar við það að samningsvextir þeirra lána yrðu látnir standa og skaðabótakrafan því, nálægt þeirri upphæð, er Ríkissjóður var sagður hafa sparað, í samningunum við kröfuhafana.

Eftir að þær kröfur komu fram, fóru því Seðlabankinn og FME að vinna við tilmælin um uppgjör gengistryggðra lána og niðurstaða þeirra, að lægstu verðtryggðu vextir Seðlabankans á lánstíma hvers láns, skyldi koma í stað, gengistryggingar og samningsvaxta.

 Það er því nokkuð ljóst, að þó svo að menn sjái eitthvað bókhaldslegt svigrúm bankana til tilslakana, þá munu þær tilslakanir ekki fást svo auðveldlega, án aðkomu Ríkissjóðs (skattgreiðenda), vegna samninga þeirra er stjórnvöld gerðu við kröfuhafa bankana á sínum tíma og kölluðu ,,farsæla lausn".

 

Eru Vinstri grænir viljandi að misskilja þau mismunandi ferli, er leiða til inngöngu í ESB?

Í ályktun flokksráðsfundar Vg., segir meðal annars:

,,Segir í ályktuninni að flokksráð ítreki einnig mikilvægi þess að niðurstaða þess umsóknarferlis sem nú standi yfir verði lögð í dóm þjóðarinnar."

Nú er það svo, ef að Vinstri grænir hafa ekki fattað það, að svokölluðu umsóknarferli er lokið. Því lauk er framkvæmdastjórn ESB og ráðherraráð, samþykkti umsóknina og lagði íslenskum stjórnvöldum línurnar, varðandi breytingar á stjórnsýslu og á þeim lögum, er breyta þarf, svo samningar um inngöngu og síðar innganga sé möguleg.

Núna er í gangi svokallaða aðlögunarferli, þar sem íslenskum stjórnvöldum ber að aðlaga íslenska stjórnsýslu að ESB-stjórnsýslunni og íslensk lög, að lögum ESB. Siðan eru gerð samningsdrög um hvern kafla ESB-regluverksins, uns allir kaflarnir hafa verið kláraðir.  Að því loknu verður þessu öllu sama dengt í aðildarsamning. Aðildarsamning sem Alþingi mun hafa lokaorð um, með samþykkt eða synjun á stjórnarfrumvarpi, um samninginn, að undangengnu ráðgefandi þjóðaratkvæði, sem er í raun ekkert annað en fokdýr skoðannakönnun ( 200-250 milljónir), með ca. 200.000 manna úrtaki.

Menn geta svo ímyndað sér líkurnar á því að stjórnarþingmenn úr röðum Vinstri grænna, felli stjórnarfrumvarp um aðildarsamninginn.

Ætli hins vegar Vinstri grænir að vera sjálfum sér samkvæmir og fylgja eigin ályktum, þá ber þeim að krefjast þess, að ferlinu verði slegið á frest á meðan kröfur ESB um stjórnsýslubreytingar og lagabreytingar eru kynntar þjóðinni og þjóðin fær að því loknu að kjósa um í bindandi þjóðaratkvæði, hvort áfram skuli haldið, eða hætt við.

  Allur annar málflutningur Vinstri grænna eða gjörðir,eru ekkert annað en svik forystu flokksins við meginþorra flokksmanna og kjósendur flokksins.

Órólega deild Vinstri grænna og atkvæðagreiðslur á Alþingi.

Eins og alþjóð ætti að vera orðið ljóst, þá er stærstur hluti almennra flokksmanna Vg. lítið sáttur við þá stefnu er forysta flokksins praktiserar í ríkisstjórn og á Alþingi.  Málsvarar þessa óánæguhóps, ganga undir nafninu ,,Órólega deild Vg.".

Í hvert skipti sem að upp koma mál, er grasrót flokksins mislíkar, eða er hreinlega á móti, þá er órólegu deildinni sleppt lausri og hún fær að þruma yfir landi óg þjóð, sínum skoðunum í undanfara þess sem þessi umdeildu mál, koma til afgreiðslu Alþingis.

 Í atkvæðagreiðslunni sjálfri, er svo gætt þess, að halda grasrótinni góðri, með því að ,,leyfa" ákveðnum hluta órólegu deildarinnar, að greiða atkvæði, gegn stefnu forystu flokksins.  Hins vegar er gætt að því að ekki séu á þingi, það margir úr órólegu deildinni, þegar atkvæðagreiðslan fer fram.  Hafa menn t.d. farið í frí til skrifborðstiltektar, til þess að þurfa ekki að greiða atkvæði gegn forystu flokksins og fella þar með þau mál sem ríkisstjórnin leggur fyrir þingið.

 Lúmskasta trixið var þó líklega þegar greidd voru atkvæði um Icesave 2, lögin sem forsetinn synjaði síðan staðfestingar.  Þá var staðan sú, að hefðu þeir meðlimir órólegu deildarinnar, er staddir voru í þingsalnum, greitt atkvæði eins og þeir vildu helst, þá hefðu þeir fellt frumvarpið. Enda hefðu þá 33 af 63 þingmönnum verið á móti frumvarpinu.

 Það sem að varð órólegu deildinni og í raun ríkisstjórninni til ,,bjargar" var tillaga stjórnarandstöðunnar, um að Icesavelögin færu í þjóðaratkvæðagreiðslu.  Vegna þeirrar tillögu, gátu tveir meðlimir órólegu deildarinnar, greitt atkvæði, gegn sinni samvisku, með samningunum með þeirri réttlætingu að þeir ætluðu að greiða með þjóðaratkvæðinu. Hinir tveir af þeim fjórum meðlimum órólegu deildarinnar, greiddu hins vegar atkvæði gegn samningunum og þjóðaratkvæðinu.  Þar með var það tryggt að Icesavesamningurinn var samþykktur með 32 atkvæðum gegn 31, en þjóðaratkvæðið fellt með 31 atkvæði gegn 32.

 

Hlægilegar ályktanir flokksráðsfundar Vg.

Flokksfundur Vinstri græns framboðs haldinn 19.-20. nóv. 2010, ályktar meðal annars:

,,Segir í ályktuninni að flokksráð ítreki einnig mikilvægi þess að niðurstaða þess umsóknarferlis sem nú standi yfir verði lögð í dóm þjóðarinnar. Brýnt sé að í aðdraganda þjóðaratkvæðagreiðslu fari fram opin og lýðræðisleg umræða í samfélaginu um kosti og galla þeirrar niðurstöðu sem kosið verði um.

„Þar til þjóðin hefur tekið sína ákvörðun þarf að tryggja að ekki verði gerðar neinar breytingar á stjórnsýslunni eða íslenskum lögum í þeim eina tilgangi að laga íslenskt stjórnkerfi fyrirfram að reglum Evrópusambandsins. Ekki verði heldur tekið við styrkjum sem beinlínis eiga að undirbúa aðild. Flokksráðið hvetur til þess að svo fljótt sem unnt er verði í viðræðuferlinu látið reyna á meginhagsmuni Íslands eins og þeim er lýst í samþykkt Alþingis," segir ennfremur í ályktuninni sem var samþykkt í dag."

 Það sem Vg. eru í rauninni að biðja eða tala um þarna, hafi þeir einhver áhuga á vilja þjóðarinnar í málinu, er að aðildar/aðlöðunnarferlið verði stöðvað. Þær stjórnsýslu og lagabreytingar, er ESB krefst af okkur sem umsóknar og síðar aðildarþjóð, kynntar þjóðinni, sem kýs svo um það ferlinu verði haldið áfram.  Fari svo að Vinstri grænir standi fast á sínu, þá mun þjóðin ekki fá neinn samning í hendurnar til þess að taka afstöðu til. Umsóknarferlinu lauk nefnilega þegar ESB sendi til baka þær kröfur sínar um breytingar á íslenskum lögum og stjórnsýslu.

Eins og verið hefur undanfarin ár, þá fá stjórnvöld umsóknarþjóða í hendur gögn, frá Evrópusambandinu sem innihalda, þær breytingar á stjórnsýslu og lögum sem Evrópusambandið krefst lokið verði við áður en gengið er frá samningum. Það er eina mögulega leiðin til að ná samningum. ,,Norska leiðin" er ekki einu sinni til umræðu, heldur eingöngu það plan sem ESB leggur til, punktur.

Það sem að mun því vera í fréttum næstu vikur og mánuði, verða því fréttir af yfirlýsingaglöðum utanríkisráðherra Íslendinga, er vekur hlátur fundarmanna á fundum erlendis. 

Sá hlátur mun þó ekki vera af því að Össur sé  svona fyndinn, heldur vegna þess að fundarmönnum, mun finnast blaður hans á fundum, oftar en ekki til heimabrúks, hlægilega framsettar rangfærslur, sem engin rök eiga við að styðjast.

 Þessi ályktun Vg., er því hvorki né. Vg. í raun lýsa því yfir að þeir séu fylgjandi því að sækja um, en vilja hins vegar láta þar við sitja.   Hætt er þó við því að samstarfsflokkurinn í ríkisstjórn, muni klára þá vinnu er lýtur að þeirra ráðuneytum, jafnframt því sem að þrýstingur á ráðherra Vg. mun aukast, með hótunum um stjórnarslit, að ,,þverum ráðherrum" verði skipt út fyrir ,,auðsveipari" og þar fram eftir götunum.  Með öðrum orðum mun ríkisstjórnin verða jafn óhæf til þeirra verka er þarf til að grípa, svo einhver séns verði á því að sjá fyrir endann á þeim dimmu göngum, sem þjóðin er í.

Samt er þó athyglisvert, hversu dræm mæting var á fundinum, aðeins 66 af 120 sem rétt hafa til setu á fundi sem þessum.  Það er því engu líkara, að flokksmenn óttist átök og klofning og kjósi frekar að sitja heima, en að mæta og taka afstöðu um jafnveigamikil mál.

Þá ályktuðu Vg. einnig um heilbrigðismál og þann mikla niðurskurð, sem ætlaður er í þeim málaflokki.  Sú ályktun er í raun, jafn hlægileg, ef ekki hlægilegri en ESB-ályktunin:

,,Samþykkt var ályktun um að niðurskurður í heilbrigðisþjónustu verði endurskoðaður.  Flokkurinn hafi verið stofnaður til að standa vörð um jöfnuð og velferð. Leggur flokksráð VG áherslu á að þessi stefnumarkmið birtist í verki í fjárlögum næsta árs."

 Það sem gerir þessa ályktun hlægilega og í rauninni kjánalega, þó auðvitað megi virða viðleitnina, er að aðalábyrgðarmaður heilbrigðiskafla Fjárlaga, er einn af forystumönnum flokksins, Álfheiður Ingadóttir fyrrv heilbrigðisráðherra. Ábyrgðarmaður Fjárlagafrumvarpsins er svo formaður flokksins Steingrímur J. Sigfússon, fjármálaráðherra.

Reyndar var það nú svo, þegar Álfheiði var gert að víkja úr ríkisstjórn fyrir Ögmundi, þá lét hún hafa það eftir sér að það væri meðal annars til þess að hægt yrði að afgreiða Fjárlögin frá Alþingi.   Enda er það nær útlokað að þessar hryllilegu tillögur, er unnin var í hennar tíð í Heilbrigðisráðuneytinu,  verði nokkurn tíman samþykktur í þinginu.  Er þá allt ennþá á pari við það orðspor sem af Álfheiði fer, þ.e. að hún sé þver frekja sem ekki er nokkur von til að ná einhverjum sáttum við, séu þær sættir ekki á hennar forsendum.

Svo mætti alveg trúa því að þessar ömurlegu tillögur Álfheiðar hafi verið settar í frumvarpið í fýlukasti hennar yfir því, að til stæði að ýta henni til hliðar, til að rýma fyrir Ögmundi.

 

 

 

 

Hagsmunum best borgið utan ESB

Um form og aðferðir þarf ekki að deila. ESB setur reglurnar, ekki Vg.

"Steingrímur sagði flokksmenn VG vera sammála um Evrópumálin í grunnatriðum, menn greindi einna helst um aðferðir. „Við viljum að þjóðin leiði þessi mál til lykta. Ábyrgð okkar snýr ekki bara að okkur sjálfum, hún snýr að Íslandi, að framtíðinni."

Steingrími og öðrum flokksmönnum Vinstri græns framboðs, má hafa verið það ljóst frá upphafi, að samþykkti flokkurinn það að senda umsókn um ESB-aðild, þá liti ESB svo á að þjóðin ætlaði í ESB. Umsóknin sem slík, væri bara formsatriði og í raun bara beiðni um að fá send gögn þess efnis, til hvers væri ætlast af þeim þjóðum er ganga vilja í ESB.  Hafi flokkurinn ekki gert sér grein fyrir því, þá vann flokkurinn ekki heimavinnuna sína. 

Eftir að umsóknin var móttekin, þá var stjórnvöldum sendur langur spurningalisti sem að fól í sér úttekt á íslenskri stjórnsýslu og lagaumhverfi.  Þegar að íslensk stjórnvöld höfðu svarað þeim lista, var hann sendur til baka og ESB fór yfir svörin og bar þau saman við eigin stjórnsýslu og lagaumhverfi.  Þegar þeirri vinnu lauk, var svo íslenskum stjórnvöldum sendar þær kröfur sem ESB setur þeim ríkjum er ætla þangað inn.  Á því augnabliki má segja að meintum tilgangi Vg. með umsókinni ( að skoða í pokann) hafi verið náð.

Samkvæmt því væru í rauninni einu réttu ályktanir flokksins, að hætta skuli alfarið við umsóknarferlið, eða þá að umsóknarferlið færi í þjóðaratkvæði.

Fari svo að seinni ályktunin verði ofan á, þá þýðir ekkert að blaðra um það, að þjóðin viti ekkert um hvað eigi að kjósa, því ekki liggi samningur á borðinu.  Þau skilyrði um aðlögun þjóðarinnar að ESB, eru í raun nægar upplýsingar, svo þjóðin geti tekið afstöðu.  Endanlegur samningur verður aldrei það fjarri skilyrðum ESB, að það breyti miklu til lengri tíma er litið.

Ákveði flokkurinn hins vegar að áfram skuli haldið í átt til aðildar, þó svo sett verði skilyrði, þá er flokkurinn í raun, að staðfesta stefnubreytingu í evrópumálum.   Svokölluð skilyrði Vg., væru í rauninni ekki ekkert annað en merkingarlaust blaður, eingöngu til heimabrúks og til sefjunnar grasrótinni. 

Skilyrði fyrir inngöngu í ESB eru sett af ESB sjálfu, en ekki af umsóknarþjóðum eða af stjórnmálaöflum umsóknarþjóðar.

Bjartsýnn á að sátt náist

Átök eða afstöðulaus moðsuða Vinstri grænna?

Alveg síðan að Vintri grænir ákváðu að mynda minnihlutastjórn með Samfylkingu í janúar 2009, með opnum þeim möguleika, að mynda meirihlutastjórn að loknum kosningum vorið 2009, fengju flokkarnir til þess umboð, var ljóst að flokkurinn þyrfti fyrr eða síðar að taka afstöðu með ESB-umsókn. 

  En Steingrímur sagði sjálfur eftirfarandi þegar ESB-umsóknin var til umræðu í þinginu sumarið 2009:

 "Við áskiljum okkur ekki bara rétt til þess að leggjast gegn samningsniðurstöðu, verði hún sú sem við teljum mörg hver líklegt, þ.e. að hún breyti litlu um það mat sem uppi hefur verið um hvað það þýði fyrir Ísland að ganga í Evrópusambandið. Við áskiljum okkur líka rétt til þess á hverju stigi málsins sem er að leggja það til að samningaviðræðum verði hætt og það á Alþingi líka að gera."

 Nú er það löngu orðið ljóst, að umsókn að ESB, fylgir í rauninni vilji til inngöngu í ESB.  Ófrávíkjanlegt ferli frá umsókn til aðildar, er ákveðið af ESB og lengd aðildarferlis ræðst fyrst og fremst af tvennu:  Hversu fljótt umsóknarríki aðlagast að ESB og hversu fljótt áróðursmaskínu ESB, tekst að snúa nógu mörgum andstæðingum aðildar, til fylgis við aðild, sé þess þörf líkt og hér á landi.  

Nú þegar liggur fyrir í stjórum dráttum, hvers ESB væntir af íslenskum stjórnvöldum. Hverju ESB telur að þurfi að breyta hér í stjórnsýslunni,  svo hún falli að stjórnsýslu ESB svo Ísland funkeri sem ESB-ríki. Einungis er hægt að fá tímabundnar undanþágur frá einhverjum þáttum, til aðlöðunnar íslensks samfélags á þessum breytingum, en engin þeirra undanþága verður varanleg, nema þá með endurnýjun samninga á fimm ára fresti. Þó er ekki víst að slíkir samningar tækjust endalaust. Slíkar breytinar væru ekki endilega til góðs, færi svo á endanum að Alþingi hafnaði aðildarsamningnum, að undangenginni skoðannakönnun á meðal þjóðarinnar um samninginn. 

Ráðgefandi þjóðaratkvæði er jú ekkert annað en skoðannakönnum, hvað sem hver segir. 

Vinstri grænum ætti því alveg að vera það ljóst, hvað sé framundan og ákveði flokksráðið áframhald aðlöðunnar að ESB, þá hefur flokkurinn greinilega skipt um stefnu í málum er varða ESB. 

Meginhlutverk flokksráðsfundar Vinstri græns framboðs, er haldinn í dag og á morgun,er  því að taka ákvörðun um það hvort flokkurinn hyggist ganga á bak orða sinna við kjósendur sína og grasrót, eða að taka lokaákvörðun um að standa við eigin orð.  Frekari umræður á fleiri fundum eða moðsuðuályktun, er ekki í boði ætli Vg. sér að vera leiðandi stjórnmálaafl á komandi árum.

 

Búist við miklum átakafundi hjá VG

Alþingi sjálft ákvað knappar tímasetningar, vegna stjórnlagaþings, ekki Rúv.

Í upphafi vill síðuritari geta þess, að hann er fráleitt ánægður með flest sem RÚV aðhefst þessi misserin.

 En að ætla Rúv að kynna svo vel sé alla 523 sem í framboði eru, á rúmum þremur vikum, er í besta falli  hreinn og klár bjánaskapur og vanhugsaður fíflagangur. Það  má  reikna með ca.  fimm mínútum í kynningu  á frambjóðanda.  Væri farið í slíka dagskrárgerð, þá yrði útsendingartíminn rúmlega 43 klukkustundir, sem að liggur nærri útsendingatíma dagskrár sjónvarps á virkum dögum í viku hverri. Ég held að flestum þætti það full mikið af hinu góða, að nota rúmar 43 klukkustundir af dagskrártíma sjónvarpsins í kynningu á frambjóðendum, þær rúmu þrjár vikur, sem líða frá því að í ljós kemur hverjir eru í framboði og þangað til að kosið verður.

Hefði verið farið í slíkt verkefni, þá hefðu ca. tímar á dag, frá því að framboðin komu fram, þangað til að gengið verður til kosninga.  Þá yrðu 24 frambjóendur kynntir í belg og biðu hvert kvöld í tveggja tíma prógrammi fram að kosningum.  Er hætt við því að eitthvað myndi skolast til í því kraðaki, auk þess sem að þeir frambjóðendur er kynntir yrðu síðastir, myndu vera mun ferskari í minni fólks, en þeir sem kynntir yrðu fyrstir. 

Þó svo að þessar skjákynningar Rúv, hafi þær takmarkanir, að fólk þarf að halda sér vakandi á nóttinni eða horfa á venjulegum vinnutíma á þær kynningar, þá eru þær kannski það skársta sem í boði var, þennan stutta tíma, frá birtingu frambjóðenda fram að kosningum.

Þetta kynningarleysi, eða erfiðleikar við að koma kynningu við á þeim stutta tíma er til stefnu er, ættu samt sem áður að vera stjórnvöldum og fleiri lærdómdsríkt og kenna þeim það, að fari svo að persónukosningar verði viðhafðar hér í framtíðinni, þá þurfi að gefa sér töluvert lengri tíma til kynningar á frambjóðendum en rúmar þrjár vikur.

 Það sýnir sig alveg sjálft að hafi fólk ekki aðgang að netinu og hafi ætlað að bíða framboðsblaðs stjórnvalda með kynningu á frambjóðendum og fengið hafa þau blöð í hendurnar í gær eða fyrra dag, eru líka nokkuð skorður settar, enda eingöngu tíu dagar til kosninga og því, ætli fólk að kynna sér frambjóðendur vel með lestri blaðsins, þá má reikna með fimm mínútum pr. frambjóðanda.  Það gerir rúma fjóra klukkutíma á hverjum degi fram að kosningum.  Líklega eru ekki margir sem úthald hefðu eða áhuga í slíka yfirlegu, að loknu hinu daglega amstri.

Þessi hraða atburðarás og knappar tímasetningar er Alþingi ákvað vegna stjórnlagaþingsins, verða því væntanlega til þess að fólk fer síður á kjörstað, enda mörgum erfitt um vik, við að afla sér upplýsinga.

 Það er því að mínu mati nær að skammast í Alþingi og stjórnvöldum, sem hönnuðu jú þessa atburðarás að stjórnlagaþinginu, ákváðu tímasetningar og annað sem skiptir máli í þessu ferli. Það er engan vegin viðunnandi að flumbra einhverju frá sér með látum og ætlast svo til þess að óleysanleg mál verði leyst af öðrum.  Slík vinnubrögð má Alþingi aldrei láta bjóða sér.

Vill upplýsingar um kynningu RÚV á frambjóðendum